«Πάμε και όπου βγει» και στις αερομεταφορές
Στην ομιλία του στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης καταχειροκροτούμενος (!) από τη δεξιά πτέρυγα της αίθουσας υποσχέθηκε ασφαλείς και ποιοτικούς σιδηροδρόμους το 2027. Μέχρι τότε, όπως εύστοχα υπέδειξε γνωστός γελοιογράφος, οι παράτολμοι επιβάτες σε όσα ελάχιστα τρένα έχουν απομείνει μετά την εξαετία της ΝΔ, καλό είναι να έχουν μαζί τους εκτός από το εισιτήριο και μια εικόνα της Παναγιάς να τους προσέχει.
Τι να πρωτοκάνει όμως και η Παναγία και οι λοιποί άγιοι; Δεν έχουν να φροντίσουν μόνο τα τρένα, όπου προσωπικό και υποδομές εξακολουθούν να απουσιάζουν δυο χρόνια μετά τη δολοφονία στα Τέμπη. Ανάλογα προβλήματα υπάρχουν στις αερομεταφορές της χώρας, σύμφωνα με τις καταγγελίες των εργαζομένων που αναγκάζονται να δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο, το καλοκαίρι, όπως για παράδειγμα στον κλάδο των ηλεκτρονικών μηχανικών ασφάλειας εναέριας κυκλοφορίας, όπου έχουν γίνει απειροελάχιστες προσλήψεις τα τελευταία 15 χρόνια, με αποτέλεσμα, εξαιτίας των συνταξιοδοτήσεων, το προσωπικό στην περίπτωση τους να έχει μειωθεί κατά 40%. Συγκεκριμένα, στο υπάρχον σχετικό υπηρεσιακό οργανόγραμμα, χωρίς απαραίτητα αυτό να αντιστοιχεί στις πραγματικές ανάγκες, καθώς έχουμε διαρκή αύξηση των τουριστικών πτήσεων, προβλέπονται περίπου 180 θέσεις εργασίας αλλά μόνο οι 105 καλύπτονται αυτή τη στιγμή από γερασμένο και, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες εξουθενωμένο προσωπικό, που καλείται να μην κάνει κανένα λάθος σε συνεχείς οριακές συνθήκες εργασίας.
Δεν είναι όμως μόνο θέμα προσλήψεων. Σοβαρά προβλήματα υπάρχουν και με τα ραντάρ που έπρεπε, πάντα σύμφωνα με τις καταγγελίες, να έχουν αλλαχθεί από το 2010. Άμεση συνέπεια είναι σε 15 μικρά αεροδρόμια (Αστυπάλαια, Ικαρία, Κάλυμνο, Κάρπαθο, Κάσο, Καστελόριζο, Καστοριά, Κοζάνη, Κύθηρα, Λέρο, Μήλο, Νάξο, Πάρο, Σητεία, Σύρο) οι πτήσεις να γίνονται εξ όψεως, το ραντάρ στη Ρόδο να είναι καμένο επί τετραετία και ο Υμηττός, δίπλα στην Αθήνα, να είναι ακάλυπτος από ραδιοηλεκτρονική άποψη. Επικίνδυνη είναι όμως η κατάσταση και στο κεντρικό αεροδρόμιο της χώρας. Η Ένωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας αναφέρει επί λέξει σε ανακοίνωση της: «Στην τερματική της Αθήνας, εξαιτίας του παρωχημένου εξοπλισμού, υφίσταται σύστημα προειδοποίησης εμπλοκών μη επιχειρησιακό και ο ελεγκτής που εργάζεται, δεν λαμβάνει καμία ειδοποίηση από το σύστημα ότι αεροσκάφη βρίσκονται σε πορεία σύγκρουσης, επομένως η αποφυγή συμβάντων εξαρτάται αποκλειστικά από την επιχειρησιακή δεινότητα και ετοιμότητα του ελεγκτή». Όσο για ιατρικό προσωπικό στα αεροδρόμια, να πούμε ότι σε Ρόδο και Κω, (αεροδρόμια που ανήκουν στα πέντε πρώτα της χώρας σε διακίνηση επιβατών) δεν υπάρχει γιατρός από τη Fraport και το κράτος δεν ασκεί καμία σχετική πίεση προς την εταιρεία για να στελεχώσει τα ανακαινισμένα, πλήν άδεια, ιατρεία των αερολιμένων της.
Ο υποψιασμένος αναγνώστης παρατηρεί ότι τα παραπάνω του θυμίζουν την κατάσταση στους σιδηροδρόμους της χώρας, με τα υποστελεχωμένα σταθμαρχεία, τους ελαττωματικούς σηματοδότες, τα κέντρα διαχείρισης κυκλοφορίας που δεν λειτουργούσαν το μοιραίο βράδυ, την σύμβαση 717 που δεν υλοποιήθηκε κλπ. Ο υποψιασμένος αναγνώστης δεν έχει καθόλου άδικο στον παραλληλισμό του. Όσα περιγράφουν οι εργαζόμενοι είναι τα αντίστοιχα επί του αέρος αποτελέσματα μιας ίδιας πολιτικής που εκπορεύεται από κέντρα αποφάσεων, τα οποία αριστεύουν σε κάθε είδους διαπλοκή και διασπάθιση δημοσίου χρήματος αδιαφορώντας, αν όχι περιφρονώντας κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος.
Τι απαντά σε όλα αυτά η κυβέρνηση που έχει εκ του νόμου την ευθύνη της ασφάλειας στα δημόσια και στα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμια; (σημειωτέο, εισπράττει ετησίως χρήματα από τα δεύτερα, ως ανταποδοτικό τέλος για την ευθύνη της ασφάλειας τους) Η απόκριση του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών στον κώδωνα κινδύνου των εργαζομένων και σε σχετικές ερωτήσεις βουλευτών είναι η γνωστή: υπόσχεται ότι θα βάλει ραντάρ και θα προσλάβει προσωπικό, πιθανώς και πάλι το 2027- είναι και έτος εκλογών, αν δεν τους ανατρέψουμε νωρίτερα. Στο μεταξύ, οι ημέτεροι εξακολουθούν να αυγατίζουν σε φωτογραφικές και άχρηστες θέσεις τεμπελιάζοντας και παρασιτώντας, με υψηλές απολαβές και η κοινωνία μένει αδιάφορη ή απληροφόρητη για τον κίνδυνο που διατρέχουν οι γιοι, οι κόρες, τα αδέλφια, οι γονείς, οι φίλοι, στο επόμενο αεροπορικό ταξίδι τους.
Ο προβοκατόρικος τίτλος του παρόντος κειμένου αυτήν την αδιαφορία και την έλλειψη πληροφόρησης προσπαθεί να γρατζουνίσει. Προκειμένου να αποδειχθεί αδικαίωτος τίτλος. Προκειμένου να μη χρειαστεί να ξανακούσουμε τους ίδιους θλιβερούς να ξαναχειροκροτούν το θράσος και την ύβρι του αρχηγού τους.
