στο κόκκινο

Ο κ. Πρωθυπουργός, ο κ. Μητσοτάκης αισθάνεται τη βαριά ευθύνη της χρεοκοπίας στη λειτουργία του επιτελικού κράτους. Το αισθάνεται και γι’ αυτό ανομολόγητα τα πρώτα διορθωτικά μέτρα, τα οποία πήρε, έγιναν στο επίπεδο της συνεννόησης με βασικά στελέχη του επιτελείου του ή της υποστήριξης του επιτελικού κράτους ή τέτοιου τύπου αναδιαρθρώσεις. Ο κ. Μητσοτάκης καταλαβαίνει ότι έχει ο ίδιος τη βασική, τη συνολική ευθύνη για την επιλογή που έκανε να λειτουργήσει με έναν τέτοιο τρόπο το κράτος όπως έγινε και σε μερικές πτυχές της κρίσης της πανδημίας, όπου δεν ενεργοποιούνται η Κοινωνία των Πολιτών, οι Δήμοι, οι Περιφέρειες, οι ειδικοί, τα επιστημονικά κέντρα, το σύνολο των ανθρώπων που γνωρίζουν όπως αυτοί που έχουν παραμείνει στις αποψιλωμένες δασικές υπηρεσίες. Η επιλογή δηλαδή του επιτελικού κράτους με ένα τρόπο συγκεντρωτικό να αντιμετωπιστούν τόσο μεγάλα προβλήματα αποτελεί στρατηγικό λάθος και αυτό το έχει αντιληφθεί ο κ. Μητσοτάκης. Πολύ σωστά από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει εντοπιστεί σε αυτό το σημείο η μεγάλη ευθύνη και είναι πολύ κρίσιμο το ζήτημα της ανάληψης αυτής της ευθύνης. (...) Δεν είναι δυνατόν τον μήνα Αύγουστο να αιφνιδιάζονται όλοι και να τροφοδοτούν τις πολιτικές και παραπολιτικές στήλες για το πώς με 0 μποφόρ μπορεί να αυτοτροφοδοτείται μία πυρκαγιά, για το πώς με πάνω από 38 βαθμούς Κελσίου δεν μπορούν να πετάξουν τα Canadair και για το γεγονός ότι οι πυροσβεστικές δυνάμεις που βρίσκονταν στα σημεία δεν γνώριζαν που και πως να κινηθούν γιατί είχαν μεταφερθεί από άλλες περιοχές. Η στρατηγική λοιπόν να σταματήσει η φωτιά όταν φτάσει στη θάλασσα, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Αλέξης Τσίπρας, προφανώς ανέδειξε τρομακτικά προβλήματα συντονισμού και πρόληψης και έχει αφήσει συνολικά εκτεθειμένη την Κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη. Είναι εκτεθειμένοι στην οργή του κόσμου για το ότι υπήρξε μία πολύ μεγάλη υπέρβαση στο τι τελικά συνέβη από αυτό που θα ανέμενε κανείς να γίνει.

Οι προτάσεις που κατέθεσε ο Αλ. Τσίπρας αφορούν πολιτικές που ενισχύουν την ασφάλεια των πολιτών, την κοινωνική συνοχή, την προστασία. «Ζούμε μια πολύ δραματική επιδείνωση σε όλα τα επίπεδα» επισήμανε μιλώντας Στο Κόκκινο ο Ανδρέας Ξανθός βουλευτής και τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ο οποίος αναφέρθηκε στη μεγάλη οικολογική και περιβαλλοντική καταστροφή καθώς ένα εκατομμύριο στρέμματα είναι ήδη καμένα, μια ανείπωτη τραγωδία. Ο πρώην υπουργός στην Τζούλυ Τσίγκα εξήγησε ότι η κλιματική κρίση είναι παρούσα και απαιτεί καινούργιο τρόπο οργάνωσης των κοινωνιών όπως και η πανδημική κρίση και είμαστε αντιμέτωποι με νέου τύπου ανάγκες, προκλήσεις και ιεραρχήσεις. «Το λέγαμε από την αρχή ότι το σύστημα Υγείας θα μπορούσε να διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά την υγειονομική κρίση αν είχε ενισχυθεί η προνοσοκομειακή πτυχή του αν είχε δοθεί έμφαση στην έγκαιρη διάγνωση και καλή ιχνηλάτηση των κρουσμάτων – αυτό που λέμε επιδημιολογική επιτήρηση στην κοινότητα – και αν είχαν παίξει έναν πολύ πιο ενεργό ρόλο οι δημόσιες δομές» σημείωσε ο τομεάρχης. Εξήγησε δε πως ήταν επιλογή της κυβέρνησης να μην επενδύσει στη δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα και να αφήσει το πεδίο για τους ιδιώτες. Όπως σημείωσε ώρα και λόγω της ανάγκης φροντίδας των ανθρώπων στις πυρόπληκτες περιοχές αυτές οι ανάγκες φαίνονται ακόμα πιο πολύ και αντίστοιχες ανάγκες υπάρχουν και στις τουριστικές περιοχές. Ο κ. Ξανθός σημείωσε πως απαιτούνται παρεμβάσεις πολυεπίπεδες για να ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών «αυτό που λέμε δημόσια εμπιστοσύνη προς την Πολιτεία και τους θεσμούς της». Μεταξύ άλλων σημείωσε ότι έχουμε κρίση εμπιστοσύνης, η οποία αυτή τι στιγμή έχει οξυνθεί και βλέπουμε κινήσεις, μορφές πολιτικής ανυπακοής, αφού πολίτες δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της Πολιτικής Προστασίας καθώς δεν εμπιστεύονται την αποτελεσματικότητα της.

