Συρία

20
12

Ο καυγάς και το πάπλωμα

Αυτό που όσο πάει και μεγαλώνει, είναι η πολιτική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Άγκυρας και της Ντόχας, μια συνεργασία που μάλλον δεν είναι τόσο ευκαιριακή όσο λένε ότι φοβούνται οι κεμαλικοί. Δεν είναι μόνο οι τονωτικές ενέσεις δισεκατομμυρίων στην οικονομία της Τουρκίας από τον εμίρη του Κατάρ, ούτε η τουρκική στρατιωτική βάση έξω από την Ντόχα (με δυνατότητα υποδοχής έως και 3.000 στρατιωτών), ούτε οι επισκέψεις τουρκικών πολεμικών πλοίων στο εμιράτο του Κόλπου. Η τουρκο-καταριανή εταιρεία που ανέλαβε να φτιάξει το «καμάρι» της Τουρκίας, το Altay -τανκ τρίτης γενιάς για τον εκσυγχρονισμό του τουρκικού στρατού, με πρώτη παραγγελία 250 κομμάτια-, φαίνεται ότι έχει εμπλοκή και στον λιβυκό εμφύλιο. Από τις πύλες της βγήκαν δεκάδες θωρακισμένα οχήματα που μεταφέρθηκαν (μαζί με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, άλλα όπλα και πυρομαχικά) στην Τρίπολη την άνοιξη, όταν η Άγκυρα έσπευσε -με το αζημίωτο, φυσικά- να στηρίξει τον κλυδωνιζόμενο πρωθυπουργό Σαράζ ώστε να αποκρούσει την επίθεση των στρατευμάτων του Χαφτάρ. Από τη στιγμή που η Τουρκία και το Κατάρ είναι οι βασικοί υποστηρικτές του Σαράζ, τι πιο φυσικό από να τον στηρίζει και η τουρκο-καταριανή εταιρεία.
28
04

Αννέτα Καββαδία στο Συμβούλιο της Ευρώπης: «Σοβαρή διπλωματική ήττα της Ευρώπης στη Συρία»

Θα έπρεπε να είναι προφανές ότι η μόνη λογική πορεία δράσης, είναι μια συνολική ειρηνευτική λύση στη συριακή τραγωδία. Για την Ευρώπη, αυτό θα έπρεπε να αποτελεί ενοποιητικό στόχο, καθώς πολλές από τις κύριες προκλήσεις που η ίδια αντιμετωπίζει, φαίνεται να συγκλίνουν στη Συρία: η αναζωπύρωση της έντασης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας, η άνοδος του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της τρομοκρατίας που συνδέεται με το Ισλαμικό Κράτος και -κυρίως-η χειρότερη ανθρωπιστική και προσφυγική κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
12
11

ΣΥΡΙΑ: Τρία «μεταπολεμικά» σενάρια

Καθώς η στρατιωτική ήττα του «Ισλαμικού Κράτους» είναι πια γεγονός, ανοίγει η πραγματική συζήτηση για το μέλλον της Συρίας. Θα δούμε τρεις διαφορετικές εκδοχές συγκρότησης του συριακού κράτους μιας και όλοι, ακόμη και οι πιο στενοί σύμμαχοι του ασαντικού καθεστώτος παραδέχονται ότι δεν είναι δυνατόν η Συρία να επανέλθει στο status quo ante. Καθεμία από τις εκδοχές αυτές εξυπηρετεί τα συμφέροντα συγκεκριμένων διεθνών και περιφερειακών δυνάμεων και βρίσκει αντίθετα τα συμφέροντα άλλων.
13
07

Η νέα φάση της συριακής κρίσης και οι περιφερειακές της επιδράσεις

Παρακολουθώντας κανείς τις εξελίξεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, διαπιστώνει —για μία ακόμα φορά— την έντονη αλληλεπίδραση που υπάρχει στην περιοχή. Πρόκειται για μία κατάσταση ιδιαίτερα περίπλοκη εξαιτίας των πολλαπλών συγκρούσεων και των αντιτιθέμενων συμφερόντων των τοπικών δρώντων. Η δύσκολη αυτή κατάσταση γίνεται ακόμα δυσκολότερη από το γεγονός της ανάμειξης ξένων δυνάμεων, οι οποίες έχουν αποκλίνοντα συμφέροντα και οι οποίες δρουν στην περιοχή είτε άμεσα είτε έμμεσα, δηλαδή μέσω των περιφερειακών τους συμμάχων.
21
10

Η δυναμική του συριακού εμφυλίου

Bρισκόμαστε σε μια εποχή που το παγκόσμιο σύστημα, όχι μόνο αντέχει, αλλά και εμμέσως ενθαρρύνει την υβριδικότητα και την πολιτική «ασυναρτησίας». Το «Ισλαμικό Κράτος» για παράδειγμα αποτελεί την ίδια στιγμή ένα κρατικό μόρφωμα που έχει χαρακτηριστικά αντίστοιχα με αυτά ενός λειτουργούντος κράτους, αλλά και έναν μη κρατικό δρώντα. Το χάος στη Συρία μπορεί να παράγει την προσφυγική τραγωδία, αλλά για διάφορους λόγους δεν έχει απειλήσει τη σταθερότητα των γειτονικών κρατών, με εξαίρεση ίσως της Τουρκίας. Η κρίση στη Μέση Ανατολή και ο πόλεμος στη Συρία λειτουργεί, ηθελημένα ή μη, ως ένα τεράστιο αιματοβαμμένο εργαστήριο, που «ελέγχονται» νέες μορφές κράτους και κοινωνικής θέσμισης.