Έφη Αχτσιόγλου

Το λεγόμενο «καλάθι του νοικοκυριού» αποτελεί ένα ακόμη επεισόδιο στην επίμονα μονόπλευρη επικοινωνιακή διαχείριση του…

Την ώρα που ο πληθωρισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο 12,1%, έχοντας σημειώσει τη μεγαλύτερη μηνιαία…

Οι νέοι προκλητικοί και παράταιροι πανηγυρισμοί των κυρίων Μητσοτάκη και Σταϊκούρα για τη λήξη του…

Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δημοσιεύτηκαν καταρρίπτουν με παταγώδη τρόπο κάθε απέλπιδα επικοινωνιακή προσπάθεια της…

Η ελληνική κοινωνία πλέον ξέρει και περιμένει. Το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα η ΕΛΣΤΑΤ ανακοινώνει…

Με εγκύκλιο που εκδώσαμε τον Φεβρουάριο του 2019, κατά τη θητεία μου στο υπουργείο Εργασίας, καταστήσαμε σαφές ότι οι προσαυξήσεις λόγω μισθολογικών ωριμάνσεων (τριετίες) θα πρέπει να καταβάλλονται κανονικά υπολογισμένες στον νέο κατώτατο μισθό που μόλις είχαμε αυξήσει στα 650 ευρώ. Τότε αυξήθηκαν οι τριετίες κατά 11%, όσο και ο κατώτατος μισθός. Λίγο διάστημα αργότερα, ο ΣΕΒ επιδίωξε την ακύρωση της εγκυκλίου με αίτησή του στο ΣτΕ και άρα την παραγωγή αποτελέσματος εις βάρος των εργαζομένων. Σημειωτέον ότι ο κ. Σκέρτσος ήταν ο γενικός διευθυντής του ΣΕΒ μέχρι την ανάληψη της υπουργικής θέσης δίπλα στον κ. Μητσοτάκη. Όπως κάνουν γνωστό πλήθος δημοσιευμάτων σήμερα, το ΣτΕ απέρριψε την αίτηση ακύρωσης του ΣΕΒ. Αν και οι λεπτομέρειες της απόφασης δεν είναι γνωστές, καθώς το πλήρες κείμενό της δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί, η απόφαση συνιστά μία κρίσιμη νίκη για τους εργαζόμενους. Συνιστά περαιτέρω μία σημαντική δικαίωση των προσπαθειών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του κόσμου της μισθωτής εργασίας.

ΜΙΑ ολοκληρωμένη προσέγγιση απαιτεί να δούμε τουλάχιστον τρεις διαστάσεις του προβλήματος. Η πρώτη είναι η αυξητική τάση του πληθωρισμού. Εδώ απαιτούνται γενναία μέτρα προσωρινού χαρακτήρα, για να υψωθεί τείχος προστασίας: μείωση ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα και του ΦΠΑ σε συγκεκριμένα τρόφιμα και είδη ευρείας κατανάλωσης. Η δεύτερη αφορά την παρέμβαση στην αγορά. Έλεγχος τιμών, προστασία καταναλωτών και μικρών επιχειρήσεων από την κερδοσκοπία. Η τρίτη και σημαντικότερη αφορά το νέο επίπεδο τιμών που θα διαμορφωθεί και την αναντιστοιχία του με το εισόδημα των πολιτών. Διότι ακόμη κι όταν η αυξητική τάση του πληθωρισμού σταματήσει, θα διατηρηθεί ένα αυξημένο επίπεδο τιμών. Και το μεγάλο πρόβλημα είναι πώς στην Ελλάδα, τη μόνη χώρα της Ε.Ε. που ο κατώτατος μισθός είναι χαμηλότερος από το 2010, οι πολίτες θα ανταποκριθούν στα νέα επίπεδα τιμών. Γι' αυτό απαιτείται μια άμεση γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά και μηχανισμοί που θα επιτρέψουν την αύξηση των μισθών στα επόμενα κλιμάκια, όπως οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας αλλά και όροι ρύθμισης της αγοράς εργασίας που τελικά έχουν άμεση επίπτωση στον μισθό. ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ τα παραπάνω προτεραιότητες για τη σημερινή κυβέρνηση; Είναι προφανές πως όχι. Αναφορικά με τις φορολογικές μειώσεις η κυβέρνηση επικαλείται τον περιορισμένο δημοσιονομικό χώρο. Πώς επιλέγει όμως η ίδια να χρησιμοποιήσει τον χώρο αυτό; Μειώνοντας για παράδειγμα τον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου, τη φορολογία κερδών επιχειρήσεων και καταργώντας τη φορολόγηση γονικών παροχών σε υψηλές περιουσίες, επιλογές που φανερά ευνοούν λίγους των ανώτερων εισοδημάτων και κοστίζουν αθροιστικά 260 εκατ. ευρώ, αλλά αρνούμενη να μειώσει τον ΦΠΑ σε βασικά είδη όπως το ψωμί που κοστίζει 140 εκατ. ευρώ. Επιλέγει να κρατήσει καθηλωμένο τον κατώτατο μισθό και να υποβαθμίσει την αξία της εργασίας, μειώνοντας τις αμοιβές μισθωτής εργασίας. Επιλέγει να ανέχεται την κερδοσκοπία. Οι επιλογές και οι προτεραιότητες είναι σαφείς. Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό και ως τέτοιο απαιτεί πολιτική απάντηση.

