Άγνωστοι στρατιώτες
Υπάρχουν φαίνεται ακόμα αρκετοί στα ηγετικά κλιμάκια της χριστιανοσύνης που πρεσβεύουν ότι η ζωή δεν είναι μέγα δώρο αλλά τιμωρία, αφού μας κρατάει για λίγες δεκαετίες μακριά από την ουράνια βασιλεία. Η ιδέα τους για τα ανθρώπινα, βασισμένη στην παρανάγνωση του ευαγγελικού λόγου, έρχεται από πολύ παλιά, από τα πρώιμα χρόνια του χριστιανισμού. Οταν αρκετοί πίστευαν ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πεθάνουμε μια ώρα αρχύτερα, για να βρεθούμε όσο το δυνατόν νωρίτερα στην αγκαλιά του Θεού.
Δεν χρειαζόμαστε μάρτυρες. Ηρωες, άγνωστοι και ακούσιοι ήρωες, εδώ και παντού, στην Κίνα, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Νότια Κορέα, είναι όσοι νόσησαν και νοσούν. Πολεμώντας την ασθένειά τους, ακόμα και πεθαίνοντας, δίνουν στους γιατρούς και στους βιοχημικούς την παραμυθητική δυνατότητα να πειραματιστούν, να δοκιμάσουν, να αναζητήσουν φάρμακα και μεθόδους αντιμετώπισης του οικουμενικού εφιάλτη. Ηρωες, επίσης άγνωστοι στη συντριπτική τους πλειονότητα πλην ενσυνείδητοι αυτοί, τα μέλη του νοσηλευτικού προσωπικού. Ριψοκινδυνεύουν για την κοινότητα, συνήθως ισχνά αμειβόμενοι. Την ίδια ώρα οι αναπόφευκτοι άθλιοι, άτομα και εταιρείες, κερδοσκοπούν ασύστολα. Κάποιοι από αυτούς, καθόλου απίθανο, θα δηλώνουν καλοί χριστιανοί.









