Πάνος Λάμπρου-Μίλτος Οικονόμου: Για ένα αριστερό ριζοσπαστικό κινηματικό και ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο
Χρειαζόμαστε ένα κόμμα με ταυτότητα και φυσιογνωμία και όχι ένα πλαδαρό και ιδεολογικά άνευρο πολυσυλλεκτικό πολιτικό μόρφωμα, μια χαλαρή «παράταξη». Οι ακραίες αντιθέσεις και οι νέες διαιρετικές γραμμές που διαμορφώνονται, τα νέα επίδικα και οι νέες προκλήσεις σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, οι τεράστιοι κίνδυνοι από την επιθετικότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, δεν οδηγούν σε κεντρώες διαχειριστικές απαντήσεις ή σε «λίγο απ΄ όλα», γιατί οι απαντήσεις αυτές όχι μόνο δεν συγκινούν, αλλά αποτελούν τροχοπέδη, μειώνουν τη δυναμική, αφαιρούν και δεν προσθέτουν. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ένα κόμμα που θα μεγαλώνει και θα διευρύνει συνεχώς τις δυνάμεις και τις δυνατότητές του στο έδαφος των κοινωνικών αναγκών, στο έδαφος της αλληλεγγύης, στο έδαφος της αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων. Η προσέγγιση, άλλωστε, ότι οι «μεταγραφές» προσώπων από το παλιό πολιτικό σύστημα, από μόνες τους, θα δημιουργήσουν τους όρους για την πολιτική μετατόπιση ευρύτερων δυνάμεων προς τα αριστερά αποδεικνύεται λαθεμένη. Μεγάλο κόμμα είναι αυτό, που ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες, που διευρύνει την επικοινωνία του με τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται και αδικούνται, με τις κοινωνικές δυνάμεις, που αμφισβητούν –έστω και πρωτόλεια- την ανελευθερία της αυταρχικής δεξιάς, με όσες και όσους κρατούν αποστάσεις ή στέκονται αμήχανα μπροστά στην πολιτική, επιλέγοντας, όχι ουδέτερα και όχι τυχαία, το λευκό ή την αποχή. Μεγάλο κόμμα είναι αυτό, που εργάζεται συστηματικά για τη συγκρότηση ενός μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μεγάλο κόμμα είναι αυτό που οι προτάσεις του ανοίγουν ρωγμές και ταυτόχρονα διαπαιδαγωγεί την κοινωνία στην ριζοσπαστικότητα. Μεγάλο κόμμα από την σκοπιά του κοινωνικού μετασχηματισμού είναι αυτό, που ανοίγει απελευθερωτικούς δρόμους, που συγκρούεται σε προγραμματικό, ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο με την ανελευθερία, τις σκοταδιστικές αντιλήψεις, τις διακρίσεις και τον αυταρχισμό. Τελικά με τον ίδιο τον καπιταλισμό.