Αν η κυβέρνηση ήταν σοβαρή, δεν θα δήλωνε ο Πρωθυπουργός πως δεν έχει ενδείξεις ότι οι άνθρωποι που διασωληνώνονται εκτός ΜΕΘ κινδυνεύουν περισσότερο από αυτούς που βρίσκονται εντός ΜΕΘ. Αν ήταν ειλικρινής δεν θα ισχυριζόταν προκλητικά ότι το δημόσιο σύστημα υγείας έχει επαρκώς στηριχθεί. Αν ήταν υπεύθυνη και διορατική, δεν θα προέβλεπε μείωση κατά 820 εκατ. της χρηματοδότησης του Κρατικού Προϋπολογισμού προς το υπουργείο Υγείας το 2022, σε σχέση με όσα δόθηκαν φέτος. Την ώρα που η χώρα μας έχει τους χειρότερους δείκτες στην πανδημία, η ΝΔ ψάχνει εναγωνίως παράθυρο ευκαιρίας για να αποσύρει ακόμη και την ανεπαρκή στήριξη προς το δημόσιο σύστημα υγείας. (...) Τα φτωχά και μεσαία νοικοκυριά πλήττονται πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι σε άλλες χώρες και το μεγάλο κοινωνικό ζήτημα είναι πώς θα ανταποκριθούν στο νέο επίπεδο των τιμών, ακόμη κι όταν η αυξητική τάση του πληθωρισμού σταματήσει. Εργαζόμενοι, νοικοκυριά, μικρομεσαίες επιχειρήσεις σαρώνονται από το γενικευμένο κύμα ακρίβειας, ο πληθωρισμός έφτασε στο 4,8% τον Νοέμβριο, καταγράφοντας ρεκόρ 10ετίας, με δραματικές αυξήσεις σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο θέρμανσης, ηλεκτρικό, καύσιμα, τρόφιμα. Οι τιμές σε βασικά ήδη διαβίωσης έχουν εκτοξευθεί όχι μόνο σε σύγκριση με το 2020 αλλά και με το 2019. Ήδη μέχρι το πρώτο μισό του Νοεμβρίου η ακρίβεια έχει μειώσει την αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού κατά 10%, σύμφωνα με έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ. (...) Ανάγκη αύξησης του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ. Ήταν απαραίτητο ήδη πριν το ξέσπασμα της ακρίβειας, δεδομένου ότι ο μισθός τελευταία φορά αυξήθηκε στις αρχές του 2019 από τον ΣΥΡΙΖΑ στα 650 ευρώ, οπότε και καταργήθηκε ο ρατσιστικός υποκατώτατος για τους νέους. Τώρα, με την έκρηξη των τιμών, καθίσταται το ελάχιστο αναγκαίο για να έχει ο μισθός στοιχειώδη βιοποριστική λειτουργία. Όμως, η κυβέρνηση τον κρατάει καθηλωμένο, ροκανίζοντας ουσιαστικά το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων. Προφανώς, η προεκλογική δέσμευση της ΝΔ, ότι θα αύξανε τον κατώτατο μισθό σε ποσοστό διπλάσιο της ανάπτυξης, πήγε, και αυτή, στον κάλαθο των αχρήστων.

Με τις ανατιμήσεις να αφορούν πια όχι μόνο την ενέργεια, αλλά σχεδόν το σύνολο των ειδών ευρείας κατανάλωσης, η κυβέρνηση αρνείται να λάβει ουσιώδη μέτρα προστασίας, παραδίδοντας ουσιαστικά τα λαϊκά και μεσαία στρώματα στη δίνη της κρίσης ακρίβειας. Αρνείται να προχωρήσει σε μειώσεις των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, πράγμα που θα μπορούσε να προστατεύσει το εισόδημα των πολιτών, κρατά καθηλωμένο τον κατώτατο μισθό, ενώ έχει ήδη φροντίσει να σφραγίσει τις οδούς αύξησης των μισθών (δηλαδή τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας). Παράλληλα εκχωρεί τον ενεργειακό πυλώνα της χώρας σε ιδιώτη διαμηνύοντας στους πολίτες ότι ήταν και θα παραμείνουν απροστάτευτοι απέναντι στο σαρωτικό κύμα ακρίβειας. Με τις πράξεις αυτές ή τη σκόπιμη αδράνειά της οδηγεί τελικά σε μείωση του πραγματικού εισοδήματος των πολιτών. Και μιλώ για σκοπιμότητα διότι την ίδια στιγμή επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον διαθέσιμο δημοσιονομικό χώρο για να μειώσει ακόμη μία φορά τη φορολογία κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, τον φόρο συσσώρευσης κεφαλαίου και τον φόρο για γονικές παροχές ύψους 800.000 ευρώ. Εισόδημα, βέβαια, αφαιρεί η κυβέρνηση και μέσω των πολιτικών αποκλεισμού που εφαρμόζει στην Παιδεία. Με 40.000 παιδιά να αποκλείονται από τα δημόσια πανεπιστήμια, την ώρα που εξισώνονται τα πτυχία των κολεγίων με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων, δίνοντας πρόσβαση σ’ ένα καλύτερο μέλλον μόνο στους έχοντες. Και τώρα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, με τον διαχωρισμό των σχολείων σε δύο κατηγορίες, την παράδοσή τους στην υποχρηματοδότηση και την αναζήτηση ιδιωτών χορηγών για να καλύψουν τις ανάγκες τους, ορίζει ως προφανή θύματα τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που δεν έχουν άλλη επιλογή για την εκπαίδευσή τους. Σ’ αυτή την κοινωνική δυστοπία η οικονομία σημειώνει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μετά από μία χρονιά ύφεσης 9%. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη του τι σημαίνει κυβέρνηση των ανισοτήτων.