Κώστας Τσιτσελίκης: Αντιστρέφοντας το παράδειγμα: τα Kοινά ως κανονικότητα & οι περιφράξεις ως εξαίρεση. Η περίπτωση των οικουμενικών Κοινών
Από το τοπικό μέχρι το οικουμενικό επίπεδο τα κοινά έπαιξαν και θα παίζουν κρίσιμο ρόλο…
Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης: Έτσι μένουμε Ευρώπη!;; Ένα θαυμαστικό και δύο ερωτηματικά
Η έντονη και συζήτηση που εξελίσσεται στο περιθώριο της δημόσιας εκδήλωσης που διοργανώνει η Ελληνική…
Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης: Να αντιστρέψουμε το κλίμα ανοχής απέναντι στον νέο ευρωπαϊκό ναζισμό
Η Ακροδεξιά δέχτηκε αναμφισβήτητα ένα ισχυρό πλήγμα με την καταδίκη των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής. Όμως το πλήγμα αυτό είχε να κάνει με τη νομιμοποίησή της στον δημόσιο χώρο. Αντιστρόφως εκτιμώ ότι λειτούργησε συσπειρωτικά σε μικρο-χώρους ομάδων που ριζοσπαστικοποιήθηκαν με ιδεολογικούς φορείς τον εθνικισμό, τη στρατιωτικοποιημένη οργανωτική λειτουργία ως αυτοσκοπό και τη σαφή αμφισβήτηση του δημοκρατικού πλουραλισμού και βέβαια του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Η Χ.Α. ασφαλώς δύσκολα θα επιζήσει ύστερα από τις μεταβολές αυτές, ενώ πολλά άλλα μορφώματα θα δυναμώσουν και θα διεκδικήσουν μια ισχυρή θέση στον δημόσιο χώρο, στοχεύοντας ακόμα και την επαναδημιουργία πολιτικού κόμματος. Βεβαίως η Ελληνική Λύση ήδη στεγάζει μεγάλο τμήμα των Ελλήνων ακροδεξιών και είναι ένα ενδιαφέρον ζήτημα το πώς θα αναπτυχθούν οι τριβές και οι πιέσεις του κόμματος αυτού με τις ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Ακροδεξιάς.
Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης: Ο ακροδεξιός λόγος απέναντι στον γλωσσικό πλουραλισμό της Ελλάδας
Δημιουργείται έλλειμμα δημοκρατίας στο βαθμό που υποχωρεί και αποτρέπεται η ανεκτικότητα, ο σεβασμός και η διάδραση μεταξύ των πολιτισμικών στοιχείων. Στο βαθμό που όχι απλά αγνοούνται αλλά και αποκλείονται από τη συνδιαμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Το κράτος ποτέ δεν συνέδραμε για τη στήριξη οποιασδήποτε μορφής ανάπτυξης και διάσωσης των αλλόγλωσσων μορφών του ελληνικού χώρου, που συναποτελούν όψεις του ελληνικού πολιτισμού πολιτισμού. Η αδράνεια αυτή συνεπικουρείται σιωπηλά από την αξιωματική παραδοχή που υποβάλει ο εθνικισμός ότι ο μη ελληνόφωνος γλωσσικός πολιτισμός είναι ξένο σώμα στην πολιτισμική «ελληνικότητα» της Ελλάδας.
Από την άλλη πλευρά, η πραγματικότητα αναπτύσσεται δυναμικά: νέες μορφές ετερότητας, που έχουν επικαθήσει στο τοπίο που περιγράψαμε μέσα από την παρουσία των προσφύγων και των μεταναστών δίνουν μια νέα ώθηση και ενδιαφέρουσα διάσταση στη πολιτισμική σύνθεση που εξελίσσεται. Ήδη τα αλβανικά, τα ρωσικά, αλλά και τα αραβικά ή τα φαρσί, αποτελούν γλώσσες της Ελλάδας, και άρα συνδιαμορφώνουν ένα νέο πολιτισμικό κεφάλαιο. Μια ακόμα, δηλαδή, πτυχή του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού.
Την έκφραση των παραδοχών αυτών όχι απλά αρνούνται ο εθνικιστικός λόγος και η ακροδεξιά, αλλά επιδιώκουν με κάθε μέσο, απειλές και τρομοκρατία, να φιμώσουν και να διαστρεβλώσουν ως επικίνδυνη και βλαβερή. Η ευθεία αντιπαράθεση στον λόγο αυτό αποτελεί πολιτειακό καθήκον κάθε ενεργού πολίτη με στόχο την προάσπιση του πολιτισμικού πλουραλισμού, ο οποίος παραδειγματικά αποτελεί χαρακτηριστικό της ίδιας της δημοκρατίας μας.
Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου: μια μειονότητα στα αζήτητα της ιστορίας
Καμία δημόσια επιστημονική συζήτηση δεν έχει γίνει για τους Τσάμηδες στην Ελλάδα, μετά από εκείνη που διοργανώθηκε το 2008 από το Κέντρο Μελετών Μειονοτικών Ομάδων, στην οποία αντέδρασαν οι επίσημοι φορείς. Ταυτόχρονα με την ανομολόγητη (μη) παραδοχή της εθνοκαθαρτικής πολιτικής που οδήγησε στην «εξαφάνιση» μιας ολόκληρης μειονότητας, ο κυρίαρχος ελληνικός εθνικισμός απωθεί το ζήτημα των μουσουλμάνων της Ηπείρου της τριακονταετίας 1913-1943 σε μια ζώνη σιωπής. Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζονται οι επιμέρους πτυχές της κοινοτικής οργάνωσης των μουσουλμάνων της Ηπείρου, στο πλαίσιο της μειονοτικής προστασίας και των επιμέρους ζητημάτων που αναδείχθηκαν μέχρι τη ριζική συρρίκνωση της μειονότητας η οποία ολοκληρώθηκε με την Ανταλλαγή Πληθυσμών (1923-24) και με την αιματηρή εκδίωξη του 1943-44.
Μειονότητα της Θράκης: Οδικός χάρτης των χρόνιων προβλημάτων και προτάσεις
Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο καθηγητής Κ. Τσιτσελίκης αναλύει τα κύρια ζητήματα που χαρακτηρίζουν την οικονομική, κοινωνική και θεσμική θέση της μειονότητας της Θράκης, η οποία έχει εγκλωβιστεί σε στείρες πολιτικές και ιδεοληπτικές αντιπαραθέσεις. Προχωρώντας σε μια σειρά συγκεκριμένων προτάσεων για ζητήματα-αγκάθια, υποστηρίζει πως η αρμοδιότητα του ΥπΕξ στα μειονοτικά θέματα θα πρέπει να επανεξεταστεί, και πως τα αρμόδια υπουργεία Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εσωτερικών, Δικαιοσύνης θα πρέπει να πάρουν τη σκυτάλη των αναγκαίων αλλαγών.