Η Κεντροαριστερά “οφείλει να απαιτήσει και να διεκδικήσει από τους Έλληνες να διορθώσουν με την ψήφο τους την ιστορική ανορθογραφία του 2012”. Αν “ο λαός αποφανθεί ότι αυτή η ανορθογραφία θα συνεχιστεί, θα έχει και την ευθύνη της επιλογής του”. Με αυτές τις δύο φράσεις, στις τελευταίες δύο παραγράφους, επέλεξε ο Κώστας Σκανδαλίδης να κλείσει το ολοσέλιδο άρθρο του για την Κεντροαριστερά στα “Νέα” της Δευτέρας.
Σε αυτές τις δύο φράσεις συμπυκνώνεται το ιστορικό αδιέξοδο του ΠΑΣΟΚ.
1) Το σημερινό ΠΑΣΟΚ φαίνεται να μην έχει απαλλαχθεί από το μικρόβιο της αλαζονείας, “παράσημο” της πολυετούς παραμονής στην εξουσία. Ακόμη και τώρα, τα στελέχη του θεωρούν ότι είναι τα μόνα που κατέχουν την απόλυτη αλήθεια για το καλό της κοινωνίας… Προφανώς, πάνω και από την ίδια την κοινωνία.
Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η εξίσωση των “Ζαππείων” του Σαμαρά με τις “Πλατείες”, όπως τη διατύπωσε ο Κώστας Σκανδαλίδης: “… όσα ακολούθησαν αποδεικνύουν την ιστορική αδικία απέναντι στον χώρο που πολεμήθηκε λυσσαλέα τόσο στα “Ζάππεια” όσο και στις πλατείες των Αγανακτισμένων”. Αποτελεί ύβρη να εξισώνεται ένα μαζικό λαϊκό κίνημα με τις εξαγγελίες ενός επικεφαλής κόμματος. Ωστόσο, είναι ενδεικτικό της αντίληψης του ΠΑΣΟΚ να εκλαμβάνει ως πολιτικούς εχθρούς όλα τα κινήματα που αναπτύχθηκαν τον καιρό της διακυβέρνησής του. Γι’ αυτό και η τόσο συχνή και απηνής χρήση των ΜΑΤ απέναντι σε συνταξιούχους, μαθητές, αγρότες κ.τ.λ.
2) Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να μη θέλει να παραδεχτεί αυτό που η υπόλοιπη ελληνική κοινωνία θεωρεί αυτονόητο (συμπεριλαμβανομένων του κοινωνικών δυνάμεων που το υποστήριξαν για δεκαετίες), δηλαδή ότι φέρει μαζί με τη Ν.Δ. ευθύνη για τη δραματική κατάληξη της Μεταπολίτευσης. Όχι μόνο διότι κυβέρνησε σχεδόν αδιάλείπτα για περίπου 25 χρόνια. Κυρίως, γιατί η εξουσία του ευθύνεται για την ανάδειξη και τελικά τη γιγάντωση του συστήματος διαπλοκής που επικάθησε πάνω στη χώρα, αλλά και γιατί αποδείχθηκε απολύτως αναποτελεσματική να χτίσει ένα στοιχειωδώς οργανωμένο κράτος.
3) Το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει την παραμικρή διάθεση να μπει με συγκροτημένο τρόπο σε μια συζήτηση που αναπτύσσεται πανευρωπαϊκά για το μέλλον της Σοσιαλδημοκρατίας και το αν η γραμμή που χάραξαν οι New labour στην κατεύθυνση της “διαχείρισης” έχει αποδειχθεί λανθασμένη. Ουδέν σχόλιο για ιδεολογικά θέματα από τον Κώστα Σκανδαλίδη σε κοτζάμ ολοσέλιδο άρθρο για το μέλλον της Κεντροαριστεράς…
4) Το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να προσβλέπει στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, φαίνεται να τον αντιλαμβάνονται ως τον βασικότερο εχθρό ή στην καλύτερη περίπτωση τηρούν ίσες αποστάσεις.
Όλο και περισσότερο τα στελέχη του και το ΠΑΣΟΚ ως συλλογικό υποκείμενο αποκτούν τα χαρακτηριστικά του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ιδίως εκείνου των εκλογών του 2012, που χτύπαγε ουρλιάζοντας το χέρι στο τραπέζι απευθυνόμενος σε πολίτη που ασκούσε κριτική στο κόμμα του. Έτσι και το τωρινό ΠΑΣΟΚ μοιάζει να έχει ταυτόχρονα την ίδια ανασφάλεια και τον ίδιο μεγαλοϊδεατισμό.
Πάντως, είναι πολύ νωρίς για ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ να έχει δημιουργήσει διαδικασίες αυτοκάθαρσης και είναι πολύ πιθανότερο μια τέτοια διαδικασία να γίνει από κάποιον άλλο φορέα που θα εμφανιστεί στον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί.
Σε κάθε περίπτωση, παίρνοντας το ΠΑΣΟΚ όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τις κοινωνικές και τις πολιτικές του ρίζες, δημιουργεί δίλημμα στον κόσμο του, που δεν πείθεται από την αντισύριζα γραμμή.
Ο Φοίβος Κλαυδιανός είναι δημοσιογράφος
Πηγή: Η Αυγή
