Η αναζήτηση του ιδεολογικού στίγματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης έχει αναδειχθεί σε ένα από τα πιο δημοφιλή θέματα της περιόδου. Η αναζήτηση του στίγματος στις τοποθετήσεις των υποψηφίων για την αρχηγία του νέου(;) σχήματος δεν προσφέρεται για σαφή αποτελέσματα. Ωστόσο, η διαδικασία με την οποία επιχειρείται η συγκρότησή του δίνει απαντήσεις, που είναι μάλιστα εξαιρετικά ευκρινείς.
Οι μέχρι τώρα τοποθετήσεις των υποψήφιων για την αρχηγία της ΔΗ.ΣΥ. κινούνται στο πεδίο της «πολιτικής γεωγραφίας»: Η ΔΗ.ΣΥ. είναι ο τρίτος πόλος ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗ.ΣΥ. θα είναι η επόμενη αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. θα πρέπει να ηττηθεί, όχι στον συντηρητισμό του κόμματος του Κυρ. Μητσοτάκη, και διάφοροι άλλοι παρόμοιοι αφορισμοί είναι αυτοί που δίνουν τον τόνο. Τι μας λένε όλα αυτά; Εκ πρώτης όψεως, τίποτα.
Η διαδικασία, λοιπόν, προσφέρεται για πιο ασφαλή συμπεράσματα. Κι αυτό, βεβαίως, δεν αφορά μόνο τη ΔΗ.ΣΥ. και την εκκωφαντική αοριστολογία των υποψήφιων αρχηγών της, αλλά κάθε πολιτικό σχηματισμό, ανεξάρτητα από το πού τοποθετεί ο ίδιος τον εαυτό του στον ιδεολογικό χάρτη. Σε ό,τι αφορά τη ΔΗ.ΣΥ. λοιπόν, έχουμε καταρχάς μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρωτοτυπία: το υπό οικοδόμηση σχήμα πρώτα θα εκλέξει τον ή την επικεφαλής του και κατόπιν θα προχωρήσει στη διεξαγωγή συνεδρίου. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, με άλλα λόγια, σέβεται τόσο πολύ το πρώτο συνθετικό τού ονόματός της, γι’ αυτό και ξεκινά την πορεία της εκλέγοντας αρχηγό…
Η εκλογή του προέδρου θα γίνει μέσα από μια «ανοιχτή διαδικασία». Ποια είναι αυτή; Το στήσιμο κάλπης, στην οποία θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής όλοι οι πολίτες. Η ρητορική που συνοδεύει τον κανονισμό αυτό, ο οποίος ακολουθήθηκε και στην πρόσφατη αντίστοιχη διαδικασία της Νέας Δημοκρατίας που οδήγησε στην εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη, είναι διατυπώσεις τού τύπου «υπέρβαση των ξεπερασμένων σχημάτων της κομματικής γραφειοκρατίας και των κομματικών στεγανών».
Με άλλα λόγια, ο επικεφαλής του νέου σχήματος της Κεντροαριστεράς (ή του Κέντρου, καθώς οι απόψεις στο εσωτερικό τους διίστανται) θα προκύψει από μια κάλπη στην οποία, δυνητικά, μπορούμε να συμμετέχουμε όλοι. Η ΔΗ.ΣΥ. λοιπόν μας καλεί να εκλέξουμε τον αρχηγό της, όχι όμως και να έχουμε λόγο στο τι θα πει και το τι θα κάνει μετά. Απευθύνει κάλεσμα υπέρβασης των κομματικών μηχανισμών για να φτιάξει έναν ηγετικό μηχανισμό πλήρως αυτονομημένο. Επιδιώκει να εκλέξει επικεφαλής πέραν των μελών που απαρτίζουν τα κόμματα που συμμετέχουν σε αυτή. Οι κάθε λογής δημοσιογραφικοί, επιχειρηματικοί ή οι προσωπικοί μηχανισμοί τού κάθε υποψηφίου τίθενται εκτός συζήτησης.
Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της διαδικασίας συγκρότησης της ΔΗ.ΣΥ. είναι η περίφημη «Ανεξάρτητη Επιτροπή Διαδικασιών και Δεοντολογίας», γνωστή και ως «Επιτροπή Αλιβιζάτου». Στην «ανεξάρτητη» αυτή Επιτροπή, στην οποία προεδρεύει ο γνωστός νομικός, συμμετέχουν 23 ακόμη πρόσωπα. Ανατρέχοντας στην ιστοσελίδα της Επιτροπής, οι ιδιότητες που συνοδεύουν τα ονόματα των προσώπων δεν είναι πολιτικές. Όσοι μετέχουν εκεί, μετέχουν είτε με την ακαδημαϊκή είτε με την επιστημονική τους ιδιότητα, ενώ υπάρχουν και κάποιοι «πρώην υπουργοί».
Αναλύοντας το πέρασμα από την κυβέρνηση στη διακυβέρνηση (όρος που στην Ελλάδα έγινε γνωστός από την πρωθυπουργία του Κ. Σημίτη), η Γ. Μπράουν επισημαίνει τη σημασία της «εξωτερικής ανάθεσης» (outsourcing) και της θέσπισης «ανεξάρτητων αρχών» για την οικοδόμηση του νεοφιλελεύθερου κράτουςi. Το κράτος αυτό, όπως η ίδια υπογραμμίζει, ευνοεί μια μορφή διοίκησης όχι απλώς απολίτικη, αλλά εντέλει αντιπολιτική, η οποία έχει ως βασικό στόχο την επίτευξη στόχων. Η ΔΗ.ΣΥ. λοιπόν, πλήρως συνεπής με τα εγχειρίδια της τρόικας, ανέθεσε την ιδρυτική της διαδικασία σε μια δομή αμιγώς τεχνοκρατική, όπως προστάζουν οι «βέλτιστες πρακτικές». Το ματς, λοιπόν, έχει ξεκινήσει με γκολ από τα αποδυτήρια.
Χρήστος Σίμος
Πηγή: Η Αυγή
