Γιώργος Χονδρός: Απεργία ιστορικών διαστάσεων στη Γερμανία
Από το 1974 μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στους ποταμούς της Γερμανίας, άλλαξαν πολλά, με…
Δεξιά μετατόπιση και πασοκοποίηση…
Η συζήτηση για τον σχηματισμό κυβέρνησης σνομπάρει, όπως άλλωστε έπραξε και η προεκλογική ατζέντα, με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο τα ζητήματα που πραγματικά απασχολούν την κοινωνία και ιδιαίτερα εκείνα τα τμήματά της που δεν συμμετέχουν με κοινωνικά δίκαιο τρόπο στον παραγόμενο πλούτο και την ευημερία της χώρας
Μεταξύ Ευρώπης και κυβερνητικής προοπτικής
Γιώργος Χονδρός | Στο Συνέδριο πήραν μέρος πάνω από 500 αντιπρόσωποι από ολόκληρη την Γερμανία. Εντυπωσιακή ήταν και η συμμετοχή των διεθνών αντιπροσωπειών από αριστερά κόμματα και κινήματα από ολόκληρο τον πλανήτη. Η προγραμματική πρόταση που κατέθεσε η ΚΕ του κόμματος (123 σελίδες) βάζει το πλαίσιο δράσης για την επόμενη περίοδο. Εντυπωσιακό ήταν πως το συνέδριο κατάφερε στους προβλεπόμενους χρόνους να συζητήσει και να ψηφίσει πάνω από 300 τροπολογίες , με την αίθουσα πάντα γεμάτη και την κομματική ηγεσία στη θέση της. Πέρασαν επίσης μια σειρά ψηφίσματα με πρώτο αυτό για την Ελλάδα που εκτός των άλλων τόνιζε: «στηρίζουμε το αδελφό κόμμα μας, ΣΥΡΙΖΑ, και την κυβέρνηση του στην προσπάθειά τους να διεκδικήσουν την ελάφρυνση του μη βιώσιμου χρέους, ώστε αυτό να μειωθεί, δίνοντας στους ανθρώπους στην Ελλάδα και την ΕΕ μια νέα αναπτυξιακή προοπτική, η οποία θα αναγνωρίζει τα κοινωνικά δικαιώματα και θα υποστηρίζει την κοινωνική και οικονομική πρόοδο».
Όχι στον αφανισμό της Μεσοχώρας!
Εδώ και δεκαετίες, μπουλντόζες, μηχανικοί, εργοδηγοί, εργολάβοι και εργάτες, ύψωσαν ένα ακόμη τεράστιο φράγμα 150 μέτρων για να συλλέξουν τα νερά του ποταμού. Μετά θα τα πήγαιναν, λέει, στον κάμπο να τον ποτίσουν αφού πρώτα οι ίδιοι τον έστυψαν από τα δικά του πλούσια νερά. Ο Αχελώος και οι Μεσοχωρίτες μαζί με όσους έχουν συνειδητοποιήσει ότι το «ρεύμα δεν βγαίνει από την πρίζα» πάλεψαν για να σώσουν και να σωθούν. Να γλυτώσουν το χωριό, τη ζωή και το μέλλον τους. Να προστατέψουν το ποτάμι και τα ελέη που τους προσφέρει.
Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε υποστηρικτή της κυβέρνησης είναι θνησιγενής
Οι απόπειρες των σοσιαλιστών ηγετών να προσεγγίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα αποσκοπούν κυρίως στη δικιά τους προσωπική και κομματική διάσωση. Το ΚΕΑ και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ ‒η μόνη κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ε.Ε.‒ οφείλουν να έχουν στρατηγική μετατόπισης της σοσιαλδημοκρατίας αποκλειστικά προς τα αριστερά, με κυβερνητικά έργα και όχι με απλές διακηρύξεις.
Και όμως, κάτι αλλάζει…
Η πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα στην Ευρώπη και στην ΕΕ είναι σύνθετη και αντιφατική. Βασικό της χαρακτηριστικό ήταν και παραμένει, ενώ σήμερα πλέον οξύνεται ιδιαίτερα, η σύγκρουση ανάμεσα στο, κοινωνικά και οικονομικά, καταστροφικό νεοφιλελεύθερο δόγμα και στις δυνάμεις της κοινωνίας που διεκδικούν μια Ευρώπη με κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνικό κράτος, που θα εξασφαλίζει τα δικαιώματα των πολιτών, θα προστατεύει τους αδύναμους, μια Ευρώπη με ανοιχτά σύνορα, φιλόξενη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Για τις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία
Για την πραγματική και αποτελεσματική αντιμετώπιση της δεξιάς μετατόπισης δεν αρκούν όμως μόνο οι «συμπαθείς» ηγέτες σαν τον νέο Καγκελάριο Kren ή τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Van der bellen. Αυτοί μπορούν, στην καλύτερη περίπτωση, να την επιβραδύνουν. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητος ένας νέος συνασπισμός δυνάμεων των «από κάτω», που θα τοποθετήσει τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και τα προβλήματα των πολλών ξανά στο επίκεντρο της πολιτικής. Με άλλα λόγια: η σημερινή πολιτική κρίση στη χώρα είναι πολύ βαθιά για να μπορεί να απαντηθεί χωρίς να επερωτηθεί το σημερινό καθεστώς και οι βασικοί παίχτες του.
Γιώργος Χονδρός: Εκλογές στην Αυστρία – Δεξιά στροφή ή/και κρίση του συστήματος;
Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία δεν μπορεί να εξηγηθεί απλώς ως μια δεξιά στροφή εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης και της ενίσχυσης των εθνικιστικών, ξενοφοβικών, ισλαμοφοβικών αντανακλαστικών της αυστριακής κοινωνίας. Αποτελεί επίσης αδιαμφισβήτητο τεκμήριο μιας βαθιάς κρίσης του πολιτικού συστήματος, κυρίως της Σοσιαλδημοκρατίας, που υιοθέτησε τόσο τη νεοφιλελεύθερη, όσο και την ξενοφοβική ατζέντα, ακολουθώντας το Λαϊκό Κόμμα στην περιστολή των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.