Εφημερίδα Εποχή

26
07

Τζιάνι Σιλβεστρίνι: Η κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή φέρ­νει ρι­ζι­κές αλ­λα­γές και στην ε­νέρ­γεια

Η δυ­να­τό­τη­τα που πα­ρέ­χε­ται α­πό τον πολ­λα­πλα­σια­σμό των ε­νερ­γεια­κών πη­γών μέ­σω των Α­ΠΕ δια­σφα­λί­ζει ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο τον έ­λεγ­χο α­πό τα κά­τω της χρη­σι­μο­ποιού­με­νης ε­νέρ­γειας, ε­δραιώ­νο­ντας την α­ντί­λη­ψη της ε­νερ­γεια­κής δη­μο­κρα­τίας. Οι πρό­σφα­τες ευ­ρω­παϊκές κα­τευ­θύν­σεις α­πο­σκο­πούν στο να ευ­νοή­σουν τις ε­νερ­γεια­κές κοι­νό­τη­τες. Ένας με­γά­λος α­ριθ­μός οι­κο­γε­νειών και κοι­νο­τή­των στον κό­σμο, μπο­ρεί πλέ­ον να έ­χει πρό­σβα­ση στον η­λεκ­τρι­σμό λό­γω της μείω­σης του κό­στους και της ε­φαρ­μο­γής των α­νω­τέ­ρω προ­γραμ­μά­των. Η ε­πι­δεί­νω­ση της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής θα ε­πι­βα­ρύ­νει κύ­ρια τις α­σθε­νέ­στε­ρες κοι­νω­νι­κές τά­ξεις και την πλειο­ψη­φία των πλη­θυ­σμών των χω­ρών, που κά­πο­τε ο­νο­μα­ζό­ταν «Τρί­τος Κό­σμος». Ως εκ τού­του, ό­λες οι προ­λη­πτι­κές δρά­σεις για την α­ντι­με­τώ­πι­ση της πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής κρί­σης κι­νού­νται σε έ­να πλαί­σιο κοι­νω­νι­κής δι­καιο­σύ­νης.
26
07

Χεσούς Πένα: Στό­χος των Η­ΠΑ εί­ναι να στρα­τιω­τι­κο­ποιή­σουν τις με­τα­να­στευ­τι­κές πο­λι­τι­κές

Ο Ομπρα­ντόρ εί­ναι ο πρώ­τος πρό­ε­δρος, με­τά α­πό πολ­λά χρό­νια, που μι­λά­ει για τη με­τα­νά­στευ­ση α­πό την ά­πο­ψη της κοι­νω­νι­κής και οι­κο­νο­μι­κής α­νά­πτυ­ξης, ι­διαί­τε­ρα για τους α­γρό­τες. Δη­λα­δή, α­να­φέ­ρε­ται στην α­ντι­με­τώ­πι­ση του προ­βλή­μα­τος της με­τα­νά­στευ­σης στη ρί­ζα του. Το σχέ­διό του εί­ναι να μειω­θεί η φτώ­χεια στις α­γρο­τι­κές πε­ριο­χές, ε­κεί που βρί­σκο­νται οι πε­ρισ­σό­τε­ροι με­τα­νά­στες (αλ­λά ό­χι ό­λοι), έ­τσι ώ­στε οι άν­θρω­ποι να έ­χου­ν θέ­σεις ερ­γα­σίας στο Με­ξι­κό και η με­τα­νά­στευ­ση να εί­ναι μια ε­πι­λο­γή και ό­χι μια α­πε­γνω­σμέ­νη πρά­ξη ε­πι­βίω­σης. Αυ­τό μου φαί­νε­ται πο­λύ σω­στό. Εί­ναι μια πο­λύ κα­λύ­τε­ρη στρα­τη­γι­κή α­πό το να σκε­φτό­μα­στε τη με­τα­νά­στευ­ση μό­νο ό­σο­ν α­φο­ρά τους Με­ξι­κα­νούς που πη­γαί­νου­ν στις Η­ΠΑ και στέλ­νουν στη χώ­ρα τα εμ­βά­σμα­τα.
20
07

Νίκος Θεοχαράκης: Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν σε ένα περιβάλλον τόσο προβληματικό