«40 περιπολικά συνόδευαν 2 πυροσβεστικά οχήματα, ενώ η αναλογία έπρεπε να είναι αντίστροφη» «Ο βασιλιάς είναι γυμνός». Με τη φράση αυτή ο Δημήτρης Χριστόπουλος, κοσμήτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, χαρακτήρισε μιλώντας Στο Κόκκινο την αποτυχία του κυβερνητικού δόγματος «Νόμος και Τάξη».  «Είναι η ώρα να ξαναδούμε την ασφάλεια ως συνθήκη ελευθερίας. Ασφάλεια είναι οι καλοί δρόμοι, η πρωτοβάθμια περίθαλψη, μια πυροσβεστική που στελεχώνεται ώστε να αντέχει να αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση, παιδικοί σταθμοί, δημόσια σχολεία και νοσοκομεία που λειτουργούν…» εξηγεί και τονίζει πως αυτοί που κυβερνούν σήμερα «θέλουν μια ασφάλεια συνώνυμη της καταστολής». «Είδα να περνάνε από μπροστά μου 40 περιπολικά που συνόδευαν 2 πυροσβεστικά οχήματα. Η αναλογία έπρεπε να είναι αντίστροφη. Φαίνεται πλέον πως ο βασιλιάς είναι γυμνός», αναφέρει χαρακτηριστικά. Καλεί μάλιστα να δούμε την κρίση ως ευκαιρία, όχι όμως όπως την εννοεί η νεοφιλελεύθερη Δεξιά. «Στις κρίσεις χρειάζεται ένα ισχυρό κράτος με υποδομή. Το κράτος δεν πρέπει να σημαίνει καταστολή και η ασφάλεια δεν πρέπει να σημαίνει αστυνομία». Μετά τη καταστροφή «γεμίζει η χώρα πρόσφυγες γηγενείς. Τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση; Θα συνεχίσει τα σχέδιά της με την πανεπιστημιακή αστυνομία και θα μας βάλει φωτιά στα πανεπιστήμια;» καταλήγει ο Δημήτρης Χριστόπουλος.

Για τον εμπαιγμό εκ μέρους της κυβέρνησης σε βάρος των εργαζόμενων και ανέργων αναφορικά με το 8ωρό, τις απλήρωτες υπερωρίες την ισχνή αύξηση στον κατώτατο μισθό μίλησε Στο Κόκκινο η Θεανώ Φωτίου η βουλευτής και αναπληρώτρια τομεάρχης Κοινωνικής Πρόνοιας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Τεράστια αντιμεταρρύθμιση χαρακτήρισε η βουλευτής το ασφαλιστικό που κατατέθηκε στη Βουλή τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου. Και αυτό ουσιαστικά ιδιωτικοποιεί τις επικουρικές συντάξεις και πλήττει και τους σημερινούς συνταξιούχους και τους μελλοντικούς, εξήγησε η κα Φωτίου μιλώντας στη Μαρίνα Μάνη. «Θα πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες για να πλουτίσουν ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες» επισήμανε η βουλευτής και εξήγησε ότι το Δημόσιο, όπως παραδέχτηκαν, οι ίδιοι θα χάσει 56 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή ένα δισ. ευρώ κάθε χρόνο μέχρι το 2030 και από 2030 και μετά δύο δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

