Γρηγόρης Τραγγανίδας

10
05

9 Μάη! Ημέρα Αντιφασιστικής Νίκης για τους λαούς…

Το θέμα είναι πως εκείνη τη μέρα και για ελάχιστο χρονικό διάστημα αργότερα, μέχρι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους να «εγκαινιάσουν» τον «ψυχρό πόλεμο» εναντίον της ΕΣΣΔ, δεν υπήρχε άνθρωπος στον πλανήτη που να μην είχε ξεκάθαρο ποιος τσάκισε το φασισμό μέσα στη φωλιά του. Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην έσκυψε το κεφάλι με σεβασμό στους μαχητές του Κόκκινου Στρατού και τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης, που μετέτρεψαν τα όνειρα του ιμπεριαλισμού – μακράν όχι μόνο του γερμανικού – για εξαφάνιση του πρώτου προλεταριακού κράτους στον κόσμο, σε παραληρηματικό εφιάλτη. Η πολιορκία του Λένινγκραντ, το Στάλινγκραντ, το Κουρσκ, η Μάχη της Μόσχας, ήταν μόνο μερικά από τα σύμβολα της θυσίας για τη νίκη, σύμβολα που είχαν καταγραφεί βαθειά στη συλλογική συνείδηση. Θυσία και νίκη που για την ΕΣΣΔ σήμαινε καταρχήν και κατά πρώτο σε σημασία, τουλάχιστον 27 εκατομμύρια νεκρούς. Θυσία και νίκη που ανήκαν και στα αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης και στους λαούς, όπως ο ελληνικός, που πλήρωσαν βαρύ τίμημα γι’ αυτήν την αντίσταση. Είναι χαρακτηριστικό της φρίκης ότι το περίπου μισό εκατομμύριο νεκροί της Ελλάδας την ανεβάζουν στις τρεις πρώτες θέσεις των απωλειών σε σχέση με τον τότε πληθυσμό της. Αλλά στις πρώτες θέσεις βρίσκεται και η αντίσταση του ελληνικού λαού που από τους πρώτους, μέσω του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ έθεσε όχι μόνο το στόχο της απελευθέρωσης αλλά και το ζήτημα της εξουσίας. Με τίμημα που στη χώρα μας συνεχίστηκε και με τον εμφύλιο, την εποχή που όλες οι άλλες χώρες προσπαθούσαν να επουλώσουν τις πληγές τους.