Πάνος Λάμπρου

17
06

Πάνος Λάμπρου: Ένα “φάντασμα” πλανάται πάνω από τον πλανήτη…

Το κοινωνικό ζήτημα είναι και πάλι εδώ και παντού. Και όσο θα είναι σε... έφοδο, τόσο η κοινωνική διαμαρτυρία θα φουντώνει και θα μετασχηματίζεται σε πρόταση, σε κοινωνική, αλλά και πολιτική δράση. Όσοι, λοιπόν, ονειρεύονται "κανονικότητες", όσοι και όσες ευελπιστούν σε μέσους όρους, σε μέσους δρόμους, κάνουν λάθος. Οι ανισότητες και οι διακρίσεις είναι ακραίες και η απάντηση στη βαρβαρότητα του αυταρχισμού και της ανελευθερίας δεν μπορεί να είναι συστημική, δεν μπορεί να είναι "κανονική", δεν μπορεί να είναι κάτι από... ολίγον, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μοιάζει με αυτό, που βρίσκεται απέναντί μας! Η ριζοσπαστική αριστερά σε Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο, θα χρειαστεί να αναστοχαστεί για όσα είναι πίσω μας, αλλά και να σχεδιάσει την απάντησή της για αυτά που έρχονται. Το βλέμμα της δεν μπορεί παρά να είναι στους ανθρώπους που αδικούνται, που υποφέρουν, που πεινάνε, που μοχθούν, που δεν έχουν φωνή και δικαιώματα. Το βλέμμα της δεν μπορεί παρά να είναι στο περιβάλλον που καταστρέφεται, στην άγρια φύση που εξοντώνεται στο όνομα του κέρδους και της δήθεν ανάπτυξης. Το βλέμμα της δεν μπορεί παρά να είναι στις ελευθερίες, στα δημόσια αγαθά, στο νερό, σε όσα απειλούνται, Αλλά και σε αυτόν τον κόσμο, τη νεολαία, που βγαίνει στο δρόμο, που αμφισβητεί, που αρνείται να γίνει γρανάζι μιας γκρίζας κοινωνίας. Η καρδιά μας χτυπά στην Μινεάπολη, στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά και σε κάθε πόλη και χωριό, που οι άνθρωποι δεν γονατίζουν μπροστά στον εχθρό. Η ελπίδα, εντέλει, ξαναγεννιέται στους δρόμους και πρέπει να είμαστε εκεί με υπερηφάνεια.
Περισσότερα »
22
05