H ελληνική κοινωνία πρέπει να μιμηθεί το παράδειγμα της γκαρσόνας που προστάτεψε τη 19χρονη κοπέλα από τους βασανιστές της. Με αφορμή τα πολλά περιστατικά έμφυλης βίας και δολοφονιών γυναικών από τους συντρόφους τους μίλησε Στο Κόκκινο η Βασιλική Κατριβάνου, η οποία είναι συντονίστρια Κοινωνικής Υπηρεσίας στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, και στον Νίκο Ξυδάκη τόνισε την αναγκαιότητα να υιοθετηθεί και από τη χώρα μας ο όρος γυναικοκτονία, που χαρακτηρίζει τις περιπτώσεις δολοφονιών γυναικών για λόγους σεξιστικούς. H κα Κατριβάνου επισήμανε την ανάγκη να μιμηθούμε ως κοινωνία τη συμπεριφορά της νεαρής κοπέλας, που εργάζεται σε καφετέρια στην Ηλιούπολη, και έδειξε έμπρακτα την αλληλεγγύη της προς το θύμα αγκαλιάζοντας και προστατεύοντας τη 19χρονη γυναίκα, την οποία κακοποιούσε, βίαζε, εξέδιδε τόσο ο μαστροπός αστυνομικός, όσο και ο πατέρα της και μάλιστα από τότε που ήταν παιδί. Από μια ολόκληρη ελληνική κοινωνία ζητάμε να μην συγκαλύπτει τον θύτη, για να μη βγει το στίγμα, «να πάει, να ανοίξει το στόμα και να συμπαρασταθεί» σημείωσε η κα Κατριβάνου. Και εξήγησε πως χρειάζονται θεσμικές αλλαγές πέραν της εκπαίδευσης στα σχολεία ενάντια στα έμφυλα στερεότυπα, με στόχο και την ενδυνάμωση των γυναικών. Πρέπει να υιοθετηθεί ο όρος γυναικοκτονία, τόνισε, είναι άλλωστε και σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που οδήγησε στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ενάντια στην βία κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, την οποία ως χώρα την έχουμε κυρώσει, είπε χαρακτηριστικά. Η χρήση του όρου και η υιοθέτηση του κάνει κοινωνικά ορατό το πρόβλημα και το μεγέθος του και θα αποτελέσει επιβαρυντικό παράγοντα και για την απονομή της δικαιοσύνης αλλά και για τη δημιουργία – διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης, τόνισε η κα Κατριβάνου. Το ίδιο χρήσιμος είναι και ο όρος «ρατσιστικό έγκλημα» που δεν είναι ένα γενικό έγκλημα, επισήμανε. «Όσο πιο πολύ ακούγεται ο όρος γυναικοκτονία τόσο λιγότερες γυναικοκτονίες θα έχουμε» σημείωσε μεταξύ άλλων η κα Κατριβάνου.

Η Νίκη Κεραμέως έχει νομοθετήσει τη μείωση χρηματοδότησης των ΑΕΙ κατά 20% αναγκάζοντας τα πανεπιστήμια να κάνουν «οικονομία» στους εισακτέους. Ξεκάθαρη στρατηγική συρρίκνωσης των δημόσιων πανεπιστημίων, καταλόγισε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη η βουλευτής Ιωαννίνων και αναπληρώτρια τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Μερόπη Τζούφη, με αφορμή την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής που θα αφήσει εκτός πανεπιστημίων τουλάχιστον 30.000 μαθητές.  Η υπουργός για να δικαιολογηθεί ισχυρίζεται ότι δεν το έκανε εκείνη αλλά τα πανεπιστήμια, όμως η κα Τζούφη θύμισε πως η Νίκη Κεραμέως έχει νομοθετήσει τη μείωση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ κατά 20% και δεν έχει αντικαταστήσει τα μέλη ΔΕΘ που αποχωρούν, έδωσε μόνο τις συνταξιοδοτήσεις του 2019, με αποτέλεσμα τα πανεπιστήμια να βάλουν τη ελάχιστη βάση εισαγωγής κάνοντας κατά κάποιο τρόπο «οικονομία» στους εισακτέους. Η βουλευτής στον Νίκο Ξυδάκη επισήμανε πως και το νέο νομοσχέδιο κινείται στην ίδια γραμμή κατεδάφισης του δημόσιου σχολείου, αφήνοντας πρακτικά τους διευθυντές μαζί με τους γονείς να βρίσκουν χρηματοδότηση.

