“Δεν δεχθήκαμε αυτό που μας έλεγαν, ότι η χούντα δεν νικιέται. Νικήθηκε.”
Τότε, όταν παλεύαμε με αισιοδοξία και ενθουσιασμό, δεν φανταζόμασταν ότι θα έλθει κάποια στιγμή, όπως η επώδυνη και μακρά σημερινή, όπου τα μηνύματα του αντιδικτατορικού αγώνα και ειδικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα είναι τόσο πολλά και αβίαστα ενεργά. Ζητήματα ανεξαρτησίας στη χάραξη της πολιτικής σε μια χώρα, αξιοπρέπειας του πολίτη, Λαϊκής Κυριαρχίας, δημοκρατίας πάνω απ’ όλα. Δικαιώματα κοινωνικά αλλά και πολιτικά πώς να μην υποφέρουν υπό τη νεοφιλελεύθερη βαναυσότητα; Ως και τα βασανιστήρια, που στοιχηματίζαμε ότι νικήσαμε, επιβιώνουν διεθνώς και εδώ. Όμως, έφθασε ως τις μέρες μας, ατσαλάκωτο, και το κορυφαίο μήνυμα της αντιδικτατορικής πάλης: δεν το βάζουμε κάτω! Αγωνιζόμαστε, ως αριστερές και αριστεροί, ως πολίτες, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, μέσα στην κοινωνία, μαζί με τον λαό, με διεθνή αντίληψη για τις εξελίξεις του καιρού μας. Τότε, σωστά, δεν δεχθήκαμε αυτό που μας έλεγαν, ότι η χούντα δεν νικιέται. Νικήθηκε.