Πάνος Λάμπρου: Τα ποντίκια του ναζισμού πηδούν από το άθλιο καράβι τους…

Η δίκη της εγκληματικής νεοναζιστικής συμμορίας σε λίγο καιρό ξαναρχίζει. Και τα ποντίκια τρέχουν μήπως και σωθούν. Κάποιοι παριστάνουν τους θεοσεβούμενους, κάποιοι άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα, κρύβονται στα λαγούμια τους. Και άλλοι, πιο "τολμηροί", βγαίνουν στο προσκήνιο μιλώντας για νέα κόμματα με σοβαρές προτάσεις κλπ ... Είναι οι ίδιοι με τη σβάστικα στο μπράτσο, με τις επιθέσεις σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους, με τις εμετικές και εφιαλτικές δηλώσεις. Είναι αυτοί με τα τάγματα εφόδου, αυτοί που προσκυνούσαν τον Χίτλερ, που ονειρεύονταν νέα ολοκαυτώματα, νέα Άουσβιτς... Οι ίδιοι είναι και ας παριστάνουν σήμερα τους... σοβαρούς πολιτικούς. Θρασύδειλα ανθρωπάκια, που βρίζονται μεταξύ τους παρότι ο βούρκος είναι κοινός, εγκληματικά κοινός... Και όσο και αν ξύσουν το ναζιστικό τους μπράτσο, όσο και αν δαγκώσουν τη γλώσσα τους, ο φασισμός θα είναι εκεί και θα θυμίζει τις θηριωδίες, το μίσος, την απανθρωπιά, την κτηνωδία. Θα είναι λάθος αν τους υποτιμήσουμε, αν πούμε γελοίοι είναι, άστους... Η ιστορία μας έχει διδάξει. Ο φασισμός δεν βρίσκεται μόνο σε αυτά τα μορφώματα, αλλά κυρίως σε αυτά που τα τρέφουν. Και δυστυχώς έχουμε μπόλικα από δαύτα... Αν θέλουμε να πολεμήσουμε μέχρι το τέλος το φασισμό, δεν αρκεί να βρίζουμε την πανοπλία του. Αλλά να πολεμάμε και το περιεχόμενό του. Αντιφασισμός σημαίνει υπεράσπιση της ελευθερίας. Αντιφασισμός σημαίνει μάχη κατά του εθνικισμού, του μιλιταρισμού, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, του σεξισμού, της ομοφοβίας και της τρασφοβίας. Αντιφασισμός είναι η προβολή μιας ριζικά διαφορετικής κοινωνίας, που να στηρίζεται στην πολυφωνία, στον απόλυτο σεβασμό της διαφορετικότητας, στη δικαιοσύνη, στην ισότητα. Αντιφασισμός είναι η μάχη στην καθημερινότητα, η στάση ζωής, η άρση των κοινωνικών αποκλεισμών και ανισοτήτων, η δημιουργία νέων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση. Δεν μπορεί να πολεμάς το φασισμό και να αποδέχεσαι ή να ανέχεσαι τον αποκλεισμό των αναπήρων, των μεταναστών, της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή των ρομά. Δεν πολεμάς τον φασισμό όταν μισείς άλλες πατρίδες, όταν εντέλει μισείς τους ανθρώπους...
Περισσότερα »
14
05

Πάνος Λάμπρου: Η ώρα της σύγκρουσης…

Σε αυτή την παγκόσμια σύγκρουση, που θα υπάρξει, η αριστερά πρέπει να πάρει πρωταγωνιστική θέση. Να είναι το αντίπαλο δέος, η ριζικά διαφορετική εναλλακτική πρόταση. Αλλά πως θα γίνει αυτό αν δεν μιλήσουμε ανοιχτά; Αν δεν πούμε με ποιους είμαστε και ποιοι είναι οι αντίπαλοί μας; Αν δεν μιλήσουμε για την Ευρώπη, τις τράπεζες, τις μεγάλες επιχειρήσεις, την ανάγκη των εθνικοποιήσεων; Πως θα γίνει αν δεν πούμε ανοιχτά, χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος, ότι είμαστε αντικαπιταλιστές, ότι ο ορίζοντας μας είναι ο σοσιαλισμός με ελευθερία, δημοκρατία και αυτοδιαχείριση; Ότι σε αυτό το δρόμο θα περπατήσουμε; Να το πω για άλλη μια φορά. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συναίνεσης με την κυρίαρχη πολιτική. Η κανονικότητά τους είναι αντίπαλο πολιτικό σχέδιο, απολύτως εχθρικό για τους ανθρώπους, για τα κοινωνικά στρώματα που μας ενδιαφέρουν. Η στάση μας την πρώτη περίοδο της πανδημίας ήταν απολύτως σωστή. Γιατί φάνηκε ότι αυτό που μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, η υγεία και η ζωή. Χαίρομαι γι αυτό. Χαίρομαι γιατί δεν έχουμε σχέση με τους άλλους, με το απέναντι στρατόπεδο, που σε κάθε περίπτωση αν ήμασταν εμείς στη θέση τους θα βυσσοδομούσε. Αλλά η επόμενη ημέρα έχει ήδη φτάσει. Η κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική σύγκρουση είναι μπροστά μας. Ο κόσμος ακούει. και πρέπει να μιλήσουμε καθαρά. Για την εργασία και την οικονομία, την ανεργία και τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, για το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης γερμανοκρατούμενης Ευρώπης, για τη φύση και την οικολογία, για τη διατροφική αλυσίδα, για τα δάση, για τις ανισότητες, για το νέο παραγωγικό μοντέλο, για το προσφυγικό, το ρατσισμό, το σεξισμό, την ομοφοβία και τρανσφοβία, την ανδροκρατία, τις ανθρώπινες σχέσεις, το μίσος στο διαφορετικό... Να μιλήσουμε για μια νέα κοινωνία. Με όραμα, με ρεαλισμό, με αποφασιστικότητα.... Να μιλήσουμε για σοσιαλισμό... Ελεύθερο, ανθρώπινο, οικολογικό. Καιρός για την δική μας επιστροφή.
Περισσότερα »
27
04

