Πάνος Λάμπρου

03
07

Νησίδα δικαιοσύνης η απόφαση για Ηριάννα – Περικλή

Είναι από τις στιγμές που αισθάνεσαι ότι υπάρχουν νησίδες κράτους δικαίου και δικαστικοί λειτουργοί που δεν βλέπουν την επιστήμη τους μέσα από το ζόφο της υστερίας του τρόμου, του κοινωνικού και πολιτικού συντηρητισμού. Αλλά η ιστορία αυτή θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Θα μπορούσε, υποθετικά το λέμε, στη θέση του προέδρου να ήταν η εισαγγελέας, μια άλλη σύνθεση της έδρας δηλαδή. Σε αυτή την περίπτωση οι δύο κατηγορούμενοι θα είχαν μπροστά τους, όχι την ελευθερία, αλλά κελιά και μπουντρούμια, για χρόνια… Συνεπώς, με αφορμή την τραυματική εμπειρία της Ηριάννας και του Περικλή, την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση και την ομόφωνα αθωωτική του Εφετείου, προκύπτει η ανάγκη του αναστοχασμού, της αναθεώρησης και εντέλει της κατάργησης του τρομονόμου.
Περισσότερα »
26
04

Για αυτή την «ώρα», που χάνει συνεχώς το τρένο…

Οι όποιες διαφωνίες από ομάδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο -ελπίζω να μην είναι δέκα, αλλά σαφώς λιγότεροι-, δεν αφορούν έναν υπαρκτό διάλογο εντός του κόμματός μας. Όχι γιατί τα ζητήματα αυτά έχουν λυθεί με τις συνεδριακές μας αποφάσεις –καλό όμως είναι να το γνωρίζουν και αυτό-, αλλά γιατί τα ζητήματα των ελευθεριών, των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, συγκροτούν εν πολλοίς τον πυρήνα της κεντρικής σκέψης του συλλογικού μας υποκειμένου. Και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα…
Περισσότερα »
03
03

Πάνος Λάμπρου: Να τι παραβλέπουν τα κανάλια που κραυγάζουν για τον Γιαγτζόγλου

Θα πρέπει να καταλάβουν οι πάντες ότι το ενδιαφέρον, τόσο το δικό μου όσο και του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, είναι για όλους τους κρατούμενους. Είναι για τον άνθρωπο. Το ίδιο ακριβώς ενδιαφέρον που έχουμε για τον Γιαγτζόγλου, έχουμε και για το τσιγγανάκι που συνάντησα προσφάτως σε φυλακή και το οποίο έλεγε κάτι συγκλονιστικό: Πως δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του στην ελευθερία, διότι μόνο τον κόσμο της φυλακής έχει μάθει. Το ίδιο ενδιαφέρον έχουμε και για τον ανώνυμο ποινικό, που, ακριβώς επειδή είναι ανώνυμος, δεν έχει τη συμπαράσταση κανενός κινήματος.
Περισσότερα »
13
12

Πάνος Λάμπρου: Φωνές χάνονται μέσα στην «ρουφήχτρα» του σωφρονιστικού συστήματος

Κάθε άνθρωπος δικαιούται μιας δεύτερης ευκαιρίας. Η Δημοκρατία δεν μπορεί και δεν πρέπει να εκδικείται. Αντίθετα, στόχος της θα πρέπει να είναι η ομαλή και δημιουργική επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία. Ο κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους έχει κριθεί ήδη και δεν δικαιούται κανείς να τον κρίνει εκ νέου, να τον κρίνει ξανά και ξανά.
Περισσότερα »
08
11

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ – Η άγρια ‘’κανονικότητα’’ της Νέας Δημοκρατίας

Οι αντιφιλελεύθερες και δογματικές κραυγές της ηγεσίας της ΝΔ, δεν θα μας οδηγήσουν στη σιωπή. Το κρίσιμο ζήτημα σήμερα είναι να δοθεί νέα ώθηση, νέα δυναμική στο νόμο Παρασκευόπουλου, που γέννησε ελπίδες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στον τόπο μας. Αν κάτι, λοιπόν, πρέπει να γίνει δεν είναι ασφαλώς να κάνουμε ένα βήμα πίσω, αλλά ένα ακόμα μπροστά. Οι φυλακές απέχουν και σήμερα, κατά πολύ, από το επιθυμητό, σίγουρα από το αναγκαίο. Δεν γίνεται να μιλάμε για εξανθρωπισμό όσο οι μωρομάνες είναι έγκλειστες μαζί με τα μωρά τους, χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα εναλλακτικής έκτισης της ποινής. Δεν γίνεται να οραματιζόμαστε μια κοινωνία ανθρωπιάς όσο παραμένουν άνθρωποι μέσα στις φυλακές, που τους στερούν το δικαίωμα στην άδεια, αν και το δικαιούνται, με απαράδεκτα, ιδεολογικής υφής, προσχήματα. Δεν γίνεται να διατηρείται το εισαγγελικό βέτο, αγνοώντας τη βούληση της πλειοψηφίας του συμβουλίου της φυλακής και των σχετικών νόμων. Ένα βήμα μπροστά σημαίνει να προχωρήσει άμεσα η συζήτηση για τον ποινικό κώδικα. Ένα βήμα μπροστά σημαίνει μέτρα για την επανένταξη. Ο κύκλος του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης πρέπει να σπάσει και ο μόνος τρόπος είναι η άρση των διακρίσεων, η καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας, η ένταξη των αποφυλακισμένων στην αγορά εργασίας και σε δομές εκπαίδευσης. Ένα βήμα μπροστά είναι η στήριξη του νόμου Παρασκευόπουλου για να μην ξαναγυρίσουμε ποτέ ξανά στην… κανονικότητα της σωφρονιστικής βαρβαρότητας των φυλακών τύπου Γ.
Περισσότερα »
21
10

