Μπαίνοντας στο Εφετείο για τη δίκη της Χρυσής Αυγής δύο φορές άκουσα την ερώτηση “Με ποια πλευρά είστε;” Τη δεύτερη μάλιστα φορά, ο φρουρός, καταφανώς αμήχανος, ρώτησε “Είστε με την πλευρά Φύσσα ή… την άλλη;” Κι άφησε τη φωνή να σβήσει σε εκείνο το “ή… την άλλη;”
Λογική η προσπάθεια οι “δύο πλευρές” να μην έρθουν κοντά και υπάρξει ένταση. Ως προς τούτο καλά. Σκέφτομαι όμως ότι το πώς απαντά κανείς στην ερώτηση λέει πολλά. Τι είμαστε εμείς εδώ σήμερα; Είμαστε η άλλη πλευρά; Η πλευρά Φύσσα; Είμαστε η μία από τις δύο κερκίδες; Είμαστε η πλευρά της δημοκρατίας; Του κατηγορητηρίου; Των θυμάτων; Του αντιφασισμού; Της
δικαιοσύνης; Είμαστε οι “πάντως όχι Χρυσή Αυγή” όπως απάντησα στον αμήχανο φρουρό; Δεν ξέρω.
Το πώς θέτει το ερώτημα η Πολιτεία λέει ακόμα περισσότερα. Γιατί στιγμή δεν έπαψε να βλέπει δύο πλευρές, δυο άκρα. Παλεύει διαρκώς να στήσει άκρο, εχθρό και άλλοθι για την ακροδεξιά. Κι έχω την αίσθηση ότι παράταιρη και ενοχλητική γίνεται για κάποιους η καταδίκη και η φυλάκιση της ηγεσίας της ΧΑ. Κι υπάρχουν όντως τάσεις να πάμε ‘πιο μαλακά”.
Σκέφτομαι και την αθώωση των πάντων για τη Siemens: πόσο τρέφει τη διάχυτη ακροδεξιά του θυμού και του αντικοινοβουλευτισμού. Να το θυμούνται αυτό οι λαλίστατοι κήρυκες του αντιλαϊκισμού.
Σύντομα, πολύ σύντομα, οι “σοβαροί” ακροδεξιοί θα μας λένε να τους ψηφίσουμε για να μην έρθει η ακροδεξιά όπως στην Ιταλία.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Κωστής Παπαϊωάννου
Ανάρτησή του στο Facebook
