Έχουν ξεσηκωθεί οι εργοδοτικοί φορείς για την υποχρέωση ηλεκτρονικής προαναγγελίας των υπερωριών. Μέχρι σήμερα τις καταγράφουν χειρόγραφα σε ένα μη θεωρημένο βιβλίο και στις αρχές κάθε μήνα δηλώνουν τις υπερωρίες που έγιναν τον προηγούμενο. Παράλληλα δεν φέρουν καμία υποχρέωση καταγραφής της υπερεργασίας (μέχρι μία ώρα την ημέρα μέχρι 5 ώρες την εβδομάδα).
Είναι αλήθεια ότι για μια μικρή επιχείρηση αυτή η υποχρέωση ικανοποιείται δύσκολα με τα σημερινά δεδομένα. Ακριβώς για αυτό το λόγο η εφαρμογή της διάταξης θα συνδυαστεί με την δυνατότητα αναγγελίας των υπερωριών με ένα απλό sms. Απλά και εύκολα δηλαδή.
Επίσης φυσιολογικό είναι να γκρινιάζει ο ΣΕΒ. Δηλαδή γκρινιάζουν οι Τράπεζες. Γκρινιάζουν αυτοί που έχουν κάνει την απλήρωτη υπερωρία κανόνα. Δυσκολεύονται να την δηλώσουν. Ενώ το να ενημερώνεσαι πέντε λεπτά πριν ότι θα κάτσεις άλλες δύο ώρες είναι φυσιολογικό και εύκολο; Να μπαίνει η επιθεώρηση σε ένα χώρο και να βρίσκει 200 άτομα μη δηλωμένα σε υπερωρία ήταν κάτι έκτακτο; Πόσο σοβαρό είναι το διοικητικό στέλεχος που δεν κατάφερε στα μισά της μέρας να καταλάβει ότι θα χρειαστεί υπερωριακή εργασία από 200 εργαζόμενους;
Τόσο καιρό δεν τους έφταναν οι πέντε απλήρωτες ώρες της υπερεργασίας. Η ένταση της γκρίνιας τους δείχνει ότι έχουν μετατρέψει την υπερωριακή απασχόληση, που κανονικά είναι ένα εργαλείο για έκτακτες ανάγκες, σε κανονικότητα. Προφανώς με το σημερινό καθεστώς την πληρώνουν μόνο αν τους τσακώσει ο έλεγχος.
Από ότι φαίνεται για την εργατική γραφειοκρατία η αξία της συγκεκριμένης ρύθμισης, όπως και των υπολοίπων παρόμοιων ρυθμίσεων, είναι μικρή.
Μικροπράγματα; Πόσο στοιχίζουν μερικές παραπάνω απλήρωτες ώρες; Τι αξία έχει να γυρίσεις σπίτι σου τρεις ώρες μετά; Είναι μερικές φορές που σε μια μικρή χαραμάδα κρύβεται κάτι πολύ μεγαλύτερο. Αυτό το μεγαλύτερο είναι ότι δεν δουλεύουμε για χόμπι. Δεν θέλουμε να χαρίζουμε όχι μία ώρα αλλά ούτε πέντε λεπτά τζάμπα. Είναι φυσιολογικό λοιπόν αυτή η χαραμάδα να ενοχλεί τον ΣΕΒ.
Νάσος Ηλιόπουλος
Πηγή: Η Αυγή από το λογαριασμό του στο Facebook
