Βιβή Κεφαλά

28
02

Τουρκία μαινόμενη: επίθεση κατά μέτωπον και κατά πάντων

Η πολιτική της Άγκυρας διέπεται από απόλυτο παραλογισμό, που όμως εργαλειοποιείται και είναι πολύ χρήσιμος στον τούρκο πρόεδρο, διότι συντηρεί μια ψευδή εικόνα ισχύος της χώρας στα μάτια των τούρκων πολιτών, διότι εμφανίζεται ως υπέρμαχος των «εθνικών συμφερόντων», και διότι συνεχίζει να παρουσιάζει τους κεμαλιστές ως εθνικούς μειοδότες. Όμως, παρά τα προφανή μικροπολιτικά οφέλη για τον ίδιο και το περιβάλλον του, η πολιτική αυτή αυξάνει κατά πολύ τους κινδύνους σε μία περιοχή όπου κυριαρχούν οι απειλές, η αστάθεια και η σύγκρουση, το τίμημα των οποίων μπορεί να είναι πολύ μεγάλο και για την ίδια την Τουρκία.
25
01

Η παρόξυνση των τουρκο-αμερικανικών σχέσεων

Είναι σαφές ότι οι τουρκικές προτεραιότητες στη συριακή κρίση αφορούν το Κουρδικό ζήτημα, το οποίο αποκτά επικίνδυνες περιφερειακές διαστάσεις για την Άγκυρα, δεδομένου ότι μετά τη δημιουργία του κουρδικού ομόσπονδου κράτους στο Ιράκ, φαίνεται να οδεύουμε προς την ομοσπονδοποίηση –αν όχι το διαμελισμό- της Συρίας. Σε κάθε περίπτωση, οι Κούρδοι της Συρίας έχουν κερδίσει όχι μόνο τη διεθνή αναγνώριση, αλλά και την αμερικανική υποστήριξη, αφού οι κουρδικές δυνάμεις είναι εκείνες οι οποίες κατάφεραν τα μεγαλύτερα πλήγματα στις δυνάμεις του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ).
30
12

Ιερουσαλήμ: «αιώνια και αδιαίρετη» πρωτεύουσα του Ισραήλ;

Στις 6 Δεκεμβρίου οι ΗΠΑ, δια στόματος Ντόναλντ Τραμπ, αναγνώρισαν ολόκληρη την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους, πράγμα που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και απετέλεσε αφορμή για νέες συγκρούσεις ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και τους Παλαιστίνιους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Πρόκειται για μία ενέργεια, η οποία ήταν σύμφωνη με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος προφανώς επεδίωκε τη στήριξη του εβραϊκού λόμπι στις ΗΠΑ, αλλά όχι σύμφωνη με τα μακροπρόθεσμα αμερικανικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή.
12
11

Οι περιφερειακές διαστάσεις του κουρδικού ζητήματος

Οι κουρδικές διεκδικήσεις θα δημιουργήσουν σύγκρουση ανάμεσα στα κουρδικά κινήματα και στους σημερινούς υποστηρικτές τους, όπως η Ρωσία ή το Ιράν, ενώ θα περιπλέξουν ακόμα περισσότερο τις σχέσεις διεθνών δυνάμεων με περιφερειακούς τους συμμάχους.
03
10

Tο δημοψήφισμα στο ιρακινό Κουρδιστάν και η επίδραση του στις περιφερειακές ισορροπίες

Στις 25 Σεπτεμβρίου, παρά τις προειδοποιήσεις -και τις απειλές- το ομόσπονδο κρατίδιο του ιρακινού Κουρδιστάν προέβη στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με αντικείμενο την απόσχισή του από την ιρακινή ομοσπονδία και τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στον ιρακινό βορρά. Τα αποτελέσματα ήταν τα αναμενόμενα: με συμμετοχή 72,16% το ποσοστό υπέρ της απόσχισης έφθασε το 92,73%, όπως –επίσης- αναμενόμενες ήταν και οι αρνητικές αντιδράσεις της Βαγδάτης, αλλά και άλλων γειτονικών κρατών.
13
07

Η νέα φάση της συριακής κρίσης και οι περιφερειακές της επιδράσεις

Παρακολουθώντας κανείς τις εξελίξεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, διαπιστώνει —για μία ακόμα φορά— την έντονη αλληλεπίδραση που υπάρχει στην περιοχή. Πρόκειται για μία κατάσταση ιδιαίτερα περίπλοκη εξαιτίας των πολλαπλών συγκρούσεων και των αντιτιθέμενων συμφερόντων των τοπικών δρώντων. Η δύσκολη αυτή κατάσταση γίνεται ακόμα δυσκολότερη από το γεγονός της ανάμειξης ξένων δυνάμεων, οι οποίες έχουν αποκλίνοντα συμφέροντα και οι οποίες δρουν στην περιοχή είτε άμεσα είτε έμμεσα, δηλαδή μέσω των περιφερειακών τους συμμάχων.
20
10

Η Τουρκία ως παράγων περιφερειακής αποσταθεροποίησης

Όπως προκύπτει, υπό το καθεστώς Ερντογάν, η Τουρκία έχει μετατραπεί σε έναν απρόβλεπτο και προβληματικό περιφερειακό δρώντα, αλλά και σε παράγοντα περιφερειακής αποσταθεροποίησης. Ενδεχομένως, ο Τούρκος πρόεδρος να θεωρεί ότι οι συσσωρευμένες περιφερειακές απειλές, τις οποίες η Δύση δεν καταφέρνει να αντιμετωπίσει, αυξάνουν δραματικά τη σημασία της τουρκικής συμβολής στην αντιμετώπισή τους, πράγμα που του επιτρέπει να της επιβάλλει τους όρους του.