Μιχάλης Υδραίος

Η πρώτη συνάντηση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής…

Οι πανηγυρισμοί για την εκλογή του Ερχιουρμάν στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας καταλάγιασαν, οι…

Ολοκληρώθηκε, νωρίς την Παρασκευή 18/7 στη Νέα Υόρκη, η άτυπη διάσκεψη του ΟΗΕ, με τη…

Ολοκληρώθηκε την Τρίτη 18 Μαρτίου η άτυπη πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό που συγκάλεσε ο…

Η μεγάλη επιτυχία της συναυλίας ειρήνης που οργάνωσε η Αλληλεγγύη για Ολους στα Προπύλαια, η…

1. Είναι γεγονός ότι η εισβολή των στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία αποτελεί μία αδικαιολόγητη ενέργεια,…

Ο ΟΗΕ και οι διπλωματικοί κύκλοι της ΕΕ και του ευρύτερου διεθνή παράγοντα, εκφράζουν την κόπωση από τη διαρκή αναβλητικότητα και την έλλειψη πολιτικής βούλησης των δύο πλευρών. Η θέση της Τουρκίας για οριστική διχοτόμηση θεωρείται μη αποδεκτή από τον διεθνή παράγοντα και συχνά εκλαμβάνεται ως τακτική της Τουρκίας να αρχίσει τη διαπραγμάτευση από «ψηλά». Οι ευθύνες, όμως, επιμερίζονται δικαίως και προς την κυβέρνηση Αναστασιάδη, ο οποίος αφού εγκατέλειψε τις συνομιλίες στον Κραν Μοντανά, ακολούθησε μία ακραία παρελκυστική πολιτική, μη λύσης, με αντιφατικές προτάσεις (αποκεντρωμένη ομοσπονδία, επιστροφή στο σύνταγμα του 1960, έως και λύση δύο κρατών). Αυτές τις ημέρες εκδόθηκε το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη «Έγκλημα στο Κραν Μοντανά. Πώς και γιατί η συμμορία ματαίωσε τη λύση του Κυπριακού». Ο συγγραφές του βιβλίου, γνωστός δημοσιογράφος και πρώην συνεργάτης του Αναστασιάδη, ισχυρίζεται ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά προσήλθε στις συνομιλίες του καλοκαιριού του 2017, αποφασισμένη να «κάψει» τις συνομιλίες και τελικά να αποχωρήσει αδικαιολόγητα από αυτές. Καταλογίζονται προσωποποιημένες ευθύνες στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη και στον τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδας, Νίκο Κότζια. Σε αυτές τις συνθήκες, οι ελπίδες όλων των πλευρών μετατίθενται στη μελλοντική πιθανότητα να υπάρξουν ευνοϊκότερες συνθήκες για επανέναρξη και επιτυχή έκβαση των συνομιλιών. Μία στροφή της τουρκικής πολιτικής, υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, αλλά και της αναγκαιότητας να κλείσουν κάποια από τα πολλαπλά μέτωπα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, σε συνδυασμό με την απαραίτητη αποφασιστική στροφή της ελληνοκυπριακής πλευράς, παραμένει πιθανή.