Το ρουσφέτι, οι αναθέσεις και ο αυταρχισμός είναι ο τρόπος τους για να φτιάξουν το ηγεμονικό τους σχέδιο ώστε να εδραιωθεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική που δημιουργεί εσωτερικούς εχθρούς και φόβο, για να μπορεί ο κόσμος να φοβάται, να μην σκέφτεται τι είναι οι εναλλακτικές προτάσεις των κομμάτων, να είναι στο καβούκι του και να μη μπορέσει να αναπνεύσει. (...) Όλοι θα καταλάβουν σιγά σιγά ότι η εικόνα που τους παρουσιάζουν τα συστημικά μέσα δεν έχει σχέση με την πραγματικότητά τους. Νομίζω ότι πρέπει να σηκώνουμε πολλά ζητήματα και μετά αρκετά γρήγορα να έχουμε ένα στόρι, ένα αφήγημα που ο κόσμος να καταλάβει με μια προοδευτική κυβέρνηση τι θα σημαίνει για την ζωή του.

«Για να διασφαλίσουμε τη συνοχή και την αξιοπρέπεια της κοινωνίας, αλλά κυρίως για να υπάρξει παρακαταθήκη από την πανδημία και τη διαχείρισή της με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, πρέπει να πείσουμε διαχέοντας την αλήθεια στην κοινωνία για το διαφορετικό πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ και την προοπτική προοδευτικής διακυβέρνησης.        Για να αντιμετωπιστεί ο ζόφος αυτής της περιόδου, η διαρκώς αυξανόμενη ανασφάλεια των ανθρώπων για την επιβίωσή τους, την υγεία τους, το εισόδημα και την εργασία τους, χρειάζεται πολιτική ανατροπή. Πρέπει με συγκεκριμένο τρόπο, με πειθώ πολιτική, με εξωστρέφεια, με ανοιχτές εκδηλώσεις, με συζητήσεις και με περιοδείες να αντιμετωπίσουμε αυτό το μούδιασμα της κοινωνίας και να απαλλαγούμε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.  Για να το πετύχουμε χρειάζονται επίσης συγκεκριμένες πρωτοβουλίες  και προς τα άλλα κόμματα της ευρύτερης προοδευτικής αντιπολίτευσης, όπου υπάρχουν κοινές προσεγγίσεις. Για παράδειγμα, τώρα που τίθεται η συζήτηση για ιδιωτικοποιήσεις στο ΕΣΥ, για συγχωνεύσεις  νοσοκομείων, πρέπει να υπάρξει ένα σθεναρό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο το οποίο θα αντιστρατεύται αυτή την πολιτική. Το Μέτωπο αυτό θα λέει: Κάτω τα χέρια από το ΕΣΥ που κράτησε όρθια την κοινωνία. Κάτω τα χέρια από το ΕΣΥ που παρά τις αντιξοότητες και τα διαχρονικά προβλήματα απέδειξε την αξία του στα δύσκολα.  Είναι σαφές ότι για να υπάρξει πολιτικό σχέδιο ενδυνάμωσης του ΕΣΥ, πρέπει να υπάρχει προγραμματική, ιδεολογική, κοσμοθεωρητική και αξιακή ταύτιση με αυτή τη δυνατότητα. Αποδείχθηκε ότι το νεοφιλελεύθερο συντηρητικό σχέδιο, δεν θέλει να ενισχύσει το ΕΣΥ. Ούτε μπορεί να το κάνει με το στανιό και με την πίεση των εξελίξεων, αλλά ούτε με ταλαντεύσεις και με μισό μάτι μόλις περάσει η οξεία φάση, να επαναφέρει στο προσκήνιο τη λογική των περικοπών, των συγχωνεύσεων και της δημιουργίας ζωτικού χώρου σε ιδιώτες επενδυτές και σε ασφαλιστικές εταιρείες».   

