Μέγα στοίχημα αυτής της καθοριστικής ευκαιρίας δεν είναι μόνο η ανακούφιση των πληττόμενων από τη δομική κρίση του νεοφιλελευθερισμού κοινωνικών ομάδων, αλλά και η κοινωνική και πολιτική τους χειραφέτηση, ώστε η αριστερή επιλογή να μην προέρχεται από την έλλειψη άλλης εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης.
Αν η Αριστερά προσέβλεπε στην ιστορική πρόκληση να πρωταγωνιστήσει στο πολιτικό προσκήνιο, η επιτακτική ανάγκη διαμόρφωσης ενός αριστερόστροφου υποδείγματος που καλείται να καταθέσει και να υπηρετήσει μία κυβέρνηση με κύρια αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ συνιστά μια διεθνούς εμβέλειας κορυφαία στιγμή, αφού τα αποτελέσματα των νεοφιλελεύθερων επιλογών οδήγησαν ευρύτερες δυνάμεις μίας κατά βάση συντηρητικών ανακλαστικών κοινωνίας στην πολιτική υπέρβαση της επιλογής ενός κόμματος με ταυτοτικά ριζοσπαστικά στοιχεία.
Μέγα στοίχημα αυτής της καθοριστικής ευκαιρίας δεν είναι μόνο η ανακούφιση των πληττόμενων από τη δομική κρίση του νεοφιλελευθερισμού κοινωνικών ομάδων, αλλά και η κοινωνική και πολιτική τους χειραφέτηση, ώστε η αριστερή επιλογή να μην προέρχεται από την έλλειψη άλλης εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης. Η υπέρβαση του συστημικού τρόπου διακυβέρνησης και διαχείρισης της δημόσιας ζωής αποτελεί στόχο του αριστερού υποδείγματος εξουσίας και τον μόνο ασφαλή τρόπο εξασφάλισης της συνέχειάς της.
Ενώ η φασιστική Ακροδεξιά ναρκισσεύεται ως καθοριστικός παράγοντας των εξελίξεων στην Ευρώπη που βιώνει τον επιθανάτιο ρόγχο της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού καπιταλιστικού κράτους, η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ λειτούργησε καταλυτικά στη διαμόρφωση ενός αντιπαραθετικού πόλου αριστερών δυνάμεων που διεκδικούν πλέον πρωταρχικό ρόλο στην άσκηση της εξουσίας αλλά κυρίως στην απάντηση στο θεμελιώδες ερώτημα σχετικά με τη φυσιογνωμία και το μέλλον της Ευρώπης. Αυτή η μεταλαμπάδευση μίας «αριστερής συγκρουσιακής αυτοπεποίθησης», ίσως να αποτελέσει τη μεγαλύτερη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωπαϊκό πεδίο, υπό την προϋπόθεση της έμπρακτης αμφισβήτησης των συστημικά αποδεκτών όρων διακυβέρνησης υπό το πρίσμα της «ταξικής μεροληψίας», όχι μόνο με όρους οικονομίας, αλλά και με βάση τα νέα κοινωνικά αιτούμενα.
Από την περίοδο της εκλογικής αισιοδοξίας στην ασφυκτική επιτροπεία, που επιθετικά επιχειρεί να μηδενίσει τα περιθώρια πολιτικών προς όφελος των κοινωνικά ευάλωτων, η διαφορά είναι προφανής. Ωστόσο, η ενσωμάτωση μίας λογικής υπεράσπισης των στρατηγικών αναδιπλώσεων ή των αποτυχιών της κυβέρνησης από τα όργανα και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και η αποδοχή των προϊόντων του εκβιασμού ως αποτέλεσμα συνειδητών επιλογών όχι μόνο θα αποτελούσε δομική μετατόπιση (και ουσιαστικά ακύρωση της προσπάθειας για τη δημιουργία ρωγμών, για την ανατροπή των μνημονιακών παρενεργειών μέσα από πολιτικές πρωτοβουλίες με σαφές ταξικό πρόσημο), αλλά και γιατί θα απομόνωνε τον ΣΥΡΙΖΑ από τις κοινωνικές ομάδες από τις οποίες προέρχεται και τις οποίες διεκδικεί να εκφράσει, κλείνοντας την ψαλίδα με την εκ διαμέτρου αντιπαραθετική λογική των συστημικών δυνάμεων, για τις οποίες οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αποτελούν τη μόνη αποδεκτή επιλογή.
Αν όντως επιθυμούμε ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό υποκείμενο να έχει μακρύ πολιτικό βίο και ηγεμονικό παρεμβατικό ρόλο που θα υπερβεί τα χρονικά όρια της διακυβέρνησης και θα ενδυναμώνει την επαναδιεκδίκηση της εξουσίας με περισσότερο προνομιακούς όρους, δεν μπορεί παρά να συγκροτείται ως προωθημένο κύτταρο πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης, αξιοποιώντας απολύτως τον αξιακό του πλούτο ως πυρήνα επιλογών δομικού χαρακτήρα, να αναλαμβάνει τον διαρκή παιδευτικό του ρόλο ως προς τη χειραφέτηση της κοινωνίας έναντι της παθητικότητας που προήγαγαν οι συστημικές δυνάμεις, οικοδομώντας έτσι μη ευκαιριακές αλλά σταθερές συμμαχίες που δεν εκκινούνται από προσωπικά αδιέξοδα των πολιτών αλλά από συλλογικές συνειδητές επιλογές και προσεγγίσεις.
Το κορυφαίο αυτό στοίχημα μπορεί να κερδηθεί μόνο από ένα κόμμα βαθιά δημοκρατικό, με έμφαση στην οριζόντια ανάπτυξή του έναντι μίας πυραμιδικής οργανωτικής δομής που ακυρώνει την ισοτιμία των μελών του, προβολή των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών του ώστε η αριστερή αντίληψη για τον δημόσιο βίο να μεταλαμπαδεύεται και στα νέα του μέλη. Έτσι εμπράκτως θα αποδείξει την υπεροχή ενός διαφορετικού μοντέλου άσκησης πολιτικής και θα ανακόψει την ακροδεξιά επιθετική ρητορεία που τρέφεται από την αριστερή αμηχανία. Για να μην καταλήξει η ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά ένα πουκάμισο αδειανό, με ή χωρίς γραβάτα.
Η Όλγα Αθανίτη είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΕΑ
Πηγή: Η Αυγή