Ένα μεγάλο πρόβλημα που έχει η ΕΕ, συνολικά, είναι ότι ενώ γύρω μας χαλάει ο κόσμος, δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η εμμονή σε μια λιτότητα, από μια γραφειοκρατία, η οποία πληρώνεται πέντε φορές περισσότερο από το μέσο Έλληνα δημόσιο υπάλληλο, η οποία καταφέρεται κατά της δικής μας γραφειοκρατίας, δεν οδηγεί πουθενά. Νομίζουν ότι είναι δυνατόν να αποπληρώσουμε το χρέος όταν είμαστε σε «φυλακή δανειστών», που θυμίζει Ντίκενς. Αντιδρούν μετά, βέβαια, και μιλούν για λαϊκισμό, ότι εμφανίζονται εθνολαϊκισμοί. Κι αυτό, βέβαια, επειδή η Αριστερά μέσα από τον Μπλερ, τον Ρέντζι, τον Σρέντερ ουσιαστικά βρέθηκε και ανεπαρκής και εν μέρει εξωνημένη, ο κόσμος πια δεν εμπιστεύεται αυτούς που ενώ ήταν οι φυσικοί του σύμμαχοι αλλά έγιναν νεοφιλελεύθεροι, άλλοτε λάιτ, άλλοτε σκληρότεροι και από τους ορίτζιναλ.
20
07

Σαλβατόρε Φακίλε: Το δικαίωμα στο άσυλο θα γίνει μια παραχώρηση για λίγους

Πρόκειται για το τέλος του δικαιώματος στο άσυλο, καθώς και της επανεγκατάστασης. Πρόκειται, δηλαδή, για τη δυνατότητα να σταματήσεις το μετανάστη πριν φθάσει στην Ευρώπη και μόνο στη συνέχεια να αποφασίσεις αν θα δεχτείς ή όχι την αίτησή του για διεθνή προστασία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό που μέχρι σήμερα θεωρούνταν δικαίωμα, η δυνατότητα να ζητήσει κάποιος άσυλο, μετατρέπεται σε μια παραχώρηση.
20
07

Ηλίας Νικολακόπουλος: Το μακεδονικό δεν έχει πραγματική επίπτωση στις κομματικές προτιμήσεις

Η ΝΔ τείνει να πάψει να είναι το κεντροδεξιό θεσμικό κόμμα. Αισθάνεται άσχημα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον του Λαϊκού Ευρωπαϊκού Κόμματος. Δεν μιλάω για το ΚΙΝΑΛ που είναι δακτυλοδεικτούμενο από τους Σοσιαλιστές, αλλά και στο ΕΛΚ όσα κόμματα στηρίζουν την πολιτική της ΝΔ είναι περιθωριακά. Εκεί όντως υπάρχει πρόβλημα, και δεν είναι καθόλου μικρό. Απλώς πιστεύουν ότι μπορούν να πολιτεύονται στην Ελλάδα όπως τους αρέσει, ή όπως φυσάει ο άνεμος, με τη λογική ότι όταν έρθουν στην εξουσία, θα τα βρουν με τους ευρωπαίους ομοϊδεάτες τους. Το ΚΙΝΑΛ δεν ξέρω πώς θα κατορθώσει να επιβιώσει και να πολιτευτεί, μετά από αυτή τη στροφή που έκανε τους τελευταίους μήνες σε ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Η λογική τής σκληρής στάσης για να επαναπατρίσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, είναι ένα φάντασμα που δεν υπάρχει. Δεν πρόκειται κανείς να γυρίσει στο ΠΑΣΟΚ λόγω μακεδονικού, αυτά είναι φαντασιώσεις. Απογοητευμένοι ψηφοφόροι που έχουν πληγωθεί από την κυβέρνηση, αν τους προσφερόταν μια άλλη προοπτική, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν θετικά το ΚΙΝΑΛ, αλλά πάντως όχι λόγω μακεδονικού. Δεν μπορώ, ειλικρινά, να καταλάβω γιατί τράβηξε το σκοινί τόσο πολύ σε αυτό το θέμα και διάλεξε τη σύμπλευση με τη ΝΔ, τη στιγμή που φαινόταν ότι υπάρχει κι άλλη δυνατότητα. Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ για τη στροφή των τελευταίων μηνών παραμένει ανεξήγητη. Όπως διαβάζω στις συνεντεύξεις κάποιων, όλα αυτά θα κριθούν στην κάλπη, αλλά το βλέπω δύσκολο να κριθούν υπέρ του ΚΙΝΑΛ αυτή τη στιγμή.
17
07

