Οι άνθρωποι είναι οργισμένοι και η Αριστερά δεν μπορεί να μην απευθυνθεί σ’ αυτή την οργή. Το κάνουμε με μια συνεκτική στρατηγική – έχουμε πάνω από έναν αιώνα εμπειρίας στη χρήση της ταξικής πάλης για να κερδίζουμε παραχωρήσεις από τις ελίτ, που κατά τα άλλα δεν έχουν πρόβλημα να ξεγράφουν ολόκληρα κομμάτια της χώρας. Αν ταυτιζόμασταν όμως με δημοσιολογούντες αρκετά ικανοποιημένους με την άνετη ζωούλα τους ενώ εκατομμύρια άλλοι υποφέρουν σιωπηλά, θα γινόμασταν ίδιοι με εκείνους που διοχετεύουν τη δυσαρέσκεια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία.