Υπό την ηγεσία του, το κόμμα κατάφερε και κινητοποίησε πολίτες που είχαν εγκαταλείψει την πολιτική κατά την περίοδο Μπλερ, ενώ προσέλκυσε ακόμη περισσότερους νέους. Αυτό δείχνει πως παρά τους ισχυρισμούς αρκετών πολιτικών επιστημόνων περί του αντιθέτου, η μορφή κόμμα δεν έχει ξεπεραστεί από τους καιρούς, κι ότι τα κόμματα μπορούν να ανανεωθούν δημιουργώντας σχέσεις με τα κοινωνικά κινήματα. Από την άλλη, η ευρεία δυσαρέσκεια των σοσιαλδημοκρατών ψηφοφόρων έγκειται στο γεγονός ότι τα κόμματα αυτά έχουν προσχωρήσει στον νεοφιλελευθερισμό.
Όταν προσφέρουμε στους πολίτες την προοπτική μιας εναλλακτικής σε συνδυασμό με την δυνατότητα να συμμετέχουν σε έναν γνήσιο αγωνιστικό διάλογο, είναι σίγουρο ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ακουστεί η φωνή τους. Αλλά γι’ αυτό πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε τεχνοκρατική αντίληψη της πολιτικής που την υποβιβάζει σε ζητήματα διαχειριστικού χαρακτήρα και αντ’ αυτού αναγνωρίζει τον αγωνιστικό της χαρακτήρα.
