Από το πρώτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έως σήμερα μεσολάβησαν εξαιρετικής σημασίας πολιτικά γεγονότα, καθοριστικά για το κόμμα μας, την κοινωνία και την Ευρώπη συνολικά.
Μετά την εκλογική νίκη του Γενάρη του 2015 και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, τη διαπραγμάτευση, το δημοψήφισμα και την υπογραφή της συμφωνίας «με το πιστόλι στον κρόταφο», όπως λέγαμε τότε, την τραυματική διάσπαση του κόμματος, με ευθύνη και της ηγεσίας του, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται για δεύτερη φορά στην κυβέρνηση έχοντας αναλάβει την υποχρέωση να υλοποιήσει ένα εξαιρετικά δύσκολο πρόγραμμα που δεν είναι δικό του και που έρχεται σε αντίθεση με τις προγραμματικές διακηρύξεις του πρώτου του συνεδρίου.
Ανάχωμα ή ανταγωνιστικό σχέδιο στην αναγκαία συνθηκολόγηση του Μνημονίου θα πρέπει να αποτελεί το «παράλληλο» πρόγραμμα, όπως αυτό εκπονήθηκε πριν από τις εκλογές του Σεπτέμβρη, ένα πρόγραμμα που εντάσσεται σαφώς σε μια συγκρουσιακή διαδικασία στη βάση ενός συνολικού πολιτικού σχεδίου απεγκλωβισμού.
Στα πλαίσια αυτά και ενώ σήμερα βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πολιτικά περίοδο, αφού φαίνεται πως κλείνει η αξιολόγηση και βρισκόμαστε στο «τέλος της αρχής», όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Οικονομικών, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα της συγκυρίας και να χαράξει την τακτική αλλά κυρίως να επανακαθορίσει τη στρατηγική του κόμματος, τον στρατηγικό μας στόχο, που δεν είναι άλλος από τον κοινωνικό μετασχηματισμό, τον σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία.
Εξ άλλου και η μεγάλη εικόνα είναι προς αναδιάταξη, η καπιταλιστική κρίση, οι νομισματικοί πόλεμοι και οι μάχες για την κυριαρχία και την επιβολή -η TTIP είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο της επιβολής του κέρδους των επιχειρήσεων απέναντι στα δικαιώματα των πολιτών και του περιβάλλοντος- και την ίδια στιγμή οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί και οι πόλεμοι, που έχουν ως συνέπεια μεταξύ άλλων τα τεράστια προσφυγικά ρεύματα, ρευστοποιούν συμμαχίες και βεβαιότητες μιας ολόκληρης περιόδου και αφήνουν ανοιχτό το κρίσιμο προς απάντηση ερώτημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Με κύριο άξονα τη διαμόρφωση ενός πολιτικού σχεδίου που θα αφήσει στο παρελθόν παθογένειες και αδυναμίες που αναδείχτηκαν από την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας, που θα οριοθετεί και θα επανακαθορίζει τον ρόλο και τη σχέση του κόμματος με την κυβέρνηση και την κοινωνία και θα θέτει ως απόλυτη προτεραιότητα τον απεγκλωβισμό από την επιτροπεία και το Μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προχωρήσει και να ξαναβρεί το νήμα που τον συνδέει με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, με τους ανθρώπους που συναντηθήκαμε στα κινήματα, στους αγώνες και μοιραστήκαμε κοινές αγωνίες και στόχους.
Το συνέδριο μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αφορμή και αφετηρία μιας νέας απεύθυνσης στη κοινωνία, ιδιαίτερα σήμερα που η αναγκαστική εφαρμογή υφεσιακών μέτρων πλήττει και εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που τον στηρίζουν, μιας απεύθυνσης με ειλικρίνεια και χωρίς προσπάθειες ωραιοποίησης της πραγματικότητας.
Είναι ανάγκη να ανταγωνιστούμε τις λογικές της ανάθεσης που οδηγεί τελικά σε παραίτηση και απογοήτευση. Να φέρουμε κοντά μας τον απλό κόσμο, που έρχεται ανιδιοτελώς να προσφέρει στην κοινή προσπάθεια, τον κόσμο των κοινωνικών κινημάτων, όσες και όσους από θέση ευθύνης έχουν αποδείξει στην πράξη ότι ο αξιακός τους κόσμος μπορεί να συμβαδίζει με το αξιακό φορτίο της Αριστεράς.
Το συνέδριο είναι κρίσιμο να γίνει άμεσα, αλλά όχι σε ασφυκτικές προθεσμίες, ώστε να δοθεί η δυνατότητα ουσιαστικής προσυνεδριακής συζήτησης, να ακουστούν οι απόψεις και οι προβληματισμοί των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, των συντρόφων/ισσών που χωρίς ιδιοτέλεια έδωσαν και δίνουν καθημερινά μάχες στην κοινωνία, στη γειτονιά, στους εργασιακούς χώρους, στα κοινωνικά κινήματα και στις δομές αλληλεγγύης.
Πηγή: Η Αυγή