Πάνος Λάμπρου: Για τον Γιώργο Πιαντέ…

Τον Γιώργο τον γνώρισα για πρώτη φορά πριν 45 ολόκληρα χρόνια. Εγώ ήμουν στον "Ρήγα" και ο Γιώργης στην ΚΝΕ. Διαφορετικές επιλογές, άλλες πορείες.... Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η συνάντηση της αριστεράς, των πολλαπλών ιδεολογικών ρευμάτων. Βρεθήκαμε στον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κοινό δρόμο, με τις αντιφάσεις, με τις διαφορές του, αλλά και με την πεποίθηση ότι μόνο έτσι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Και έγιναν από τότε πολλά. υπήρξαν νίκες, χαρές, ήττες, μια συναρπαστική κοινωνική και πολιτική περιπέτεια. Ο Γιώργος, όπως πολλοί είπαν από το πρωί, ήταν ο άνθρωπος πίσω (εγώ θα έλεγα μπροστά) από κάθε συγκέντρωση. Ήταν ο άνθρωπος, που κάλυπτε κενά ή που δεν άφηνε να φαίνονται. Ένας αφανής εργάτης της κοινής μας υπόθεσης, της αριστεράς. Ο Γιώργος ήταν και πολλά άλλα. Ο άνθρωπος του καλού μεζέ, της παρέας και ας μην μίλαγε πολύ, του Ολυμπιακού (αμέτρητες οι συζητήσεις για την ομάδα), της ιδιαίτερης πατρίδας του της Λήμνου, την οποία λάτρευε και τόσα άλλα... Ο Γιώργος, όμως, ήταν και κάτι περισσότερο. Ήταν αδελφός μου και ας διαφωνούσαμε συχνά. Ήταν ο πατέρας (και) των δικών μου παιδιών, του Κώστα και του Βασίλη. Ήταν ο άντρας της αγαπημένης μου αδελφής της Βάσως, που στάθηκε στο πλευρό του μέχρι την τελευταία, την ύστερη ανάσα... Ο άνθρωπος αυτός, ο Γιώργης, ακόμα και τις τελευταίες στιγμές δεν λύγισε. Ήξερε που πάει, είχε επίγνωση του οδυνηρού τέλους. Και έδωσε οδηγίες. Οδηγίες για το φινάλε... Περήφανο, ασυμβίβαστο, συμβατό με τη ζωή του. Πολιτική κηδεία, καύση και η στάχτη του να σκορπιστεί στον άνεμο, να γίνει ένα με αυτόν... Ο Γιώργος Πιαντές ήταν ο γαμπρός μου...
Περισσότερα »
19
04

