Τζέλα Αλιπράντη

Την αύξηση του κατώτατου μισθού ανακοίνωσε την Παρασκευή ο πρωθυπουργός, η οποία θα εφαρμοστεί από…

Μαζικότατη ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων στην 24ωρη απεργία, στις στάσεις εργασίας και στις συγκεντρώσεις…

Η παρουσία τριών ακροδεξιών κομμάτων στη Βουλή είναι σίγουρα τρομακτική και επικίνδυνη, αλλά δυστυχώς δεν…

Απόπειρα γυναικοκτονίας καταγράφθηκε πριν λίγες μέρες στην Κρήτη, όπου ένας 36χρονος μαχαίρωσε 14 φορές τη…

Ψάχνετε σπίτι για να μείνετε; Έχετε δύο επιλογές ουσιαστικά: είτε να πληρώσετε σχεδόν ολόκληρο τον…

Μετά την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) για τα πανεπιστήμια που καθιέρωσε πέρυσι η Νίκη Κεραμέως,…

Η δημόσια ανησυχία των πολιτών για τον τόπο τους ερμηνεύτηκε από την εταιρεία σαν «συκοφαντική δυσφήμιση, διαφυγόντα κέρδη και ηθική βλάβη» τον Φεβρουάριο του 2021, όταν και κατέθεσε την πρώτη αγωγή σε βάρος του Παρατηρητηρίου, ύψους 1 εκατ. ευρώ, ενώ ακολούθησαν άλλες δύο (1 εκατ. επίσης έκαστη) προς τα δύο μέλη, επειδή αναφέρθηκαν στο ζήτημα σε συνέντευξή τους. Σημειώνεται πως το Παρατηρητήριο και τα μέλη του ουδέποτε υποστήριξαν το κλείσιμο του ναυπηγείου, όπως φάνηκε και από το σύνθημα έξω από το δικαστήριο («Περιβάλλον καθαρό και Νεώριο ανοιχτό»), αλλά μόνο τη διενέργεια της περιβαλλοντικής μελέτης. Έτσι, είναι απορίας άξιο γιατί επιλέχθηκε από την εταιρεία μια τόσο επιθετική στάση, ζητώντας μάλιστα εξοντωτικά ποσά από πολίτες, τη στιγμή που απλά θα μπορούσε να βγάλει μια ανακοίνωση που να ξεκαθαρίζει ότι η δική της δραστηριότητα είναι καθ’ όλα νόμιμη περιβαλλοντικά και να ζητήσει και αυτή την όσο πιο γρήγορη εκπόνηση της μελέτης, προκειμένου να μην υπάρχει κανένα σύννεφο σχετικά με την ίδια. Η περιβαλλοντική ανησυχία και η διατύπωση ερωτημάτων, άλλωστε, δεν μπορεί να θεωρηθεί συκοφάντηση, ούτε μπορεί να γίνεται λόγος για διαφυγόντα κέρδη και ηθική βλάβη τη στιγμή που η εργασία της εταιρείας στο ναυπηγείο και τα έσοδά της από εκεί παρουσιάζουν αύξηση. Τελικά, τον Μάιο του 2021 η εταιρεία αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την εκπόνηση της μελέτης, χωρίς όμως να αποσύρει τις αγωγές εναντίον των πολιτών (η μελέτη πρόκειται να διενεργηθεί από το Πολυτεχνείο Κρήτης, αλλά προς το παρόν έχει παγώσει πάλι). Παράλληλα με τη στάση της εταιρείας, μερίδα εργαζομένων του ναυπηγείου έχουν καταφερθεί εναντίον όποιου τολμήσει να υποστηρίξει τη διενέργεια της μελέτης (πχ για τον βουλευτή Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Συρμαλένιο ότι είναι «ανθρωπάκι» κτλ, επειδή είχε καταθέσει σχετική ερώτηση μαζί με άλλους 25 βουλευτές του κόμματος στη Βουλή). Την περασμένη Παρασκευή, μάλιστα, έξω από το δικαστήριο, όταν ήταν συγκεντρωμένες οι «δύο» πλευρές, ορισμένοι εργαζόμενοι προχώρησαν σε λεκτικές επιθέσεις εναντίον όσων είχαν παραβρεθεί για τη στήριξη του Παρατηρητηρίου. Ενώ ένας φοιτητής όταν αποχωρούσε από τη συγκέντρωση των μελών και φίλων του Παρατηρητηρίου, προπηλακίστηκε και τραυματίστηκε από αγνώστους.

