Γιώργος Σταματόπουλος

30
07

Ο καπιταλισμός και οι οπαδοί του

Στον Τύπο της Βρετανίας (1860) διάβαζε κανείς άρθρα σαν το εξής: «Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος, όπως το κενό τρομάζει τη φύση. Οταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τοις εκατό κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το διαπράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα. Αν η φασαρία και ο καβγάς αποφέρουν κέρδος, το κεφάλαιο θα ενθαρρύνει και τα δύο. (...) Στον καπιταλισμό δεν επικρατεί ηθική, ούτε καμία αναστολή απέναντι σε έννοιες που διασώζουν την ανθρωπιά. Μπροστά στο κέρδος όλα είναι επιτρεπτά. Τι άλλο συμβαίνει σήμερα με το εμπόριο ναρκωτικών, εμπόριο σαρκός, παιδικών οργάνων; (...) Ακόμη και οι ίδιοι οι οπαδοί του καπιταλισμού αισχύνονται ενίοτε να δηλώσουν ότι είναι φανατικοί οπαδοί, διότι γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει καπιταλισμός. Είναι μάλιστα οι δισεκατομμυριούχοι, αλλά κάπου κάπου ζητάνε από τα κράτη να τους φορολογήσουν -στάχτη στα μάτια του κόσμου.