Πάνος Λάμπρου: Από το «περιθώριο» στο «κέντρο» της πολιτικής

Ο Περικλής ήταν αριστερός, κομμουνιστής, αναρχικός, όλα μαζί, μπερδεμένα και ξεκάθαρα. Μπερδεμένα στο μυαλό πολλών, αλλά στο δικό του ξεκάθαρα. Είχε κατηγορηθεί για πολλά. Η παρουσία του στο «κέντρο της πολιτικής» δεν ήταν συμβατή με την κόψη του, με τον τρόπο που μίλαγε, που σκεφτόταν, που έγραφε. Δημοσίευμα του 1989 έλεγε ότι ήταν ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη ή κάτι τέτοιο. Εύκολος στόχος για δόλιους και ανόητους… Αριστερός και αντιεξουσιαστής, μποέμ και ελευθεριακός, ζωή στην Γαλλία, βασανιστήρια στη χούντα, ανθρωποφύλακες. Πόσα στοιχεία πια… Ταίριαζε το προφίλ, έτσι τον είδαν, έτσι ήθελαν να τον δουν αυτοί, που ήταν στην απέναντι όχθη. Η κατηγορία κατέρρευσε, όπως τόσες άλλες, αλλά ο Περικλής δεν τρόμαξε, συνέχισε το δρόμο του, άλλοτε μοναχικό, άλλοτε συλλογικό, πάντα όμως στην ίδια κατεύθυνση, με τον ίδιο στόχο, από την άκρη στο κέντρο και ανάποδα, από το κέντρο στο περιθώριο. Αλλά τώρα ο Περικλής έφυγε. Πήρε μαζί του πολλά και μας άφησε ως παρακαταθήκη πολλά. Το συγγραφικό του έργο, την αρθρογραφία του, τη οξυδερκή και αιρετική ματιά του, τη μαχητικότητα, την επιμονή, την άρνηση, τη θέληση για ζωή και για κραιπάλες.
Περισσότερα »
05
03

Πάνος Λάμπρου: Για τα μάτια ενός τρομαγμένου παιδιού…

Τα μάτια του τρομαγμένου παιδιού, δείχνουν την αναλγησία της Ευρώπης, που αναμφίβολα χωρά τους κατατρεγμένους. Και έτσι, η μόνη ρεαλιστική και ανθρώπινη λύση είναι οι ασφαλείς και νόμιμοι δίοδοι για την προσφυγιά. Το ζήτημα δεν είναι της Ελλάδας, αλλά ούτε και της Τουρκίας. Είναι και της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ολανδίας, της Ουγγαρίας,της Σουηδίας, της Ελβετίας. Δικό μας και δικό τους. Συμφωνίες, που πνίγουν ανθρώπους στο Αιγαίο ή τους εγκλωβίζουν στα νησιά, που αφήνουν εκτός την υπόλοιπη Ευρώπη, δεν μπορεί να είναι δικές μας. Είναι εχθρικές, κάτι σαν τα μνημόνια, επιβολή της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης. Και πρώτο μας μέλημα είναι βγούμε και από αυτό. Πρώτα απ΄ όλα για τα μάτια αυτού του παιδιού, για τα μάτια όλων των παιδιών του κόσμου...
Περισσότερα »
24
12

Πάνος Λάμπρου: Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς

Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το κόμμα αυτό που κατάφερε ένα θαύμα, που έφερε τα κάτω πάνω, που μπόλιασε την κοινωνία με νέες ιδέες, νέες πρακτικές, ακόμα και τις στιγμές που έκανε λάθη, τη στιγμή που ηττήθηκε από υπέρτατες δυνάμεις. Είμαι υπερήφανος για το κόμμα μου. Και για τη συμμετοχή του στο κίνημα των πλατειών και για το 2008 στην εξέγερση της νεολαίας μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και για το φόρουμ. Είμαι υπερήφανος για τις μάχες που δώσαμε την περίοδο της διακυβέρνησης, για τις τομές στο χώρο της υγείας, στις φυλακές με το νόμο Παρασκευόπουλου, στα εργασιακά ζητήματα, παρά την τρομοκρατική πίεση, στην παιδεία, την κοινωνική πολιτική, το ΚΕΑ, την επιδότηση ενοικίου, την αναδοχή και την παιδοθεσία, τη δουλειά μας στον ΟΑΕΔ, τις συλλογικές συμβάσεις, την αύξηση του κατώτατου μισθού, την κατάργηση του υποκατώτατου, το σύμφωνο συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια, τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, την ιθαγένεια, τον αντιρατσιστικό νόμο, την αλληλεγγύη για όλους, σε μετανάστες και έλληνες, την μεγάλη τομή της συμφωνίας των Πρεσπών... και τόσα άλλα.
Περισσότερα »
24
09

