Νίκος Φίλης: Ο αγώνας δεν είναι ταχύτητας, αλλά αντοχής
Χρειαζόμαστε κόμματα αρχών με μέλη που θα συμμετέχουν αυτοπρόσωπα, κατακτώντας τα πολιτικά τους δικαιώματα. Αντιθέτως, επιβαρύνει την κρίση δημοκρατικής νομιμοποίησης η μετατροπή των κομμάτων σε σύνολο εικονικώς συμμετεχόντων ευκαιριακών μελών-ψηφοφόρων, φαινόμενο που παραπέμπει σε πελατειακά δίκτυα και σε λογικές μετα-δημοκρατίας.
Η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει σε έναν αναστοχασμό για τα κυβερνητικά πεπραγμένα του, όχι σε μια γραμμική συνέχεια, με μια περίοδο που είχε σημαντικά επιτεύγματα αλλά και μεγάλα ελλείμματα και λάθη, καθώς η πολιτική ασκείτο με βάση τους μνημονιακούς καταναγκασμούς που στον πυρήνα τους ήταν νεοφιλελεύθεροι. Χρειάζεται να πιάσουμε το νήμα από τη Συμφωνία των Πρεσπών, σε μια περίοδο που επιδεινώνονται οι εκκρεμότητες στην εξωτερική πολιτική. Χρειάζεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας, να θέσουμε στο επίκεντρο την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών της υγείας, της παιδείας, του ασφαλιστικού συστήματος, της ενέργειας, αλλά και του νερού που απειλείται με ιδιωτικοποίηση.
Χρειάζεται να θυμηθούμε χωρίς ενοχές τον αγώνα που δώσαμε το πρώτο εξάμηνο του 2015 για την αλλαγή των ευρωπαϊκών πολιτικών, τώρα που οι κυρίαρχες δυνάμεις αναγκάζονται να συζητήσουν την αμοιβαιοποίηση του χρέους και πολλά από όσα προτείναμε τότε για να αποφευχθεί η διάλυση της Ε.Ε. Χρειάζεται να μην εμπλακούμε σε οικονομίστικη-κοντόφθαλμη θεώρηση των επάλληλων κρίσεων, την ώρα που κεντρικό διακύβευμα είναι ένα απελευθερωτικό-δημοκρατικό μήνυμα για τη ζωή των ανθρώπων και ειδικά της νέας γενιάς.
