Νίκος Σαραντάκος

30
01

Ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων και η ελευθερία του λόγου

Η απόφαση του δικαστηρίου στο Αίγιο είναι λοιπόν εμβληματική. Εφεξής ο (κάθε) Αμβρόσιος θα προσέχει λιγο περισσότερο όταν επιχειρεί να δηλητηριάσει με το άρρωστο μίσος του την κοινωνία μας. Κάθε νίκη εναντίον του φασισμού είναι νίκη της δημοκρατίας. Και τα δικαστήρια έχουν το ρόλο τους. Όχι αποκλειστικό, αλλά κρίσιμο. Μπράβο σε αυτούς που την κατάφεραν.
22
01

Ο κ. Μπαμπινιώτης, η διάσκεψη του 1977 και η μακεδονική γλώσσα

Μισές αλήθειες από τον καθηγητή Μπαμπινιώτη για την αναγνώριση της Μακεδονικής γλώσσας στη διάσκεψη του '77, καθώς ο ίδιος ήταν το δεύτερο όνομα της Ελληνικής αντιπροσωπείας που έδωσε την έγκρισή της.
15
01

ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ΑΝΕΛ

Πάντως, σαν αποχαιρετισμό στον δύσκολο εταίρο, πρέπει να του αναγνωρίσουμε, τουλάχιστον, ότι έμεινε σταθερός στις αρχές του: διαψεύδοντας οσους έλεγαν ότι πρέπει να γίνει χειρουργική επέμβαση για να αποκολληθεί από την υπουργική καρέκλα, ο Πάνος Καμμένος την εγκατέλειψε ο ίδιος, αυτόβουλα -και αυτονόητα, θα πείτε, ύστερα από όσα είχε κατά καιρούς δηλώσει. Συμφωνώ. Να συγκρίνουμε όμως τη στάση του με τη στάση πολικών αστέρων του εκσυγχρονισμού και της προόδου, που μήνες και μήνες τώρα δεν έχουν ψελλίσει λέξη υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών με την οποία κατ’ιδίαν συμφωνούν απόλυτα. Εκείνων τη στάση βρίσκω εγώ επαίσχυντη. (...) Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι ο κανόνας στη σημερινή Ευρώπη, ενίοτε και κυβερνήσεις μειοψηφίας. Όχι μόνο στον Νότο με την Ισπανία, αλλά και στον ακόμη ευημερούντα ευρωπαϊκό Βορρά, στη Σουηδία, όπου από τις εκλογές προέκυψε κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο, και όπου φαίνεται πως θα σχηματιστεί κυβέρνηση μειοψηφίας, από Σοσιαλδημοκράτες και Οικολόγους, με τη στήριξη Κέντρου και Φιλελεύθερων, ενδεχομένως και των Αριστερών. Φυσικά έγιναν διαπραγματεύσεις πολύμηνες πριν από την επίτευξη συμφωνίας και ο κάθε εταίρος ζήτησε και πήρε κάτι: οι Κεντρώοι την απορρύθμιση των ενοικίων, οι Πράσινοι την επιβολή φόρου στον άνθρακα. Παζάρι χωρίς αρχές; Μπορεί, αλλά οι πολυκομματικές συνεργασίες έτσι είναι και έτσι θα είναι κι εδώ. (Και δεν εννοώ το επαίσχυντο 4-2-1 της σαμαροβενιζελικής συγκυβέρνησης με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά την επίτευξη προγραμματικής συμφωνίας πάνω σε συγκεκριμένες θέσεις).
06
12

Tο αδιέξοδο τού να είσαι γυναίκα

Η Ελένη Τοπαλούδη πέθανε επειδή είπε ΟΧΙ σε δυο νέους άντρες που έχουν γαλουχηθεί από την πατριαρχική κοινωνία όπου ζούμε να πιστεύουν πως «όταν η γυναίκα λέει «όχι» εννοεί «ίσως» κι όταν λέει «ίσως» εννοεί «ναι».» Η νοοτροπία αυτή, που συχνά καλλιεργείται και από την οικογένεια και φυσικά ενισχύεται στις εφηβικές παρέες και από την πανταχού παρούσα πορνογραφία του Διαδικτύου, δεν δέχεται το δικαίωμα της γυναίκας να λέει «Όχι». Και βέβαια μεγάλα ποσοστά ανδρών θεωρούν ότι για τον βιασμό συχνά φταίει το θύμα. Ουσιαστικά όσοι αρνούμαστε να δούμε πως η πατριαρχική κουλτούρα είναι υπεύθυνη για τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες, είμαστε συνεργοί στους επόμενους φόνους που θα γίνουν.
26
11

