Με συνέντευξή του στην Αυγή, ο κ. Σταϊκούρας παραδέχτηκε ότι η ύφεση θα είναι πιθανώς μεγαλύτερη από τις σημερινές κυβερνητικές προβλέψεις και ότι η ανάκαμψη θα αργήσει.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το μαξιλάρι σαν αυτοσκοπό και όχι ως μέσον για την εξομάλυνση κρίσεων όπως η παρούσα. Και παρά την ύπαρξη μαξιλαριού παραδέχεται ότι οι προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού αφορούν έκτακτο προσωπικό, ενώ στην παιδεία δεν έχει γίνει καν αυτό.
Το χειρότερο όμως είναι ότι η ΝΔ κάνει μαθήματα δημοσιονομικής πειθαρχίας λέγοντας ότι δεν γίνεται τα μέτρα να είναι μόνιμα λόγω των δημοσιονομικών κανόνων. Είναι όμως ξεκάθαρο ότι οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στη φορολογία -παρά την ελπίδα τους ότι οι φοροαπαλλαγές στα ανώτερα στρώματα θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη που θα αντισταθμίσει τις απώλειες εσόδων. Κάτι όμως που δεν έχει συμβεί ποτέ.
Στη συνέχεια η ΝΔ θα ρίξει όλη την προσαρμογή στο σκέλος των δαπανών, όπως αυτές για το ασφαλιστικό, την παιδεία και την υγεία.
Η πολιτική της ΝΔ είναι θέμα επιλογών. Για να απαντήσω λοιπόν στην ερώτησή σας. Εφόσον συνεχίζονται οι ίδιες πολιτικές, οδηγούμαστε σε νέα μνημόνια, de facto ή de jure. (...)
Ποτέ κάποιος νεοφιλελεύθερος δεν είπε «ήρθε η ώρα της αναδιανομής». Μετά από τουλάχιστον 30 χρόνια που μας λένε ότι ο νέος πλούτος είναι προϋπόθεση για αναδιανεμητική δικαιοσύνη, και έχοντας δει τα αποτελέσματα, είναι ασφαλές να πούμε ότι αυτή η ανάπτυξη είναι θνησιγενής και ο όποιος πλούτος είναι μόνο για τους λίγους. Μπορώ να φανταστώ τους 10 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο (που αθροιστικά ο πλούτος τους είναι μεγαλύτερος από το ΑΕΠ 175 κρατών)να χαμογελάνε με αυτό το δίλλημα και να υποστηρίζουν ότι πρέπει να προηγηθεί η παραγωγή νέου πλούτου, καθώς καταθέτουν τα υπερκέρδη τους στις τράπεζες κάποιου εξωτικού νησιού. (...)
Έχω πει πολλές φορές ότι δεν πιστεύω στις κεντρώες λύσεις. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι αρνούμαι τη διεύρυνση του κόμματος και με κόσμο που προέρχεται από το κέντρο. Αλλά μεσοβέζικες λύσεις που δεν σπάνε αυγά, τύπου Μπλερ, Σημίτη, Πρόντι έχουν ιστορικά αποτύχει και τις έχει απορρίψει ο κόσμος και εδώ αλλά και στην Ευρώπη. Εμείς θέλουμε να αντιμετωπίσουμε από την αρχή τις ανισότητες και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς ριζικό μετασχηματισμό της οικονομίας που θα αυξήσει το συσχετισμό δύναμης υπέρ του κόσμου της εργασίας.