Σταθερά στην όχθη του… κακού

Θα ήταν κωμικοτραγικό αν ο πρωθυπουργός της χώρας, έλεγε στον Τραμπ “ναι, σε θεωρώ το απόλυτο κακό” ή κάτι παρόμοιο. Ούτε σοβαρό θα ήταν και ασφαλώς ούτε αριστερό. Όμως, από όποια πλευρά και αν δούμε τον Τραμπ, παραμένει σταθερά στην όχθη του... κακού!
Περισσότερα »
24
07

Απέναντι από το… “μπλε” – Να υπερασπιστούμε το νόμο Παρασκευόπουλου για τις φυλακές

Οι κρατούμενοι είναι ένας αόρατος κόσμος. Ωστόσο, η φυλακή δεν είναι αόρατη, όπως δεν είναι αόρατα τα προβλήματα, τα αδιέξοδα μιας αντίληψης, μιας αδιέξοδης στρατηγικής, που συνειδητά επιδιώκει να κρύψει ή να εξαφανίσει τους “περισσευούμενους” του κόσμου. Η αριστερά ήταν, είναι και θα είναι η δύναμη αυτή που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα, ως απόλυτη διαχωριστική γραμμή με τη λογική που εκφράζεται από τη δεξιά και από την ακροδεξιά της... τάξης και ασφάλειας. Και όσοι νομίζουν ότι η ασφάλεια κατοχυρώνεται με την καταστολή, ας κοιτάξουν γύρω τους. Το μίσος γεννάει μίσος, η αγριότητα αγρίμια... Υπάρχουν και άλλες λέξεις και άλλες συμπεριφορές και άλλες στάσεις: αλληλεγγύη, αγάπη, φιλία, ανοχή, εκπαίδευση, πολιτισμός...
Περισσότερα »
06
06

Σχέδιο νόμου για την ταυτότητα φύλου

Το σχέδιο νόμου απαντά σε μια κατάφωρη αδικία δεκαετιών. Σε μια στρέβλωση, που ήθελε τον άνθρωπο εγκλωβισμένο σε ένα σώμα, σε μια εμφάνιση, σε ένα όνομα, σε μια ταυτότητα, που δεν είχε σχέση με το “είναι” του, που δεν είχε σχέση με τη βούλησή του. Και ήταν υποχρεωμένος να βαδίσει, ανεξάρτητα αν το ήθελε ή όχι, στο χειρουργικό τραπέζι για να γίνει δεκτός και νομικά ο αυτοπροσδιορισμός, η φυλομετάβαση. Αυτό αλλάζει, ανατρέπεται. Ο άνθρωπος, πλέον, με βάση το σχέδιο νόμου, δικαιούται και με τη “βούλα” της Πολιτείας να είναι αυτό που πράγματι είναι και όχι αυτό που οι άλλοι λένε ότι είναι.
Περισσότερα »
16
05

Για την Ευαγγελία Βλάμη: Ένας άνθρωπος που έβλεπε μακριά

Δεν ξέρω ποιες ήταν οι τελευταίες της σκέψεις. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι αυτός ο άνθρωπος έβλεπε μακριά. Θα ήθελα να παρακολουθήσουμε τη ματιά της, το διορατικό της βλέμμα. Και θα ήθελα, θα θέλαμε, νομίζω, πολλοί και πολλές από εμάς να γίνει πράξη τώρα και όχι σε κάποιο απώτερο μέλλον αυτό που η ίδια η Ευαγγελία, χρόνια πριν, έκανε πράξη με ακτιβισμό.
Περισσότερα »
07
01

Όταν μιλάμε και πράττουμε για ένα παιδί οφείλουμε να είμαστε ιδιαιτέρως προσεχτικοί

Όταν μιλάμε και πράττουμε για ένα εξάχρονο παιδί οφείλουμε όλοι και όλες μας να είμαστε ιδιαιτέρως προσεχτικοί. Το παιδί της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη, το οποίο γεννήθηκε στη φυλακή, όπως και τόσα άλλα παιδιά, ασφαλώς χωρίς τη θέλησή τους, αντιμετωπίζει σήμερα μια νέα, τεράστια δυσκολία. Η σύλληψη της μητέρας του και η αντικειμενικά βίαιη απομάκρυνσή του από αυτήν -μετά από μια ζωή σε διαρκή «φυγή»-, συνιστά ένα ακόμα ανεξίτηλο τραύμα στη ψυχή του. Η διαχείριση αυτής της τόσο δύσκολης και λεπτής υπόθεσης, δεν μπορεί παρά να γίνει με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον και τα δικαιώματα του ίδιου του παιδιού και να μην μετατραπεί σε πεδίο μιας άγονης και αδιέξοδης αντιπαράθεσης.
Περισσότερα »