Πάνος Λάμπρου: Για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ και πάλι

Η σχηματοποίηση του ανοίγματος, μονοσήμαντα στην Προοδευτική Συμμαχία, είναι σοβαρό πολιτικό λάθος. Αν υιοθετηθεί μια τέτοια αντίληψη, είναι σαν να αγνοούμε την τεράστια δυναμική της νεολαίας, που ουδεμία σχέση έχει με ιστορικά πολιτικά εγχειρήματα (για παράδειγμα με το ΠΑΣΟΚ) και που προσέγγισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για άλλους λόγους. Όπως, επίσης, τον λαϊκό κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ όχι γιατί συμπορεύτηκαν μαζί μας επώνυμα στελέχη του παλαιού πολιτικού συστήματος ή προσωπικότητες της ευρύτερης αριστεράς, αλλά γιατί υπερασπιστήκαμε, έστω και με αμφισημίες, τα συμφέροντα και τις ανάγκες του. Συνεπώς, το αναγκαίο άνοιγμα και η αξιοποίηση των ψηφιακών δυνατοτήτων δεν ταυτίζονται με πιο μετριοπαθείς πολιτικές, αλλά αντίθετα, με μια νέα ριζοσπαστικοποίηση, με μια οικολογική οπτική στη νέα πραγματικότητα. Αλλά και ένα άλλο τμήμα ανθρώπων που μας προσέγγισαν στην κάλπη, ενδεχομένως με κριτική ματιά, έφτασαν μέχρι εκεί για τις Πρέσπες, για το τέλος της συμπόρευσης με τους ΑΝΕΛ, για τις κινηματικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες σε ότι είχε να κάνει με την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να αποσαφηνίσουμε ένα ακόμα ζήτημα. Η συζήτηση για τις ψηφιακές δυνατότητες έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος να αδικήσουμε τη συζήτηση ή να θέσουμε ένα ακόμα κάλπικο δίλημμα. Να θεωρήσουμε ότι κάποιοι είναι φοβικοί στις νέες τεχνολογίες και άλλοι ανοιχτοί. Λάθος… Ως φαίνεται συμφωνούμε όλες και όλοι στην ανάγκη αξιοποίησης των ψηφιακών εργαλείων. Ωστόσο, δεν σημαίνει ότι μετατρέπουμε το κόμμα μας σε ψηφιακό πολιτικό φορέα. Σε ένα κλικ και σε πολλά λάικ. Οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες δίνουν τη δυνατότητα σε ευρύτερο κόσμο, κυρίως σε νεότερες γενιές, να έχουν ενημέρωση, να συμμετάσχουν σε διάλογο και διαβούλευση πάνω σε κρίσιμα ζητήματα, που μας απασχολούν. Στο χέρι μας είναι αυτή η τεράστια και αναγκαία δυνατότητα να μην μετατραπεί σε στρατό εκλεκτόρων. Το ένα κλικ, λοιπόν, μπορεί να μετασχηματιστεί σε συμμετοχή και δράση. Αρκεί να έχουμε αυτό τον προσανατολισμό. Τους ανθρώπους, που καλούμε να γίνουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους θέλουμε εικονικούς μας φίλους, τους θέλουμε συμμέτοχους σε μια πορεία δύσβατη, αλλά ταυτόχρονα απελευθερωτική. Δεν θέλουμε ανθρώπους που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ από κοντά. Η αυτοπρόσωπη, λοιπόν, παρουσία είναι ασφαλώς αναγκαία, όπως αναγκαία είναι και η διεύρυνση των δυνατοτήτων συμμετοχής και διαλόγου.
Περισσότερα »
11
09