Υπέρ της συμφωνίας, κατά των εθνικισμών

H ιστορική συμφωνία των Πρεσπών της 17ης Ιουνίου 2018 κλείνει μια μεγάλη εκκρεμότητα 25 και πλέον χρόνων στην περιοχή μας. Είναι μια έντιμη συμφωνία που εξασφαλίζει το μέλλον των λαών των δύο χωρών, αλλά και της βαλκανικής γειτονιάς μας με ειρήνη, αλληλεγγύη και συνανάπτυξη. Η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, «Βόρεια Μακεδονία», έναντι όλων και με συνταγματική αναθεώρηση καλύπτει πλήρως τις πάγιες ελληνικές θέσεις και μάλιστα τις διασφαλίζει ακόμη περισσότερο, ενώ αποδεικνύει, έμπρακτα, τη βούληση της γειτονικής χώρας για ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών. Διαλύεται η «γκρίζα ζώνη» που δημιουργούσε η μακροχρόνια εκκρεμότητα ενός «πρώην κράτους» και προσδιορίζονται με σαφήνεια και με διεθνή σφραγίδα τα όρια —πολιτικά, ιστορικά, πολιτισμικά— ανάμεσα στην ελληνική Μακεδονία και την «Βόρεια Μακεδονία». Είναι ο μοναδικός τρόπος διαγραφής δια παντός των αλυτρωτισμών στα Βαλκάνια. Γίνεται σεβαστή η αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό της γειτονικής χώρας. Η επιβεβαίωση στη συμφωνία της γλώσσας (όπως επί πάρα πολλές δεκαετίες έχει αναγνωρισθεί και από τη χώρα μας) και της ιθαγένειας της γειτονικής χώρας αποδεικνύει έμπρακτα τη βούληση της Ελλάδας για την οικοδόμηση ενός σταθερού μέλλοντος φιλίας και ειρήνης με τη «Βόρεια Μακεδονία». Η Ελλάδα, μια δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα σέβεται τις αποφάσεις και τις θεμελιώδεις αρχές του ΟΗΕ.
13
07

Βασίλης Τσιάνος: Αποκαθήλωση του ευρωπαϊκού οράματος για το άσυλο

Πριν από δύο χρόνια ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος για το μέλλον των ευρωπαϊκών πολιτικών μετανάστευσης και ασύλου. Τότε είχαμε πραγματικά ένα ευρωπαϊκό όραμα, που τώρα δεν υφίσταται. Τώρα έχουμε την αποκαθήλωση αυτού του οράματος. Έχουμε μια μετατόπιση από τη διαχείριση στην αποτροπή, και αυτό δεν έχει να κάνει με το μεταναστευτικό φαινόμενο και τις ροές αυτές καθεαυτές, γιατί οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν, ανεξάρτητα από το πώς τις προσεγγίζουμε ως αριστεροί και αριστερές και τη συμβατότητά τους με τη συνθήκη της Γενεύης, περιόρισαν δραστικά τις ροές στις χώρες του Σένγκεν. Η μετατόπιση σχετίζεται με τους φανταστικούς πόνους που έχει ένας ασθενής. Με τον τρόπο, δηλαδή, που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες προσπάθησαν με συντηρητικούς και ακροδεξιούς τρόπους να απαντήσουν σε κάτι που για αυτές ήταν αδιανόητο, δηλαδή το 1,6 εκατ. πρόσφυγες που ήρθαν το 2015-2016. Σήμερα δεν υφίστανται αυτοί οι αριθμοί, άρα δεν έχει κανένα νόημα να παίρνουν όλο και πιο σκληρά μέτρα. Ο λόγος που συνεχίζουν, είναι μάλλον εκδικητικός – τιμωρητικός προς τις δημοκρατικές – φιλελεύθερες ελίτ σε Γερμανία και Γαλλία, που δεν ακολούθησαν εξαρχής την αποτρεπτική πολιτική. Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η πεποίθηση ότι ο έλεγχος του μεταναστευτικού μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τη σαλαμοποίηση των διαδικασιών ασύλου, που έγινε με το κλείσιμο της βαλκανικής οδού. Στην ουσία σήμερα έχουμε τη συνέχεια αυτής της πολιτικής, που φέρει ξεκάθαρα το ακροδεξιό αποτύπωμα των κυβερνήσεων της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Τσεχίας και της Αυστρίας.
12
07

