Κατερίνα Κνήτου

1. Παρά τις γνωστές προφητείες που προέβλεπαν το τέλος της ιστορίας, το δίπολο Αριστερά –…

"Αη - Στράτης Νοέμβρης 1950 Αγαπημένε μου Ζολιό, σου γράφω από τον Αη - Στράτη. Βρισκόμαστε δω πέρα, κάπου τρεις χιλιάδες άνθρωποι απλοί, δουλευτάδες, γραμματιζούμενοι με μια τρύπια κουβέρτα στον ώμο μας μ' ένα κρεμμύδι, πέντε ελιές κ' ένα ξεροκόμματο φως στο ταγάρι μας άνθρωποι απλοί σαν τα δέντρα μπροστά στον ήλιο άνθρωποι που δεν έχουμε άλλο κρίμα στο λαιμό μας εξόν μονάχα που αγαπάμε όπως και συ τη λευτεριά και την ειρήνη. (...) Ξεμάθαμε πολλά, Ζολιό, ξεμάθαμε πώς γλιστράει το ψάρι της γαλήνης στα ρηχά της σιγαλιάς πώς μπλέκονται οι γαλάζιες φλέβες στα χέρια της άνοιξης - ξεμάθαμε μάθαμε τώρα κάτι πράματα απλά πολύ απλά πολύ σίγουρα πως ο ουρανός αρχίζει απ' το ψωμί πως δεν είναι δίκιο άλλοι να βγάζουν το ψωμί κι άλλοι να τρώνε το ψωμί πως δεν είναι δίκιο να φτιάχνουν κανόνια και να λείπουν τ' αλέτρια, - απλά πράματα, μπορεί κ' ένα παιδί να τα πει σε μια φυσαρμόνικα της τσέπης μπορεί κ' ένας καλός φαντάρος που ονειρεύτηκε τη μάνα του να τιναχτεί απ' τον ύπνο του και να τα πει σε μια σάλπιγγα κ' οι νεκροί μας τα ξέρουν πιο καλά - κάθε νύχτα η σιωπή τους τα φωνάζει - απλά πράματα - δεν είμαστε σοφοί, Ζολιό, απλά πράματα λέμε πολύ απλά τα λέμε πως αξίζει κανένας να ζει και να πεθαίνει για τη λευτεριά και την ειρήνη. (...) Ζολιό, πες και στους άλλους αδελφούς μας στον Ερεμπουργκ, στον Αραγκόν και στο Νερούντα, στον Ελυάρ, στον Πικασσό και σ' όλα μας τ' αδέρφια πως είμαστε δω πέρα τρεις χιλιάδες εξόριστοι όχι για τίποτ' άλλο, αδέρφια μου, παρά μονάχα, να, γιατί και 'μεις όπως και 'σεις σηκώνουμε στη ράχη μας ένα αγκωνάρι απ' το καμένο σπίτι μας να χτίσουμε για κείνους που θα 'ρθούν ένα καινούργιο σπίτι με πολλά παράθυρα πολλά φαρδιά παράθυρα προς την ανατολή να μη νυχτώνει από νωρίς η καρδιά των μανάδων να μην κοιμούνται κάθε βράδυ τα παιδιά δίπλα στο θάνατο. Και πού θα πάει, Ζολιό; - θα λιώσουμε μια μέρα τις οβίδες να φτιάξουμε σφυριά κι αλέτρια και μπαλκόνια και φτερά κ' ένα άγαλμα Αφτερης Χαράς στη στάση, εκεί, των λεωφορείων, στη φτωχογειτονιά μας στη γειτονιά μας που θα μερμηγκιάζει απ' τα γιαπιά κάτου απ' τ' ασίγαστο χωνί του χεροδύναμου μεγάφωνου των συνδικάτων που όλο θα λέει, θα λέει σταράτα και με νούμερα για τις τεράστιες καταχτήσεις των λαών στο πλάνο της ανοικοδόμησης και θ' απαγγέλλει ποιήματα των νέων προλετάριων ποιητών για το χαρούμενο έρωτα για τους υδατοφράχτες και για τον εξηλεκτρισμό του κόσμου. Αχ, έτσι, αδέρφια μου, να μην υπάρχουν πια καμένα σπίτια μα να 'ναι όλος ο κόσμος ένα σπίτι ασβεστωμένο με τη βούρτσα του ήλιου κι αχ, έτσι, αδέρφια μου, τούτο το σπίτι να το συγυρνάει μονάχα η μάνα μας η Λευτεριά κ' η πρωτοθυγατέρα της η Ειρήνη."