Rafal και F16 έχουμε, αεροπλάνα κατάσβεσης πυρκαγιών δεν έχουμε. Κλούβες σε κάθε γωνία της πόλης έχουμε, τα πυροσβεστικά οχήματα δεν μας φθάνουν. Τα ΜΑΤ περισσεύουν, το προσωπικό για την προστασία των δασών δεν μας επαρκεί. Τα μεγάλα λόγια και τα επικοινωνιακά τσιτάτα των κυβερνητικών στελεχών και του ΠΘ περισσεύουν, αυτό που λείπει είναι η εκπόνηση ενός ολιστικού σχεδίου -προστασίας του περιβάλλοντος και του δασικού πλούτου της χώρας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής (να μην ξεχνάμε ότι και η γειτονική Τουρκία καίγεται) -απαλλαγής από τα ορυκτά καύσιμα και μετάβασης στην πράσινη ενέργεια και ανάπτυξη με προστασία των πληβειακών κοινωνικών ομάδων ώστε να μην εξαιρεθούν των νέων μορφών ενέργειας -συνολικής αλλαγής της οπτικής του τρόπου ανάπτυξης. Τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα τύπου Ελληνικού συμβάλλουν στην επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής συνεπώς στην σημερινή συγκυρία δεν είναι μόνο οικονομικά αναποτελεσματικά αλλά και επικίνδυνα για το περιβάλλον και τον πλανήτη -τέλος χρειαζόμαστε μια αποτελεσματική Πολιτική Προστασία που θα λειτουργεί ανεξάρτητα απο την εκάστοτε κυβέρνηση, με αποτελεσματικότητα αντιστρόφως ανάλογη από αυτήν επειδυκνύει το "επιτελικό κράτος" της δεξιάς, τις τελευταίες ημέρες Προφανώς τα παραπάνω μπορούν να τα υπηρετήσουν οι πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται στον αντίποδα της νεοφιλεύθερης αντίληψης, οι πολιτικές δυναμεις της αριστεράς και της δημοκρατίας. Ειδικότερα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό. Χρειάζεται όμως τόλμη και αποφασιστικότητα, χρειαζεται να σκεφθούμε καινοτόμα και αποτελεσματικά, χωρίς να υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος, χωρίς ήξεις αφήξεις και χωρίς να προσπαθούμε να συγκεράσουμε τις εξορύξεις, τα μεγάλα έργα, τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς με το οικολογικό πρόσημο και το πρόταγμα της προστασίας του περιβάλλοντος. Το επόμενο διάστημα στο ρευστό πολιτικό σκηνικό της χώρας θα κυριαρχήσει ο πολιτικός σχηματισμός που θα διαμορφώσει ένα ισχυρό αφήγημα, μια νέα πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία. Η προστασία του περιβάλλοντος, το πρόσημο της οικολογίας μπορεί να είναι ένα από τα βασικά στοιχεία αυτού της νέας πολιτικής αριστερής ταυτότητας. Όχι στα στενά πλαίσια της διαμόρφωσης ενός δεύτερου ισχυρού "παίκτη" εντός του σημερινού διπολικού συστήματος αλλα γενικότερα στην κατεύθυνση της οριστικής υπέρβασης του συστήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκφώνηση της αντιπολιτευτικής ρητορικής οφείλει να διευκρινίζει το σημείο από το οποίο εκκινεί την κριτική του, διευκρινίζοντας το πολιτικό πρόσημο. Στο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των πρόσφατων εξελίξεων στον Έβρο, δεν αρκεί να ζητάμε τις αυτονόητες εξηγήσεις και διευκρινίσεις για το διασυνοριακό συμβάν. Οφείλουμε να διευκρινίζουμε ότι εκκινούμε από την πεποίθηση της ανάγκης να λυθούν ειρηνικά και με διάλογο τα εκκρεμή θέματα με την γείτονα. Δεν υποτιμούμε την επιθετικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, συνειδητοποιούμε όμως τα δεδομένα όριά της. Δεν ξεχνούμε τα οφέλη και τον πολιτικό ρεαλισμό της συμφωνίας των Πρεσπών, ως υποδειγματικής μεθόδου διεξοδικής επίλυσης διμερών διαφορών. Με αυτήν την λογική, οφείλουμε να απαντήσουμε στην διαμόρφωση ενός δεύτερου κύματος εθνικιστικής υστερίας που φαίνεται να επιθυμεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση. Και βέβαια αντιστεκόμαστε στις προθέσεις αυτών που επιθυμούν να προσθέσουν την χώρα μας στον μικρό κατάλογο των χωρών (ΗΠΑ του Τραμπ, Ισραήλ) που αντιμετωπίζουν παγκόσμιας εμβέλειας προβλήματα με φράχτες. Η πολιτική ήττα των πρόσφατων εκλογών πιθανότητα να αποδειχτεί μικρό διάλλειμα εάν βαδίσουμε τον, δύσβατο είναι η αλήθεια, δρόμο με συνέπεια, επικεντρώνοντας στα μεγάλα επίδικα, δουλεύοντας στο κοινωνικό πεδίο και δίνοντας πειστικές απαντήσεις.

Ο αγώνας για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, η ενίσχυση των εργατικών αγώνων ενάντια στην αυθαιρεσία κυβέρνησης – εργοδοτών είναι μονόδρομος. Μονόδρομος είναι και η επανεπικαιροποίηση του κινήματος αλληλεγγύης, των δομών και των δράσεών του. Να υπενθυμίσουμε ότι στα χρόνια της ανθρωπιστικής κρίσης, οι δομές και οι δράσεις της Αλληλεγγύης αγκάλιασαν δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες σε πόλεις και επαρχίες της χώρας. Ξεπήδησαν εναλλακτικές δράσεις στον τομέα της κοινωνικής υγείας, της παιδείας, της διατροφής, της κοινωνικής οικονομίας, του προσφυγικού. Εκατοντάδες σύντροφοι, κυρίως συντρόφισσες, προφανώς γιατί η αλληλεγγύη είναι γένους θηλυκού, με αυτοθυσία πήραν στους ώμους τους το ιερό καθήκον της προστασίας των πιο αδύναμων, κάνοντας έμπρακτη πολιτική το σύνθημα «ο άνθρωπος είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα».