Δημήτρης Σκλάβος

21
05

Δημήτρης Σκλάβος: Ας μιλήσουμε λίγο για το Ίδρυμα Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος»

Ο ρόλος των Ιδρυμάτων Πολιτισμού τείνει να γίνει περισσότερο κυρίαρχος στο ελληνικό πολιτιστικό γίγνεσθαι τα τελευταία χρόνια. Η οικονομική κρίση που υποχρέωσε τους κρατικούς θεσμούς να περιορίσουν την οικονομική τους συνεισφορά υπήρξε η μια αιτία (όπου υποχωρεί το Δημόσιο έρχεται το Ιδιωτικό με τους δικούς του όρους, προτεραιότητες και στρατηγικές να καταλάβει το δημιουργημένο κενό). Το Δημόσιο, προφανώς με όρους κύκλων συμφερόντων, αλλά και υποκείμενο σε σχετική λογοδοσία μέσω των εκλογών, επέβαλλε έναν συγκεκριμένο έλεγχο, περισσότερο ή λιγότερο ασφυκτικό στα πολιτιστικά πράγματα. Ο ιδιωτικός τομέας δια των Ιδρυμάτων (αφού προηγήθηκε το δια μέσου της ιδιωτικής τηλεόρασης), έρχεται επιθετικά με τη σειρά του να διευρύνει/επιβάλλει ένα παράλληλο δίκτυο ελέγχου, για λογαριασμό συγκεκριμένων αυτοαναφορικών ελίτ που δεν λογοδοτούν προς τα έξω. Είναι γεγονός ότι ο χώρος του Πολιτισμού αποδεικνύεται επιπλέον όλο και περισσότερο προσοδοφόρος τα τελευταία χρόνια και στη δική μας επαρχία - έχει ήδη αποτελέσει κορυφαία κερδοφόρα επιχειρηματική δραστηριότητα στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του ’70. Όμως, δεν είναι η κερδοφορία το μόνο ή το κύριο κίνητρο ενασχόλησης για τις διάφορες κλειστές ομάδες που θέλουν να απολαύσουν την πρωτοκαθεδρία στις Τέχνες. Η ιδεολογική αναπαραγωγή και αποδοχή εκ μέρους της κοινωνικής πλειοψηφίας συγκεκριμένων προτύπων (του ηρωικού, φτωχού πλην τίμιου και ντόμπρου εργάτη, του καταφερτζή, αυτοδημιούργητου, ελισσόμενου, ανερχόμενου και επί πτωμάτων, αλλά τελικά επιτυχημένου επιχειρηματικού στελέχους, της δυναμικής γυναίκας που όμως είναι και σπουδαία μαγείρισσα, της προκλητικής γραμματέως που απολαμβάνει τη σεξουαλική παρενόχληση, κ.λπ.) περνάει πρώτα πρώτα μέσα από τους διαδρόμους της αγοράς και διάχυσης του πολιτιστικού προϊόντος, και σε αυτό εστιάζουν τα κάθε λογής κέντρα και παράκεντρα εξουσίας - η σχετική βιβλιογραφία είναι τεράστια και δεν απευθύνεται μόνο στους ειδικούς. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να εξεταστεί η συμπεριφορά και οι εκάστοτε επιλογές του Κέντρου Πολιτισμού «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος»; Αναμφίβολα ναι. Όμως, χωρίς να αποδεχόμαστε κανενός είδους νομοτέλεια. Η πολιτιστική πολιτική που ασκείται από οποιονδήποτε, από τη συλλογικότητα του μικρού εναλλακτικού θεάτρου στον Κεραμεικό ως το υπουργείο Πολιτισμού και τα Ιδρύματα Νιάρχου, Ωνάση, Δασκαλόπουλου, Διάζωμα, κ.λπ., επιδέχεται κριτικής, και μάλιστα σκληρής (που επιτρέπει ενδεχομένως και το γιουχάισμα) και της οποίας το μεγαλύτερο όπλο είναι η επιρροή της επί της επισκεψιμότητας.
09
05

Κυριάκος Μητσοτάκης: το καλύτερο δώρο της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ

Να λοιπόν που η «νέου τύπου» απασχόληση και η ευέλικτη εργασία θα δώσουν την απάντηση στους πολίτες που θέλουν να οργανώσουν τον εργασιακό τους χρόνο σύμφωνα με τις ανάγκες τους. Θέλεις, ας πούμε, να πηγαίνεις για γκολφ 3 με 5, να μπορείς βρε παιδί μου, να μη σε καταπιέζει το ωράριο. Τώρα αν ευέλικτο ωράριο συνεπάγεται ευέλικτη αμοιβή, δηλαδή λιγότερη αμοιβή, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Τώρα αν αυτά τα νεοφιλελεύθερα «νέου τύπου» είναι πια δοκιμασμένα από καιρό, απελπισμένα παλιά, και διαπιστωμένα σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων αυτό όπως φαίνεται δεν ενδιαφέρει όσους τα εκστομίζουν. Τώρα, αν οι γυναίκες, οι μειονότητες, τα άτομα με αναπηρία, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι άνεργοι αυτής της χώρας, αυτό που χρειάζονται είναι δουλειά και όχι ελεύθερο χρόνο, αυτό στα καφέ του Κολωνακίου και των βορείων προαστίων μπορεί να μοιάζει παράδοξο αλλά όχι σε μας τους υπόλοιπους. Τώρα, αν οι κάτοικοι αυτής της χώρας χρειάζονται πλήρη εργασία (όχι απασχόληση) αμειβόμενη δίκαια και ικανοποιητικά, ώστε να ζει κανείς από αυτή, αυτό, ίσως αν το λέμε πιο συχνά και πιο δυνατά, μπορεί κάπως να υποψιάσει τους λογογράφους του κυρίου Μητσοτάκη- θαμώνες προφανώς στα παραπάνω καφέ, και με αγωνίες επαγγελματικές, με άγχη, πότε να γράψουν την ομιλία, πότε να πιούνε καφέ, πότε να πάνε για μπάσκετ, πότε να περάσουν να πάρουν το μισθό τους (σίγουρα μεγαλύτερο από εκείνον τον ψωρομισθό που παίρνει ο μέσος εργαζόμενος του 8ώρου ή του 10ώρου)
06
09

Περί ηγετών

Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και η πολιτική είναι ομαδικά αθλήματα – και για να πετύχουμε έστω κάποιες νίκες, πρέπει να δούμε πώς λειτουργεί εσωτερικά και προς τα έξω η ομάδα. Αν λοιπόν κάτι πρέπει να μελετήσουμε από την περίοδο του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας τις αναγωγές στο σήμερα, δεν είναι τα κατορθώματα ή οι αποτυχίες κανενός ηγέτη, αλλά οι θετικές ή οι αρνητικές συνέπειες συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων και επιλογών. Και εκεί έχουμε πολλά να πούμε (και να κάνουμε).
21
04

Μια απόφαση υποδειγματικής υποκρισίας από την ελληνική δικαιοσύνη

Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν μπορούν να είναι υπεράνω κριτικής. Μια τέτοια αντίληψη δημιουργεί άβατα τα οποία δεν συνάδουν με τη δημοκρατία, το βάθεμα της οποίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον κοινωνικό μετασχηματισμό τον οποίο επιδιώκει η αριστερά. Ο εκδημοκρατισμός συγκεκριμένα της εκπαίδευσης, γιατί περί αυτού πρόκειται, αποτελεί θέση της Αριστεράς, αλλά και θέση του εκπαιδευτικού κινήματος από την εποχή της μεταπολίτευσης, θέση την οποία έχουν αποδεχθεί και υιοθετήσει ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις. Προξενεί λοιπόν η απόφαση του ΣτΕ σε πολλούς, ελπίζω, εύλογα ερωτηματικά (και φυσικά θυμό). Ερωτηματικά απέναντι στα οποία όλοι έχουμε ευθύνες και δεν μπορούμε να σιωπούμε – γιατί δυστυχώς υπάρχει πολλή και αδικαιολόγητη, σιωπή από πλευρές που δεν περίμενα να μένουν σιωπηλές.
27
04

Το προσφυγικό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η Ευρώπη

Οι απαντήσεις του Νιλς Μούζνιεκς, καθώς και άλλων Ευρωπαίων αξιωματούχων, στις ερωτήσεις τριών βουλευτριών του ΣΥΡΙΖΑ (Καββαδία, Κατριβάνου, Χριστοδουλουπούλου) σχετικά με το προσφυγικό, τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και την καταπάτηση τόσο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα δικαιώματα του Ανθρώπου, όσο και της Σύμβασης της Γενεύης, καταδεικνύουν τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της ευρωπαϊκής πολιτικής σήμερα.
  • 1
  • 2