Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου επικαλέστηκε ο Αντώνης Σαμαράς για να εξάρει τον πατριωτισμό τους στο θέμα της FYROM. Βεβαίως και οι δύο όταν ήταν εν ζωή δεν έλεγαν τα καλύτερα λόγια για τον κ. Σαμαρά, ωστόσο ας πάμε επί της ουσίας.
Στη δήλωσή του ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει πως οι πανηγυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να καλύψουν την καθολική απογοήτευση του ελληνικού λαού, προσθέτοντας πως «η ανιστόρητη σύμπλευση του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον κ. Τσίπρα δεν είναι ικανή να σβήσει από την εθνική μνήμη τις παρακαταθήκες των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου».
Οπως λέει, «δεν ήταν «εθνικιστής» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν έλεγε πως «η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική», ούτε ήταν «τυχοδιώκτης» ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν έλεγε ότι το όνομα της Μακεδονίας είναι «το όχημα του αλυτρωτισμού για τα Σκόπια». Ορισμένες παρατηρήσεις:
- Πώς είναι βέβαιος ο κ. Σαμαράς ότι είναι καθολική η απογοήτευση του ελληνικού λαού; Απογοητευμένοι σίγουρα είναι ο ίδιος, η ακροδεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας την οποία καθοδηγεί, η Χρυσή Αυγή, η Ενωση Κεντρώων και το ΚΚΕ -αυτό για τελείως διαφορετικούς λόγους. Κανονικά, απογοητευμένος δεν πρέπει να είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μιλάω για τον Κυριάκο Μητσοτάκη που εγώ γνώρισα πριν από χρόνια.
Νεοφιλελεύθερος στα οικονομικά, κλασικός φιλελεύθερος με προωθημένες απόψεις στα θέματα των δικαιωμάτων και στην εξωτερική πολιτική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που βλέπω σήμερα είναι αγνώριστος. Η πλήρης μετάλλαξη. Νομίζω ότι δεν πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Εκβιάζεται από το εθνικιστικό ρεύμα που υπάρχει στο κόμμα του και φοβάται μήπως του προκύψει νέο σχήμα στα δεξιά της Ν.Δ.
Για να εμποδίσει τη λεηλασία του ακροατηρίου του κόμματος, δέχτηκε να λεηλατήσουν οι ακροδεξιοί τη συνείδηση και τις αρχές του. Ο κ. Σαμαράς πάντως, που σήμερα βγάζει σπυράκια με τη χρήση παραγώγων της λέξης Μακεδονία και καλεί σε πανστρατιά για να ανατραπεί ο αχρείαστος ταπεινωτικός συμβιβασμός, οφείλει να μας πει γιατί όταν ήταν πρωθυπουργός επέτρεψε στον υπουργό του Ευάγγελο Βενιζέλο να τοποθετηθεί στον ΟΗΕ (πιο επίσημο βήμα δεν υπάρχει) υπέρ της σύνθετης ονομασίας erga omnes; Εχει καμιά εξήγηση για τον οπορτουνισμό του; - Η δήλωση του Καραμανλή ότι «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» δεν είναι και ό,τι καλύτερο έχει πει ο αποκαλούμενος εθνάρχης. Η Μακεδονία δεν είναι μία και δεν είναι μόνο ελληνική. Στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας υπάρχουν τρία κράτη: η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η ΠΓΔΜ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Επιπλέον δεν αναρωτιέται ο κ. Σαμαράς μήπως αυτή η ατυχής και ανιστόρητη δήλωση του Καραμανλή, την οποία απέσυρε ο ανιψιός του το 2008, δημιουργήσει πρόβλημα στην Ελλάδα εάν παρουσιαστεί ως επίσημη θέση; Από οποιονδήποτε τρίτο (σύμμαχο ή αντίπαλο) δεν θα εισπραχτεί ως δείγμα επιθετικού αλυτρωτισμού; Ψιλά γράμματα.
- Η κατηγορία που απευθύνουν οι αστέρες της εθνικοφροσύνης, εντός και εκτός Ν.Δ., ότι ο Τσίπρας έδωσε τη μακεδονική γλώσσα στον Ζάεφ είναι γελοία. Ο κ. Σαμαράς, ο οποίος δηλώνει φιλίστωρ, δεν έχει διαβάσει ή δεν του έχει πει κάποιος ότι το 1959 ο πολιτικός μέντοράς του Ευάγγελος Αβέρωφ (υπουργός Εξωτερικών τότε) είχε μιλήσει για μακεδονική γλώσσα; Δεν έχει διαβάσει ή δεν του έχει πει κάποιος ότι σε ειδική σύνοδο του ΟΗΕ στην Αθήνα το 1977 η Ελλάδα αναγνώρισε τη μακεδονική γλώσσα; Αλήθεια, ποιος ήταν πρωθυπουργός και το 1959 και το 1977; Θυμάται ο κ. Σαμαράς; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κι ας μην ισχυριστούν διάφοροι ότι οι στενοί συνεργάτες του Καραμανλή έκαναν του κεφαλιού τους. Ουδείς διανοούνταν να υποστηρίξει κάτι αιρετικό σε ένα τόσο σοβαρό θέμα χωρίς να πάρει την άδεια του αρχηγού του. Θα τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι.
- Και σ’ ό,τι αφορά την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ την οποία κερδίζει χωρίς ανταλλάγματα o Ζάεφ, οι εθνικόφρονες πλήρους απασχόλησης δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η Ελλάδα έχει χάσει τη μάχη στο δικαστήριο της Χάγης; Αντιγράφω από τα ρεπορτάζ της εποχής (Δεκέμβριος 2011): «Η Ελλάδα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία της 13ης Σεπτεμβρίου 1995, παρεμποδίζοντας την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, ανακοίνωσε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Στην απόφασή του, που είναι τελική, χωρίς δικαίωμα έφεσης, και δεσμευτική για τις δύο πλευρές, το Δικαστήριο με ψήφους 15 προς 1 έκρινε ότι η Ελληνική Δημοκρατία ασκώντας βέτο στην εισδοχή της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, παραβίασε την υποχρέωσή της βάσει του άρθρου 11, παρ.1, της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου, η ένσταση της Ελλάδας δεν εμπίπτει στην εξαίρεση που περιλαμβάνεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, καθώς αυτή δεν επιτρέπει στην Αθήνα να αρνηθεί την εισδοχή της ΠΓΔΜ σε έναν οργανισμό βασιζόμενη στο επιχείρημα ότι η γειτονική χώρα θα αναφέρεται στον εν λόγω οργανισμό με το συνταγματικό της όνομα». Για να μην ξεχνιόμαστε λοιπόν, «το Εθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».
Τάσος Παππάς
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
