Αγγελίνα Γιαννοπούλου: Η διαλογική κουλτούρα
Ο ορθολογισμός είθισται να προσλαμβάνεται ως η οδός για να φτάσουμε στη μία, μοναδική και…
bell hooks «Όλα για την αγάπη», μετάφραση: Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2024
Η bell hooks (συγγραφικό όνομα της Γκλόρια Γούοτκινς, κατ’ επιλογήν της γραμμένο με μικρούς χαρακτήρες…
Αγγελίνα Γιαννοπούλου: Η αβάσταχτη ευθραυστότητα της αντιδραστικής αρρενωπότητας
Στους ιστορικούς αγώνες για την κατάκτηση ανθρωπίνων, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, υπήρχαν πάντα τα στρώματα…
Αγγελίνα Γιαννόπουλου: Μια ιστορική στιγμή: Ο Πάπας σε επίσημη συνάντηση με μαρξιστές αριστερούς
Η «Εποχή» έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς άρθρα γύρω από τη δραστηριότητα του προγράμματος Dialop, ενός…
Αγγελίνα Γιαννοπούλου: Τα συναισθήματα στην πολιτική
Σήμερα, αισθανόμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς. Η στήλη φιλοξενεί ένα υψηλής ποιότητας, τόσο από πλευράς καινοτόμου περιεχομένου…
Αγγελίνα Γιαννοπούλου: Η ώρα της πράσινης Αριστεράς έφτασε
Στις 30 Νοεμβρίου ξεκίνησε η Παγκόσμια Σύνοδος για το Κλίμα (COP28) στο Ντουμπάι με αρκετά…
Αγγελίνα Γιαννοπούλου: Μια συζήτηση για την Αριστερά και το κράτος
Την περασμένη εβδομάδα, παρά τις καταιγιστικές εξελίξεις για την πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αριστερά, το δίκτυο…
Αγγελίνα Γιαννοπούλου: Πέρα από πρόσωπα-κομήτες για μια ηγεσία των συλλογικών δεσμεύσεων
«Πίσω από αυτό το θέαμα, η πολιτική διαμορφώνεται ιδιωτικά, μεταξύ κυβερνήσεων και ελίτ, που, κυρίως,…
Προοπτικές της Αριστεράς στην Ευρώπη
Ο αγώνας μας πρέπει να εστιάζει στο πώς θα αποδομήσουμε το ίδιο το νεοφιλελεύθερο νόημα για την ζωή. Ο Μαρξ έγραψε πως «οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν, παρά μόνο τις αλυσίδες τους.» Δεν είναι αλήθεια αυτό ή μάλλον, είναι μερικώς αληθές. Έχουν μια ζωή να χάσουν. Έχουν να χάσουν το πώς αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους μέσα στις κοινότητες και την κοινωνία. Πώς έχουν «εκπαιδευτεί» να ζουν, να αγαπούν, να γελούν. Αυτό είναι ένα σπουδαίο σχέδιο για την Αριστερά.
Ποιούς και τί δικάζουν στο πρόσωπο της Ηριάννας;
Μπορεί οι ισχυροί παίκτες αυτού του εξαντλητικού παιχνιδιού να κερδίζουν κάθε μέρα περισσότερα και μεις να οπισθοχωρούμε και να οπισθοχωρούμε, μα δεν έχουν καταφέρει ακόμα να μας πάρουν το πιο σημαντικό. Την δύναμη, την πίστη και την ελπίδα. Την ελπίδα ότι θα ζήσουμε και θα κάνουμε την ζωή την δική μας και τον άλλων καλύτερη. Την δύναμη που παίρνουμε γιατί καμιά δεν είναι μόνη της και κανείς δεν είναι μόνος του απέναντι στα τέρατα. Είμαστε μαζί και απλώς πρέπει να ρθούμε πιο κοντά, να συναντιόμαστε σε ακόμη περισσότερους δρόμους, να μοιραζόμαστε μεγαλύτερα όνειρα. Την πίστη ότι η αδικία, η ανισότητα και η ανελευθερία δεν είναι νόμοι της φύσης, αλλά νόμοι των ανθρώπων και ως τέτοιοι, αλλάζουν και ανατρέπονται.