Michael Hardt: Η εργασία έχει δυνατότητες να επιτύχει αυτονομία από το κεφάλαιο

Η δυνατότητα για την ταξική αυτονομία είναι το κλειδί για την ανάλυσή μας. Και αυτή η δυνατότητα μπορεί να κατανοηθεί σαφέστερα από την άποψη των μετασχηματισμών της παραγωγικής συνεργασίας. Σε πολύ γενικές γραμμές, υποστηρίζουμε ότι ενώ στη βιομηχανική εποχή η παραγωγική συνεργασία έτεινε να επιβάλλεται από πάνω -ο καπιταλιστής που παρείχε τον τόπο, τα εργαλεία και την πειθαρχία για συνεργασία στο εργοστάσιο- στη σύγχρονη κοινωνική παραγωγή η συνεργασία τείνει να προκύπτει από κάτω. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι λιγότερο εκμεταλλευόμενοι ή λιγότερο διοικούμενοι -αντιθέτως. Αλλά το κεφάλαιο τείνει να διοικεί από απόσταση. Οι άνθρωποι συχνά πρέπει να επινοούν τους τρόπους με τους οποίους συνεργάζονται στην παραγωγή με άλλους, δημιουργώντας και διατηρώντας κοινωνικές σχέσεις στην παραγωγική διαδικασία. Σκεφτείτε πως οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην ψηφιακή παραγωγή και οι εργαζόμενοι στον τομέα των υπηρεσιών πρέπει συνεχώς να ανακαλύπτουν το πώς να συνεργάζονται στην παραγωγή, δημιουργώντας συναισθηματικές και πνευματικές σχέσεις. Αλλά πραγματικά πρέπει κανείς να μελετήσει ένα ευρύ φάσμα μορφών εργασίας.
11
07

Δημήτρης Χριστόπουλος: Απάνθρωπα πολιτικά πειράματα σε βάρος των μεταναστών

Η κατάσταση είναι ολέθρια και το εννοώ. Αν αποκτήσουμε επίγνωση της σοβαρότητάς της, τότε μόνο υπάρχει ελπίδα μιας ρωγμής. Ειδάλλως, βλέπω την Ευρώπη, ανεπίγνωστη και μοιραία, να εκφυλίζεται και να καταρρέει. Τώρα, αν με ρωτήσετε αν αξίζει καλύτερη τύχη σε αυτήν την Ευρώπη, θα σας απαντήσω πως αυτό που με νοιάζει είναι η δυνατότητα να ζούμε ειρηνικά. Όπως έλεγε ο Μπρεχτ, σημασία έχουν πρώτα οι άνθρωποι, όχι τα έθνη. Τα ευρωπαϊκά έθνη, ωστόσο, κάθε φορά που καθοδηγούνται από τον εθνικιστικό ζήλο, όπως σήμερα, έφερναν δεινά στην ειρήνη και τη ζωή των ανθρώπων τους. Πριν λίγο καιρό, ο Ορμπάν, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, δήλωσε πως «27 χρόνια εδώ στην Κεντρική Ευρώπη πιστεύαμε πως η Ευρώπη είναι το μέλλον μας. Σήμερα νιώθουμε πως εμείς είμαστε το μέλλον της Ευρώπης». Δίκιο έχει από την πλευρά του. Αν τον αφήσουμε, χάσαμε –και χαθήκαμε.
11
07

Παντελής Κυπριανός: Πολλά από τα σημερινά προβλήματα θα είχαν λυθεί εδώ και δεκαετίες αν οι πολιτικοί μας ήταν πιο τολμηροί

Είναι καίριο να αποδείξει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα ότι είναι πηγή δημιουργίας και σταθερότητας στην περιοχή. Ν’ αλλάξει, δηλαδή, την εικόνα της χώρας, να γίνει πιο δημιουργικός και θετικός ο ρόλος της στο διεθνές στερέωμα. Αν καταφέρει αυτό σιγά – σιγά τα στοιχεία που έχουν σχέση κυρίως με ζητήματα του παρελθόντος θα υποχωρήσουν και θα ισχυροποιηθούν εκείνα τα στοιχεία που αφορούν το παρόν, το μέλλον. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι βασικά ταυτοτικά στοιχεία της Ανανεωτικής Αριστεράς, έχουν, θα έλεγα τις ρίζες τους, στον κίνημα του δημοτικισμού, και αργότερα, κάποια και στη Γενιά του ’30. Έτσι θα ξεφύγουμε από άγονες αντιμαχίες του παρελθόντος που μας ταλάνισαν τόσο πολύ και συνεχίζουν, εν μέρει, να μας ταλανίσουν. Πολλά από τα σημερινά προβλήματα θα είχαν λυθεί εδώ και δεκαετίες αν οι πολιτικοί μας ήταν πιο τολμηροί. Η λύση του Μακεδονικού, η ενδεχόμενη συμφωνία με την Αλβανία, η συμφωνία στο Eurogroup, οι πρωτοβουλίες Τσίπρα στον Ευρωπαϊκό Νότο ενισχύουν την αξιοπιστία της κυβέρνησης, δίνουν την αίσθηση ότι μπορεί να λύσει χρόνια προβλήματα.