«Καθώς διαδηλώναμε στο Σύνταγμα για την νέα γυναικοκτονία της Caroline Crouch, μάθαμε για τον βιασμό γυναίκας στην πολυκατοικία όπου εργαζόταν στα Πετράλωνα «Είναι εντυπωσιακό ότι το θέμα αυτής της βίας φτάνει να συζητιέται δημόσια όταν καταλήγει στον φόνο, ενώ υπάρχουν μια σειρά από εκατοντάδες καθημερινές καταγγελίες γυναικών- κοριτσιών στην αστυνομία». Μια συγκλονιστική ιστορία που προστίθεται σε μια σειρά τέτοιων περιστατικών που αποδεικνύουν πόσο δρόμο έχουμε να κάνουμε ακόμη, είναι ιστορίες που μας φέρνουν προ των ευθυνών μας κι όσο δεν προσδιορίζονται ως γυναικοκτονίες, θα αποκρύπτεται η έμφυλη διάσταση αυτών των εγκλημάτων, το χέρι του δολοφόνου συζύγου, συντρόφου, φίλου, το οπλίζουν έμφυλα στερεότυπα, αντιλήψεις σύμφωνα με τις οποίες οι γυναίκες είναι κατώτερα πλάσματα, ιδιοκτησία τους, τις οποίες μπορούν να ελέγχουν, να σωφρονίζουν, να τιμωρούν, να σκοτώνουν. Είναι εντυπωσιακό ότι το θέμα αυτής της βίας φτάνει να συζητιέται δημόσια όταν καταλήγει στον φόνο, ενώ υπάρχουν μια σειρά από εκατοντάδες καθημερινές καταγγελίες γυναικών- κοριτσιών στην αστυνομία. Αυτά στην πλειονότητά τους αντιμετωπίζονται μεμονωμένα και «βαφτίζονται» οικογενειακά δράματα. Την ίδια ώρα έχουμε τον κ. Μπαλάσκα να χαρακτηρίζει βλάκα το δολοφόνο και να δίνει νομικές συμβουλές (ότι έπρεπε να πει πως το έκανε εν βρασμώ για να την γλυτώσει με λιγότερα χρόνια) στους επίδοξους γυναικοκτόνους, όπως τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο, διότι πρέπει να αναφέρεται και το όνομά του. Η αποκάλυψη του έλληνα συζύγου ως δολοφόνου έδωσε το έναυσμα για μια επίθεση στο θύμα αφού ο δολοφόνος δεν είναι κάποιος ποινικός που απελευθερώθηκε με τον νόμο Παρασκευόπουλου… τον πιο συκοφαντημένο, πιο εργαλειοποιημένο νόμο, που στην πραγματικότητα αποτελεί ένα δείγμα μια συνολικής πρότασης για την καθολική κοινωνική απελευθέρωση».

Αντί για έξοδο του Μετρό στη Τοσίτσα, σχεδιάζουν την εξαφάνιση της πλατείας Εξαρχείων στο πλαίσιο της λογικής να τελειώνουμε με την μεταπολίτευση. Η απόφαση της δημοτικής αρχής της Αθήνας, να δημιουργήσει την έξοδο του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, δείχνει μια ιδεολογική εμμονή που ξεπερνά τα όρια. Η δημοτική αρχή κινείται στο πλαίσιο να τελειώνουμε με την μεταπολίτευση, με το δημόσιο πανεπιστήμιο, με τα εργασιακά δικαιώματα και με οποιαδήποτε νεανική αμφισβήτηση, αλλάζοντας παράλληλα το χαρακτήρα ολόκληρων γειτονιών. (...) Το μέγεθος της πλατείας Εξαρχείων, δεν μπορεί να σηκώσει αυτά τα οποία σχεδιάζουν με την κατασκευή της εξόδου του Μετρό, ενώ υπήρχε επεξεργασμένη πρόταση,  από την Ανάπλαση ΑΕ, όταν ήταν ο Νίκος Μπελαβίλας και προέβλεπε την έξοδο στην οδό Τοσίτσα, μεταφέροντας την έξοδο πιο κοντά στο διαμάντι της πόλης μας, το Αρχαιολογικό Μουσείο.  Η εναλλακτική αυτή πρόταση ήταν απόλυτα ορθολογική και τεχνικά επαρκής λύση που αναδείκνυε το Αρχαιολογικό Μουσείο και σεβόταν τους κατοίκους της Αθήνας.  Αντί να επιλέξουν ο σταθμός του Μετρό να συνομιλεί με την ανάγκη των επισκεπτών και των κατοίκων της πόλης με το Μουσείο, θέλουν να εξαφανίσουν την πλατεία Εξαρχείων στο όνομα μιας ιδεολογικής εμμονής που βάλλει κατά της μεταπολίτευσης, κατά του δημοσίου πανεπιστημίου, κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, κατά οποιασδήποτε φοιτητικής ή νεανικής αμφισβήτησης και μέσα σε αυτό αλλάζουμε και τον χαρακτήρα ολόκληρων γειτονιών.