Πάνος Λάμπρου: Καλή σχολική χρονιά, χωρίς διακρίσεις…

Εντάξει δεν είμαστε στο 1960 και τη Νέα Ορλεάνη. Αλλάζει ο κόσμος. Γίνεται πιο ανεκτικός... Αλλά ο ρατσισμός ζει και βασιλεύει, καραδοκεί... Ενίοτε γίνεται κρατική πολιτική. Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται σαν απειλητικός στρατός. Βγαίνουν διατάγματα, πραγματοποιούνται συσκέψεις. Αποτροπή. Ονειρεύονται ξερονήσια, βάρκες να βουλιάζουν στη μέση της θάλασσας, δουλεμπόριο στα αφρικανικά παράλια. Σαλβίνιδες κυκλοφορούν παντού! Δεν είμαστε στο 1960. Αλλά και τότε η μικρούλα Ρούμπι πήγε με χαμόγελο στο σχολείο, αγνοώντας ίσως τι κυκλοφορούσε γύρω της. Όπως και αυτά τα δικά μας προσφυγόπουλα με τη τσάντα στο χέρι και το χαμόγελο της αισιοδοξίας, της παιδικής ανεμελιάς. Καλή σχολική χρονιά... Πρώτα απ΄ όλα στα παιδιά του κόσμου, που είναι ανυποψίαστα για το "φίδι" που σέρνεται και συνεχίζουν να χαμογελούν τόσο όμορφα, τόσο ελπιδοφόρα, τόσο ανθρώπινα. Καλή σχολική χρονιά χωρίς διακρίσεις. Καλή σχολική χρονιά χωρίς εμπόδια για το τσιγγανάκι, το προσφυγόπουλο, το ανάπηρο, το φτωχό, το διαφορετικό. Για όλα τα παιδιά, γιατί όλα είναι δικά μας, σε αυτόν τον αφιλόξενο κόσμο. Είναι και στο δικό μας χέρι αδέλφια!
Περισσότερα »
28
07

Πάνος Λάμπρου: Τα δικαιώματα σε αστυνομικό κλοιό

Οι διαφημιστές της Ν.Δ. φρόντισαν όλο το προηγούμενο διάστημα, με έναν συστηματικό, επαγγελματικό τρόπο, να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας. Αξιοποιώντας κάθε αφορμή, οποιοδήποτε περιστατικό -υπαρκτό ή ανύπαρκτο-, καλλιέργησαν την εικόνα μιας γενικευμένης ανομίας. Τα Εξάρχεια μπορεί να μην τρόμαζαν τα ίδια τα Εξάρχεια απαραιτήτως, αλλά ήταν ο φόβος και ο τρόμος στο Σουφλί, το Κιλκίς ή τη Φλώρινα. Η καθημερινή τηλεοπτική επίθεση, η... ποινικοποίηση του Νόμου Παρασκευόπουλου, η αίσθηση ότι τα πανεπιστήμια είναι άντρο των εμπόρων ναρκωτικών και το ότι η Μυτιλήνη λόγω Μόριας μυρίζει δημιούργησαν μια φαντασιακή εικόνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ιδεολογικές του εμμονές κατέστρεψε την «τάξη» και παρέδωσε τη χώρα στους εχθρούς! Και κάπως έτσι οι νοικοκυραίοι επαναστάτησαν... Δεν έχουμε, λοιπόν, καιρό. Η Αριστερά, που παραμένει ισχυρή, είναι υποχρεωμένη να υπερασπιστεί το ιδεολογικό και αξιακό της πλαίσιο, την ουμανιστική της αντίληψη και να μην κάνει βήμα πίσω απ’ όσα κέρδισε, απ’ όσα ανέδειξε την προηγούμενη περίοδο στον τομέα των δικαιωμάτων. Γιατί τα ζητήματα αυτά δεν είναι απλώς μια πινελιά στην πολιτική της Αριστεράς, αλλά ο πυρήνας της.
Περισσότερα »