Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πρώτη, σε παγκόσμια κλίμακα, επιτυχημένη στρατηγική απάντηση της Αριστεράς στον νεοφιλελευθερισμό. Είναι η πρώτη σοβαρή συγκέντρωση πολιτικής ισχύος απέναντί του και ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο για την παγκόσμια Αριστερά. Σε άλλες χώρες, η ριζοσπαστικοποίηση των μαζών οδήγησε στην ακροδεξιά εθνικιστική αναδίπλωση ή στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, όμως μόνο στην Ελλάδα οδήγησε ένα αριστερό κόμμα στην κυβέρνηση. Αυτή η επιτυχημένη στρατηγική οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε διαδοχικές εκλογικές νίκες στη χώρα. Δεν χρειαζόμαστε αλλαγή της στρατηγικής τού ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το 2ο Συνέδριο. Θα ήταν αλλοίωση της φυσιογνωμίας του και μετατροπή της ήττας σε στρατηγική ήττα.
Η κεντρική ιδέα της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην εμπλοκή των μαζών στην πολιτική. Υπήρξαν όμως πέντε βασικοί σταθμοί σε αυτή τη διαδικασία.
1) Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει αισθητή την παρουσία του στο κοινωνικό πεδίο μέσα από τα πολυποίκιλα κινήματα. Δεν περιορίζεται στη μονομέρεια των μονοθεματικών κινημάτων, αλλά, σε διάκριση από τη λενινιστική λογική της πρωτοπορίας, η εμπλοκή του γίνεται με διάθεση ενίσχυσης και όχι καθοδήγησής τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ γειώνεται κοινωνικά, διδάσκεται και αντλεί ιδέες, έμπνευση και πολύτιμη γνώση από τα κινήματα.
2) Ταυτόχρονα, η γνώση αυτή αξιοποιείται στη σοβαρή και μεθοδική παρουσία του στους θεσμούς κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, με συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο, που φέρνουν τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες στο προσκήνιο. Αυτό έστρεψε όλο το δικομματικό σύστημα εναντίον του. Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται η κύρια απειλή για το σύστημα και φυσικά στοχοποιείται. Άρχισε μια διαδικασία όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει κοινωνικές συμμαχίες, αλλά στρέφει το πολιτικό κατεστημένο εναντίον του.
3) Προτάσσοντας την πολιτική και όχι την ιδεολογική ενότητα του όλου της Αριστεράς, τόσο της παραδοσιακής όσο και της λεγόμενης νέας Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει ένα τέρμα στην κυτταρική διαίρεση της Αριστεράς και δημιουργεί έναν ενιαίο φορέα, με συνιστώσες αρχικά, αλλά με διάθεση να ενοποιηθούν. Κερδίζει έτσι ένα σοβαρό πολιτικό στοίχημα. Αριθμητικά δεν έφτασε ποτέ το ΠΑΣΟΚ, αλλά κέρδισε ένα τεράστιο στελεχιακό δυναμικό, με πλούσια εμπειρία στην ταξική πάλη. Απέναντι σε κάθε αστό πολιτικό, ο ΣΥΡΙΖΑ διέθετε δεκάδες ικανότερα στελέχη, γνώστες των προβλημάτων, που φυσικά είχαν και το ηθικό πλεονέκτημα.
4) Με το ιδρυτικό του Συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε ένα πρόγραμμα που στηρίχθηκε στην εμπειρία από την παρουσία στους θεσμούς εκπροσώπησης και στα κινήματα. Πέτυχε έτσι την ενιαία έκφραση προς τα έξω και την απόκρουση ειρωνικών συστημικών επιθέσεων. Κυρίως όμως το πρόγραμμα αυτό απέδειξε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος εκτός από τα Μνημόνια και τον νεοφιλελευθερισμό. Η ΤΙΝΑ αμφισβητείται σοβαρά πλέον.
5) Ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύττει ότι δεν φοβάται να διαχειριστεί την εξουσία και μάλιστα σε δύσκολες περιόδους. Ανατρέπεται το στερεότυπο που θέλει την Αριστερά να περιορίζεται σε έναν ρόλο καταγγελτικό και απαθή στις εξελίξεις. Το δίλημμα μεταρρύθμιση ή επανάσταση προσπεράστηκε χωρίς να τεθεί καν, ακριβώς επειδή αναζητά τη θεωρητική και πρακτική μεθοδολογία αντιμετώπισης του νεοφιλελευθερισμού. Η κίνηση αυτή πολλαπλασιάζει την πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα αρχίζει ένας αδυσώπητος πόλεμος εναντίον του από τα ΜΜΕ. Όμως κερδίζει τέσσερις διαδοχικές πολιτικές μάχες.
Η άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα θρέμμα της κρίσης είναι πολύ βολική για το σύστημα. Αν η κρίση είναι παροδική, άρα και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παροδικός και η θεωρία της αριστερής παρένθεσης «επιστημονικά» τεκμηριωμένη.
Η οικονομική κρίση κατέστρεψε τη μεσαία τάξη, και ριζοσπαστικοποίησε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Σε άλλες χώρες, η ανυπαρξία κατάλληλου φορέα οδήγησε στην καπηλεία του ριζοσπαστισμού από ακροδεξιά μορφώματα. Στην Ελλάδα, όμως, υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτός ο ριζοσπαστισμός τροφοδότησε την πολιτική του άνοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γεννήθηκε από την κρίση, αλλά από την ανάγκη πολιτικής απάντησης στον νεοφιλελευθερισμό, την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης και Δημοκρατίας που τον συνοδεύει. Η οικονομική κρίση ήταν καταλύτης στην εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι η αιτία. Η στρατηγική τής επιτυχίας του δεν οφείλεται στο οικονομικό του πρόγραμμα. Αν ήταν έτσι, θα είχε καλύτερη τύχη στις δημοτικές εκλογές και επιρροή στα συνδικάτα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατόπισε τον άξονα της αντιπαράθεσης με τον νεοφιλελευθερισμό στο πολιτικό πεδίο. Αυτό τον έκανε ακαταμάχητο στην πολιτική αρένα. Το 2ο Συνέδριό του δεν χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι όμως αναγκαίο να την εμπλουτίσει, να θεραπεύσει πολλές αδυναμίες και να δημιουργήσει το αντίστοιχό της στο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο Αντώνης Βασιλείου είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Αυγή