Ιωάννα Αγιάννη, επάγγελμα καθαρίστρια

Το ευχάριστο στη ζοφερή αυτή υπόθεση είναι το πλατύ κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε, η πολύ καλοδεχούμενη παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Ξένης Δημητρίου, μετά την οποία προσδιορίστηκε ότι θα συζητηθεί η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής στις 28 Νοεμβρίου, καθώς και η συνάντηση του υπουργού Δικαιοσύνης με την 53χρονη κρατούμενη. Να ελπίσουμε οτι το αρμόδιο δικαστικό όργανο θα σταθεί στο ύψος του και θα διορθώσει τη βαρύτατη και πρόδηλη κακοδικία. Υπήρξαν βέβαια και μερικοί που, ίσως ενοχλημένοι από το πλατύ κύμα αλληλεγγύης, θέλησαν να υπερασπιστούν την πάση θυσία τήρηση του νόμου -ας πούμε, Νόμος είναι το δίκιο της καθαρίστριας, ήταν ο ειρωνικός τίτλος σε άρθρο του Μανώλη Καψή. Είναι κάποιοι που, όταν ανακύπτει ένα δίλημμα, όταν παρουσιάζεται μια διαμάχη, μια διαφωνία, ένα ερώτημα, ένα αντιλεγόμενο ζήτημα, παίρνουν πάντοτε το μέρος των δυνατών. Θεός να δώσει να μη γίνουμε σαν κι αυτούς.
07
07

Nationality, εθνότητα και ιθαγένεια: Άγνοια ή απατεωνιά

Στο δια ταύτα: ναι μεν nation σημαίνει έθνος και national εθνικός, και μπορεί για το nationality πολλά λεξικά να δίνουν *και* την ερμηνεία «εθνικότητα», και αν το μεταφράσει κανείς ως «εθνικότητα» στους υπότιτλους ενός σήριαλ δεν είναι και προς θάνατο… ΑΛΛΑ, σε νομικό κείμενο η ορθή απόδοση (και όχι μετάφραση) του όρου είναι ιθαγένεια, και καμία άλλη. Τελεία και παύλα. Κι αν στο ίδιο κείμενο βρίσκουμε δίπλα-δίπλα το nationality και το citizenship, ασφαλώς ο μεταφραστής καλείται να σπαζοκεφαλιάσει για να βρει έναν δόκιμο τρόπο να ξεπεράσει το πρόβλημα (της μη διάκρισης των δύο όρων στην ελληνική έννομη τάξη), αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δόκιμο τρόπο το να μεταφράσει «εθνικότητα» το μεν και «ιθαγένεια» το δε. Όποιος επιμένει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα, κι έχει και το θράσος να μας προτρέπει να πάμε να μάθουμε λίγα αγγλικά, αν δεν το κάνει από άγνοια (συγγνωστή ή ασύγγνωστη), είναι απλώς απατεώνας.
12
04

Να δικαιωθεί ο Βασίλης Δημάκης

Ο Δημάκης μπορει να μας απογοητεύσει. Γιατι ειναι άνθρωπος. Η πείνα και η δίψα (έχει χάσει το 18% του βάρους του) και αποφασιστικότητα και η μαχητικότητα που δείχνει, όμως, δίνουν τη σοβαρή εντύπωση ότι την εννοεί τη στροφή στη ζωή του. Στον αγώνα του για τα δικαιώματά του, στον ακτιβισμό του, στη λύσσα του να ανοίξει το μυαλό του και να προλάβει τα χαμένα τρένα του, ειμαι μαζί του. Επιλέγω να πιστέψω στον Βασίλη και στα δικαιώματά του· επιλέγω να πιστέψω ότι στη συγκεκριμένη μάχη πρέπει να κερδίσει αυτός και όχι τα βολεμένα δίκτυα που με προσωπικό του κίνδυνο καταγγέλλει. Σε μια φάση που ελάχιστα ειναι τα πράγματα για τα οποία αξίζει να αγωνίζεται κανείς, η μάχη του Βασίλη με τα εμπόδια και την τρέλα του ελληνικού (αντι)σωφρονιστικού συστήματος, με τα παρακυκλώματα των φυλακών (και δεν εννοώ αυτά των φυλακόβιων), με τη γραφειοκρατία, με την αποσπασματικά ενημερωμένη δικαιοσύνη, με τον στερεοτυπικό φόβο του *ελεύθερου* έναντι του εγκλείστου, με τη γενική, αντιδραστική ανησυχία του μέσου νοικοκύρη και, κυρίως, η μάχη του με τον δικό του κακό εαυτό, με ενδιαφέρει προσωπικά. Η σταδιακή εξοικείωση με την καταπάτηση των δικαιωμάτων των άλλων ποτέ δεν καταλήγει καλά για κανένα, για αυτό πάντα έχουν νόημα οι συμβολικές σταυροφορίες που καποιος γενναίος ξεκινά εναντίον του συστήματος που λειτουργεί κατα (αφανή) παράβαση των αρχών που το διέπουν.
  • 1
  • 2