Σημειώνεται πως η κατάσταση στο ΚΥΤ της Λέσβου έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, καθώς έχει μειωθεί ο πληθυσμός που στεγάζει, αλλά αρκετοί εξακολουθούν να διαμένουν σε σκηνές, δηλαδή σε ακατάλληλες συνθήκες, ιδίως για τον χειμώνα, και κάποιες φορές επικίνδυνες. Για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες μια σκηνή άρπαξε φωτιά μετά από βραχυκύκλωμα, με αποτέλεσμα οι διαμένοντες σε αυτή να κινδυνέψουν και έπειτα για κάποιες μέρες να κοιμούνται κυριολεκτικά στο χώμα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι αυτή η μείωση του πληθυσμού οφείλεται στην παράνομη πρακτική των επαναπροωθήσεων, όπως υπογραμμίζει ο Στρατής Πάλλης: «Εδώ και δύο χρόνια, σπάνια βλέπουμε το λιμενικό να διασώζει ανθρώπους στη θάλασσα και να τους μεταφέρει στο νησί. Ο πρωθυπουργός είπε την περασμένη εβδομάδα ότι “συνεχώς σώζουμε ζωές στη θάλασσα”. Οι κάτοικοι δεν έχουμε αυτή την εικόνα. Κυρίως τους απωθούν στα τουρκικά ύδατα και ειδοποιούν τις τουρκικές αρχές να τους παραλάβουν. Ταυτόχρονα έχουν σημειωθεί και περιστατικά, που ενώ οι πρόσφυγες είχαν καταφέρει να βγουν στη στεριά στο νησί, οι ελληνικές αρχές τους επανεπιβιβάζουν στις βάρκες και να τους παρατάνε στη μέση της θάλασσας, καλώντας και πάλι τις τουρκικές αρχές». Υπάρχει δε και μια γενικότερη μείωση του προσφυγικού πληθυσμού στη χώρα, πάλι στηριζόμενη όμως σε μελανά σημεία, όπως περιγράφει ο ίδιος. Μετά τη λήψη ασύλου, το ελληνικό κράτος χορηγεί στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες διαβατήριο και οι ίδιοι πηγαίνουν σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Εκεί επιτρέπεται να μείνουν μόνο μέχρι τρεις μήνες, αλλά λόγω της έλλειψης προγραμμάτων ένταξης, στέγασης, εργασίας κ.ο.κ στην Ελλάδα, παρότι είναι υποχρεωμένη να τα προσφέρει, οι πρόσφυγες προσφεύγουν στα εκεί δικαστήρια για τη μη επιστροφή τους στη χώρα και κατά βάση το πετυχαίνουν.

«Από τον Απρίλιο – Μάιο του 2021 παρατηρείται άνοδος των ενοικίων ευρύτερα στην Αττική –αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο– αλλά και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, από 30% μέχρι και 50%», περιγράφει στην «Εποχή» ο Άγγελος Σκιαδάς, πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών. Το φαινόμενο οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων, που όμως δεν αφορούν πάντα πραγματικές αιτίες, αλλά περισσότερο αφορμές για αισχροκέρδεια, όπως εξηγεί ο ίδιος: «Κύριος λόγος είναι η ψυχολογία των ιδιοκτητών. Λόγω του παγώματος της αγοράς που υπήρξε με το λοκντάουν και των διατάξεων για τις μειώσεις ενοικίων για όσους ήταν σε αναστολή εργασίας, τώρα νιώθουν ότι είναι η ευκαιρία για αυξήσεις πάλι, όπως είχε γίνει μετά την οικονομική κρίση. Αυτή η διάθεση τονώνεται επίσης και από τις ανακοινώσεις για αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών, που παρότι δεν σημαίνει ότι θα ανέβουν και οι φόροι που πληρώνουν, χρησιμοποιούνται σαν δικαιολογία για αύξηση των ενοικίων, οπότε όποιο τυχόν επιπλέον κόστος υπάρξει, να μετακυλισθεί στους ενοικιαστές». Παράλληλα δε, οι αυξήσεις των ενοικίων οφείλονται και σε μια ήδη κακώς υπάρχουσα κατάσταση, έτοιμη προς εκμετάλλευση ανά πάσα στιγμή, όπως συμπληρώνει, που αφορά στις μισθώσεις αορίστου χρόνου. «Δυστυχώς πρόκειται για την πλειοψηφία των μισθώσεων αυτή τη στιγμή, που σημαίνει ότι οι ιδιοκτήτες μπορούν όποτε θέλουν να κάνουν έξωση στους ενοικιαστές. Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός αυτό, οι ιδιοκτήτες εκβιάζουν σε πολλές περιπτώσεις τους ενοικιαστές με απρόβλεπτες αυξήσεις στο ενοίκιο, αλλιώς τους πετάνε έξω. Το στοιχείο αυτό, μετά τον Μάρτιο, που ήταν πιο εύκολο να γίνουν μετακομίσεις, οδήγησε πολλούς ενοικιαστές να ψάξουν αλλού κατοικία και έτσι αυξήθηκε η ζήτηση, προκαλώντας και άλλη αύξηση τιμών». Έτσι η πλειοψηφία των ενοικιαστών αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια απελπιστική κατάσταση: «Ιδίως όσοι έχουν μίσθωση αορίστου χρόνου, επειδή δεν βρίσκουν φθηνότερο σπίτι, αναγκάζονται στο τέλος να υποχωρήσουν στην αύξηση που επιβάλλουν οι ιδιοκτήτες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν άλλους βασικούς τομείς της ζωής τους. Έχουμε φτάσει στο σημείο το ενοίκιο να καταλαμβάνει σχεδόν το 50% του εισοδήματος. Αν λάβουμε υπόψιν δε ότι με τις αναστολές εργασίας λόγω του λοκντάουν, πολλοί ζούσαν επί μήνες με επιδόματα, ξοδεύοντας και ό,τι μπορεί να είχαν στην άκρη, ο χειμώνας προμηνύεται πολύ δύσκολος για τους ενοικιαστές. Τα μηνύματα που έρχονται στον σύλλογο είναι μηνύματα απόγνωσης. Αν δεν γίνει κάτι, θα έχουμε κοινωνική έκρηξη», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Προστασίας Ενοικιαστών.

Την ίδια ώρα που το υπουργείο Παιδείας φέρνει τροπολογίες εν μέσω πλείστων αντιδράσεων, συνεχίζει να αδιαφορεί για την παροχή εκπαίδευσης των πιο ευάλωτων μαθητών. Όσον αφορά τους πρόσφυγες, στις αρχές του μήνα εξέδωσε επιτέλους την ΚΥΑ για τη λειτουργία των απογευματινών τάξεων ένταξης, αφήνοντας να χαθεί πολύτιμος χρόνος, χωρίς ωστόσο να έχουν γίνει οι απαραίτητες προσλήψεις, ούτε υπάρχει πληροφόρηση για το ζήτημα της μεταφοράς των παιδιών στα σχολεία. Ακόμα, όμως, και όταν ξεκινήσει τυπικά η εκπαίδευση των προσφύγων, ουσιαστικά θα πρόκειται για πολύ λιγότερα παιδιά από τις προηγούμενες χρονιές, αφού η μη απόδοση ΑΜΚΑ και άρα η αδυναμία στον απαραίτητο εμβολιασμό, θα αποκλείσει παιδιά από το να εγγραφθούν στα σχολεία. Παράλληλα, το υπουργείο Παιδείας αφήνει χωρίς εκπαίδευση και τους ανθρώπους στη φυλακή, αφού σύμφωνα με ανακοίνωση των κρατουμένων του Κ. Κ. Κορυδαλλού, δεν έχει γίνει καμία ενέργεια για τη φετινή λειτουργία του ΙΕΚ του σωφρονιστικού καταστήματος, όπως και δεν έχει στελεχωθεί επαρκώς με εκπαιδευτικό δυναμικό το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, σημειώνοντας πως «η φυλακή που κλείνει το σχολείο της, εγκαταλείπει ουσιαστικά κάθε προσπάθεια για σωφρονιστική πολιτική, με συνέπεια να χάνεται η προοπτική για την κοινωνική επανένταξη των κρατουμένων. Το σχολείο της δεύτερης ευκαιρίας και το ΙΕΚ που λειτούργησε με απόλυτη επιτυχία τα τελευταία χρόνια, είναι ότι έχει επιμείνει για να θυμίζει πως οι φυλακές είναι σωφρονιστικά καταστήματα και όχι αποθήκες ψυχών…».