αφήγηση Νο1
Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη πάει ολοταχώς προς ένα ποσοστό αυτοδυναμίας. Οι πολίτες πλειοψηφικά φαίνεται πως έχουν πιστέψει όλα τα fake news, ζητούν νόμο και τάξη και αντιλαμβάνονται ως αληθινή την υπόσχεση για φοροελαφρύνσεις, ακόμα κι αν ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις μετέθεσε για μετά το 2021.
αφήγηση Νο2
Αυτή όμως είναι μόνο η μια πλευρά της αφήγησης που μπορούμε να ονομάσουμε «Εθνικές Εκλογές 2019». Η άλλη πλευρά έχει να κάνει, σαφώς, με την τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ. «Πρέπει να φύγει, πρέπει να τιμωρηθεί, μας πρόδωσε, είπε ψέματα», λένε αρκετοί. Η αφήγηση αυτή είναι επινοημένη, σχεδιασμένη και εφαρμοσμένη από τα ΜΜΕ, κατά κύριο λόγο. Δεκάδες site, εκατοντάδες δημοσιογράφοι και όλα τα ιδιωτικά κανάλια λένε πως «Ο Τσίπρας ψήφισε μνημόνιο ενώ έλεγε πως θα το καταργήσει με ένα νόμο». Δεν έχει σημασία να αντικρουστεί αυτό, μιας και έχει περάσει ακριβώς έτσι.
αφήγηση Νο3
Υπάρχει και μια τρίτη αφήγηση, αυτή τη φορά κρυφή, που δε φαίνεται σχεδόν πουθενά, αλλά στην πραγματικότητα θα διαμορφώσει το εκλογικό αποτέλεσμα ακόμα περισσότερο από τις άλλες δυο. Ο Μητσοτάκης θα κλείσει το μάτι στη φοροδιαφυγή, δε θα ελέγχει τις εργασιακές συνθήκες ή την απόδοση της φορολογίας και έτσι θα μπορέσουμε να ξελασπώσουμε εμείς που συναποτελούμε τoυς ελεύθερους επαγγελματίες αυτής της χώρας. Ας σημειωθεί πως οι εργαζόμενοι εκτός σχέση μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα αποτελούν πιθανότατα το μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με όλες τις χώρες της ΕΕ.
αφήγηση Νο4
Μια τέταρτη αφήγηση, που κι αυτή παίζει μεγάλο ρόλο, είναι αυτή για τα αυτονόητα που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η απλή αναλογική, η επαναφορά του ασύλου, η αύξηση του κατώτατου μισθού και η κατάργηση του υποκατώτατου, οι 120 δόσεις, η ταυτότητα φύλου και το σύμφωνο συμβίωσης σε ομόφυλα ζευγάρια, οι συλλογικές συμβάσεις, η δωρεάν πρόσβαση των ανέργων στα ΜΜΜ, οι θετικές διακρίσεις υπέρ των ΑΜΕΑ, η πρόσληψη 25000 δασκάλων, καθηγητών, νοσηλευτών και γιατρών, ο διπλασιασμός κονδυλίων για την έρευνα, οι σχεδόν 400.000 νέες θέσεις εργασίας με πλειοψηφική την πλήρη απασχόληση και ένα σωρό άλλα θεωρούνται εντελώς -μα εντελώς- αυτονόητα από την πλειοψηφία της κοινωνίας. «Οφείλατε αυτά και πολύ περισσότερα», απαντά ο κόσμος, «εννοείται πως έπρεπε να τα κάνετε», «δεν είναι και τίποτα», λένε.
αφήγηση Νο5
Πλειοψηφικά η κοινωνία θέλει να τιμωρήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι όταν του αναγνωρίζει τις δυσκολίες ή τις σωστές του πολιτικές. Εκείνο που πρόκειται να συμβεί είναι η πέμπτη αφήγηση, αυτή τη φορά σαν πραγματικότητα. Ο κ. Μητσοτάκης -ορθολογικά- θα αποφασίσει να εφαρμόσει την ολότητα του προγράμματός του και μάλιστα πολύ σύντομα. Θα επιβάλλει νόμο και τάξη με τους ΔΕΛΤΑ ξανά στους δρόμους να μας γαμάνε, θα εφαρμόσει την ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού μιας και έχει ήδη συμβληθεί με τις μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες του εξωτερικού, θα αποδώσει υγεία και παιδεία σε κρίσιμους τομείς στους ιδιώτες σχολάρχες και επιχειρηματίες υγείας, θα αλλάξει το νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, θα αφήσει πραγματικά χωρίς ελέγχους την αγορά και την εργασία και πολλά ακόμα. Ο κ. Μητσοτάκης θα πολιτευτεί όπως ο μπαμπάς του το 1990. Όπως ο κ. Καραμανλής το 2004. Κρατικά έσοδα λίγα, δαπάνες κρατικές λίγες, ελλείμματα, αλλά επίπλαστη ευημερία για κάποια χρόνια. Έχει και κοντά 40 δις καβάτζες από την προηγούμενη διακυβέρνηση. Και μάλιστα τώρα θα τα κάνει αυτά μετά τα μνημόνια και με ποσοστά μεγάλα. Δηλαδή θα ξαναπαράξει πολιτικές που μας έφεραν στα μνημόνια.
η τιμωρία
Τελικά η ελληνική κοινωνία θα τιμωρήσει όντως. Όχι όμως τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτό πιθανότατα θα είναι προσωρινό. Μα τον εαυτό της. Η ευημερούσες κοινωνίες προχωρούν μπροστά εδώ και δυο αιώνες έχοντας έναν απαράβατο κανόνα: η κοινωνική συνοχή επιτυγχάνεται μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης. Και αυτά, η ρευστοποίηση των κυριάρχων αξιών το 2010-2012, τα έφερε στο προσκήνιο, αλλά δεν έγιναν πλειοψηφικές κοινωνικές και πολιτικές συμπεριφορές. Φυσικά και φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ γι’αυτό, αλλά ας μη του φορτώσουμε όλα τα αδικήματα. Πέρα από άδικο θα ήταν και χυδαίο.
αφήγηση + 1
Υπάρχει και μια τελευταία αφήγηση που δε φαίνεται να μπορεί να επικρατήσει, αλλά θα ήταν εντελώς ενδιαφέρουσα. Ας δοθεί μια ακόμα τετραετία στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεδιπλώσει πλήρως το πρόγραμμά του, να δούμε που μπορεί να φτάσει. Έπειτα από οκτώ χρόνια δε θα έχει καμία δικαιολογία για πράγματα που δε μπόρεσε να κάνει. Θα δούμε τι εννοεί όταν λέει κοινωνικό κράτος. Η αφήγηση αυτή όμως περιλαμβάνει μέσα της δυο σκληρές προϋποθέσεις υλοποίησης. Από τη μια, την κοινωνία που θα τα επιβάλλει αυτά και πολλά άλλα με την πίεση της. Και από την άλλη, την εύληπτη και εντελώς αληθινή εισαγωγή του οράματος για μια ζωντανή κοινωνία ισοελευθερίας και πλούσιας ζωής πέρα από τα χρήματα, πέρα από την ύλη.
