Αννέτα Καββαδία

Δεν είναι δυνατόν να αποτάσσεται η «επίσημη» Ευρώπη τις δυνάμεις του ακροδεξιού λαϊκισμού και συγχρόνως να υιοθετεί την ανιστόρητη και χυδαία θεωρία των δύο άκρων, τοποθετώντας στην ίδια κατηγορία με τους λαϊκιστές εκείνες τις δυνάμεις που είναι οι μόνες που συστηματικά προτείνουν και διεκδικούν μια διαφορετική, προοδευτική και δημοκρατική πορεία για την Ευρώπη —με άλλα λόγια, την Αριστερά. Δεν είναι δυνατόν να καταδικάζεται —δικαίως— ο κ. Όρμπαν στο Ευρωκοινοβούλιο για παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της ΕΕ, αλλά να βρίσκεται στο απυρόβλητο ο κ. Κουρτς, μολονότι η Αυστρία έχει ακριβώς τις ίδιες θέσεις με την Ουγγαρία στο προσφυγικό ζήτημα και στην αυστριακή κυβέρνηση συμμετέχουν οι αυστριακοί ακροδεξιοί. Δεν είναι δυνατόν, τελικά, να μιλά η συστημική Δεξιά για τον κίνδυνο του λαϊκισμού, όταν έχει υιοθετήσει μεγάλο μέρος της ατζέντας και της ρητορικής των ακροδεξιών λαϊκιστών. Μόνο ένα ευρύτατο μέτωπο των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης μπορεί να αντιπαρατεθεί στη σύγκλιση του νεοφιλελευθερισμού με την ακροδεξιά. Η Αριστερά, όπως προέκυψε και από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Στρασβούργο, έχει απευθύνει ήδη το κάλεσμα. Εναπόκειται, πλέον, στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία —η οποία κάθε άλλο παρά άμοιρη ευθυνών είναι, καθώς τα προηγούμενα χρόνια είχε εγκολπωθεί πλήρως τον νεοφιλελευθερισμό— να ανταποκριθεί σε αυτό το κάλεσμα, κάνοντας την αυτοκριτική της.

Καθιερώνοντας την απλή αναλογική, δεν το κρύβουμε, επιδιώκουμε να εντάξουμε στο αυτοδιοικητικό σκηνικό τους πολίτες που απωθούνταν τα προηγούμενα χρόνια από τον κακοφορμισμό στη λειτουργία των δήμων, αποσκοπούμε στην ενεργοποίηση των τοπικών συλλογικοτήτων, επιθυμούμε να ανανεώσουμε την πολιτική σκηνή και να πάρουμε το τιμόνι της Αυτοδιοίκησης από τα χέρια των επαγγελματιών παραγόντων και παραγοντίσκων. Αυτό είναι που ονομάζει ο κύριος Βορίδης ακυβερνησία. Εννοώντας ότι ανατρέπεται το καθεστώς που προσφέρει οξυγόνο στη διαπλοκή, εννοώντας ότι η εξουσία του ενός θα πρέπει να κατανεμηθεί συλλογικά, ότι οι αυτοδιοικητικές αποφάσεις θα πρέπει στο εξής να πληρούν την προϋπόθεση της κοινωνικής συναίνεσης και όχι την προϋπόθεση της απάθειας και της παθητικότητας, όπως συνέβαινε μέχρι χθες. Εμείς, το ομολογούμε, θέλουμε να ενεργοποιήσουμε την πολιτική συμμετοχή, καλωσορίζουμε τη διάχυση των ευθυνών των αποφάσεων, τη λογοδοσία προς το λαό. Έχουμε βαθιά πεποίθηση ότι ο εκδημοκρατισμός είναι η λύση και όχι το πρόβλημα. Το κοινωνικό μας όραμα είναι στον αντίποδα του απρόσωπου συγκεντρωτισμού που επαγγέλλεται ο νεοφιλελευθερισμός. Η διαφορά μας είναι βαθιά ιδεολογική. Δεν θέλουμε να πατρονάρουμε τις τοπικές κοινωνίες αλλά θέλουμε να τις ελευθερώσουμε να αναλάβουν υπεύθυνα και ενεργά τη διακυβέρνηση των ζωών τους, να συγκρουστούν και να απαλλαγούν από άδικα συμφέροντα και κατεστημένα.

Η αντίληψη ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί με την αποτροπή ή τον περιορισμό των προσφύγων και των μεταναστών στις λεγόμενες χώρες πρώτης γραμμής ή ακόμη και σε εξωεδαφικές εγκαταστάσεις με αμφίβολης νομιμότητας διαδικασίες, είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη.

Με τη συμφωνία αυτή έπαψε μια ιστορική τροχοπέδη πολλών χρόνων, που κρατούσε τις κοινωνίες και των δύο πλευρών καθηλωμένες. Όσοι γνωρίζουν την πραγματικότητα στα Βαλκάνια αντιλαμβάνονται ότι χρειάστηκε μια μεγάλη υπέρβαση από τις κυβερνήσεις των δυο χωρών για να επιτευχθεί η συμφωνία, και γι’ αυτή την υπέρβαση από την πλευρά μας είμαστε περήφανοι/ ες ως Έλληνες αριστεροί/ ές. Οι δυο πλευρές έπρεπε να ξεπεράσουν πολλά χρόνια συντηρητισμού και οπορτουνιστικών, φοβικών και παρελκυστικών εθνικών πολιτικών.