Πρέπει άμεσα να επιδιωχθούν οι ευρύτερες δυνατές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες με στόχο : – Να αναπτυχθεί ο  θεσμός της κοινωνικής κατοικίας μέσω της άμεσης αξιοποίησης των κενών κτιρίων στο υπάρχον οικιστικό απόθεμα, ώστε να καλυφθούν άμεσα οι ανάγκες των σημερινών αστέγων και όσων βρίσκονται σε επισφάλεια. – Να κατοχυρωθεί το δικαίωμα των οφειλετών  που βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής  για δικαστική ρύθμιση των χρεών τους με προστασία της κύριας κατοικίας τους, μέσω ενός μόνιμου  και δίκαιου μηχανισμού πτώχευσης φυσικών προσώπων, αντίστοιχου του νόμου Κατσέλη. -Να υπάρξει ειδική πρόνοια για τους εγγυητές. -Να ενισχυθεί η πρόσβαση των δανειοληπτών σε αποτελεσματικές διαδικασίες δικαστικής και εξωδικαστικής ρύθμισης των χρεών τους, όπου θα λαμβάνεται υπόψη η πραγματική οικονομική κατάσταση τους για την διαμόρφωση των όρων αποπληρωμής του δανείου. -Να υπάρξει, επιτέλους, εξορθολογισμός των οφειλών και απομείωση τους με αφαίρεση ποσών που προκύπτουν από «τοκογλυφικά» επιτόκια, κυρίως σε κάρτες και καταναλωτικά δάνεια. – Να ανασταλούν προσωρινά οι πλειστηριασμοί και να παραταθεί η ισχύς του Ν.4605/2019, έως το τέλος του 2020.

Το τέλος του προγράμματος προσαρμογής, μετά από μια δύσκολη περίοδο, επώδυνη για την πλειοψηφία της κοινωνίας και αντιφατική για τον πολιτικό μας χώρο, καθώς η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να εφαρμόσει μνημονιακή πολιτική, που ποτέ, όμως, δεν αποδέχθηκε ως ιδιοκτησία της, σε συνδυασμό με τις οριζόντιες ρηγματώσεις που προκάλεσε στο σύνολο των πολιτικών κομμάτων η συμφωνία των Πρεσπών, διαμορφώνει μια νέα πραγματικότητα, μια νέα κρίσιμη ιστορική στιγμή. Σήμερα, που στην Ευρώπη φαίνεται να κυριαρχούν ακροδεξιά και νεοφασιστικά κόμματα, ως απόρροια των εφαρμοζόμενων ακραία νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και της αυξανόμενης εκμετάλλευσης του φόβου και της ανασφάλειας των λαών της Ευρώπης, με την εργαλειοποίηση του προσφυγικού ζητήματος, η αριστερά δεν μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις από την γωνία της. Είναι αναγκαία, σήμερα περισσότερο από ποτέ, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, η συνεργασία αριστερών, προοδευτικών και οικολογικών δυνάμεων, που θα συναντηθούν με μια θετική προγραμματική πρόταση απέναντι στο νεοφασισμό, τον εθνικισμό, το ρατσισμό, το νεοφιλελευθερισμό και την οικολογική καταστροφή. Σε αυτή την κατεύθυνση επιδιώκουμε τη συνάντηση δυνάμεων, κινήσεων και προσώπων, που κινούνται από το χώρο της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας ως αυτόν της ευρύτερης αριστεράς, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα πλατύ μέτωπο αριστερών, προοδευτικών δυνάμεων, με αναφορά στην κοινωνία, που θα μπορέσει να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει και να συσπειρώσει αυτούς και αυτές που εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, που θα επαναφέρει την ελπίδα για τους πολλούς, ενάντια στο φαιό που έχουν φέρει στο προσκήνιο οι εφαρμοζόμενες ακροδεξιές πολιτικές και θα αφήσει οριστικά στην ιστορική λήθη το παλιό, βαθιά διαβρωμένο, πολιτικό σύστημα.

Χρειαζόμαστε ένα νέο κύμα αριστερού και οικολογικού ριζοσπαστισμού, που θα συμβάλλει και θα διαμορφώνει, μέσα από αντιφάσεις είναι η αλήθεια, τους όρους μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, με σαφές αριστερό, οικολογικό και προοδευτικό πρόσημο