Βολιβία

27
02

Το ξεχασμένο πραξικόπημα

Ο Λουίς Αρτσέ ήταν ο ιθύνων νους στην οικονομική πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση του Μοράλες έχοντας επωμισθεί ο ίδιος τις κρατικοποιήσεις των εταιρειών υδρογονανθράκων, των τηλεπικοινωνιών και των ορυχείων στη χώρα, καθώς και τη δημιουργία της Τράπεζας του Νότου. Παρ’ όλα αυτά δείχνει να χαίρει εκτίμησης, τουλάχιστον από τον πανεπιστημιακό κόσμο της Δύσης. Το 2011, το περιοδικό American Economy, τον κατέταξε στην πρώτη τριάδα μεταξύ των καλύτερων υπουργών Οικονομικών των χωρώς της Λατινικής Αμερικής ενώ η εφημερίδα Wall Street Journal τον έχει χαρακτηρίσει «σημείο επαφής» του Μοράλες με την πραγματικότητα και την επιστροφή του στην πολιτική ζωή της Βολιβίας. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στη Βολιβία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Είναι επισκέπτης καθηγητής μεγάλων πανεπιστημίων όπως του Χάρβαρντ, του Κολούμπια, του Αμερικανικού Πανεπιστημίου και του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ. Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία θα είναι ο μόνος υποψήφιος της αριστεράς, ενώ το αντίπερα στρατόπεδο θα έχει τουλάχιστον τέσσερις υποψήφιους, χωρίς κάποιος απ’ αυτούς να μπορεί να χαρακτηριστεί «κεντρώος».
04
12

Álvaro García Linera: To μίσος για τον Ινδιάνο

Παρ’ ότι ανεμίζουν τη σημαία της Δημοκρατίας, την οποία κατανοούν ως ψήφο, εκείνο στο οποίο έχουν ξεσηκωθεί ενάντια είναι η κοινωνική ισότητα και η δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, δηλαδή αυτή καθ΄αυτή η Δημοκρατία. Γι’ αυτό και βλέπουμε τόσο μίσος να περισσεύει, τόση βία να ξεχειλίζει – γιατί η φυλετική υπεροχή δεν μπορεί να αιτιολογηθεί με επιχειρήματα, είναι μια πρωτόγονη παρόρμηση του σώματος, ένα τατουάζ της αποικιοκρατίας στο δέρμα τους. Γι αυτό, εδώ ο φασισμός δεν είναι μόνο η έκφραση της αποτυχίας μια επανάστασης: παραδόξως, είναι επίσης, στις μεταποικιοκρατικές κοινωνίες, η έκβαση ενός επιτυχημένου υλικού εκδημοκρατισμού. (...) Το φυλετικό μίσος μπορεί μόνο να καταστρέψει. Δεν είναι δρόμος για το μέλλον. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από την πρωτόγονη εκδίκηση μιας τάξης, που παρακμάζει ιστορικά και ηθικά, που δείχνει ξεκάθαρα ότι ένας υποστηρικτής πραξικοπημάτων είναι έτοιμος να ξεπροβάλλει από κάθε μετριοπαθή φιλελεύθερο.