Ο Τάσος Τρίκκας αποχαιρετά τον Μανώλη Γλέζο
Ο Μανώλης Γλέζος με τίμησε με την φιλία του.
Προτιμώ να μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο σε αυτές τις λίγες γραμμές, γιατί μόνο η Ιστορία θα μπορεί να σταθεί απρόσωπα, αμερόληπτα απέναντι στο μέγεθος της εμβληματικής του μορφής, κρίνοντάς τον από την δική της οπτική, αποφεύγοντας εύκολες δοξολογήσεις, ή δονούμενος από τη γενική συγκίνηση που προκαλεί η εκδημία του.
Προσωπικά διακατέχομαι από μεγάλη συγκίνηση.
Ήταν μεγάλο δώρο η τύχη μου να τον γνωρίσω από πολύ κοντά, ιδίως το τελευταίο διάστημα, εδώ στο ερημητήριο του Ωρωπού τόπο ιστορικής μνήμης του Λαού και του Έθνους.
Ο Μανώλης Γλέζος ήταν άνθρωπος σπάνιος. Τον χαρακτήριζε ένας εξαιρετικός συνδυασμός αξιών της Αριστεράς και πολύτιμών αρετών και προτερημάτων, που απλώνονταν σε ένα ευρύτατο φάσμα – από τη σχέση του με την Ποίηση ως την ενασχόλησή του με την ορυκτολογία, την υδρονομία, την γλωσσολογία.
Η παλικαριά του στην πρώτη πράξη Αντίστασης στον χιτλερισμό, το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη ήταν σύμφυτη με την παλλόμενη ανθρωπιά στάση του απέναντι στους συναγωνιστές του.
Αδύνατο να λησμονήσω την αγαλλίαση που έδειξε ξαφνικά η όψη του, όταν του ζήτησα να σταματήσουμε τη φιλονικία μας γύρω από την πολιτική της Αριστεράς για τα μνημόνια – επειδή, του είπα– δεν θέλω να μαλώνουμε γιατί τον αγαπώ.
Η στάση του δεν έπαυε να είναι βαθύτατα πολιτική, ακόμα και όταν ορισμένες ενέργειές του μαρτυρούσαν κάποιο επιμέρους «αβαθές» πολιτικό κριτήριο, όπως η συμμετοχή του σε σχήματα που δεν του ταίριαζαν.
Το στίγμα της πολιτικής του διαδρομής, ασχέτως αυτών, καθορίζει η ιδιότητα του μέλους και του στελέχους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Η πεποίθησή του στην αξία της Δημοκρατίας ήταν αξεπέραστη – από αυτήν απέρρεαν και οι ιδέες του για την άμεση Δημοκρατία.
Ο Μανώλης Γλέζος θα στέκεται πάντα δίπλα μας στο δρόμο της Πάλης για την έξοδο από τους σκοτεινούς καιρούς, προς ένα φωτεινό μέλλον. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
