Τάκης Κατσαρός

Το φάντασμα της Τασίας Χριστοδουλοπούλου κόβει βόλτες πάνω από την Ευρώπη. Λευκοί, ξανθοί, χριστιανοί πρόσφυγες…

Η συζήτηση για τις ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων αναφορικά με το σκάνδαλο Novartis κλείνει με…

Είπε πολλά η υπουργός Παιδείας για το (αντι)μεταρρυθμιστικό της έργο. Σχεδόν κάθε αναφορά της ήταν και ένα καρφί στο φέρετρο της δημόσιας εκπαίδευσης που κατασκευάζει. Εξοργίζει καθημερινά την κοινωνία και τους εκπαιδευτικούς, κατρακυλά όλο και πιο χαμηλά στις δημοσκοπήσεις και στον δείκτη της ανυποληψίας. Επιτίθεται στη νεολαία με την ΕΒΕ, την Τράπεζα Θεμάτων, την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, το άρθρο 50 για τα Κολλέγια, την υποχρηματοδότηση των Πανεπιστημίων. Αυτό όμως που ξεπερνά κάθε όριο θράσους είναι να υπεραμύνεται ακόμη και σήμερα από το βήμα της Βουλής των επιλογών της για την τηλεκπαίδευση, μετά την καταδίκη της από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων, για το σκάνδαλο Cisco. Και να εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που αποκάλυψε το σκάνδαλο και δικαιώθηκε πλήρως από την απόφαση της αρμόδιας Συνταγματικής Αρχής. Ο πρωθυπουργός πιεζόμενος και υποκριτικά-κατά πολλούς- ψέλλισε, έστω, μια συγνώμη για το "θάψιμο" χιλιάδων ανθρώπων στους χιονισμένους δρόμους. Η αμετανόητη κυρία Κεραμέως, για το δικό της αποδεδειγμένο σκάνδαλο με την Cisco, όχι. Η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αφορά όλη την κυβέρνηση. Για ορισμένα όμως υπουργεία όπως αυτό της Παιδείας, είναι δυο φορές μομφή. Μομφή που ήδη έχει πάρει στα χέρια της η ελληνική κοινωνία και θα την κάνει αφετηρία πολιτικής αλλαγής, σήμερα στους αγώνες και αύριο στην κάλπη.

-Όταν ακόμη και ο Πορτοσάλτε καταγγέλλει την ολοκληρωτική κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού - Όταν οι…

Στην πρόσφατη συζήτηση που προκλήθηκε με την "πρόταση Τσίπρα" για την εκλογή του ιδίου και…

Αν η Μενδώνη δεν έκανε τον Λιγνάδη συνεργάτη της και τους Λεβέντες της Θεσσαλονικιώτικης σουίτας χορηγούς της, δεν θα μαθαίναμε ποτέ ότι είναι διεστραμμένοι βιαστές. Αν ο Γεωργιάδης δεν έβαζε την τιμή των τεστ στα 50 ευρώ, δεν θα είχαμε ιδέα ότι στην Κύπρο κοστίζουν 15. Αν είχαμε ενισχύσει τις ΜΕΘ και τα νοσοκομεία δεν θα σκαρφαλώναμε στις πρώτες θέσεις της Ευρώπης και του κόσμου στους θανάτους και θα εξακολουθούσαν κάποιοι να συγχέουν τον Μητσοτάκη με τον...Μωϋσή. Αν υπουργοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν συνεργήσει στο σκάνδαλο Νοvartis δεν θα έπεφταν ποτέ στην τσιμπίδα της Δικαιοσύνης ο Βαξεβάνης και η Παπαδάκου. Αν δεν είχε γίνει όργιο κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος στο ΚΕΕΛΠΝΟ δεν θα γνωρίζαμε την ύπαρξή του και δεν θα είχε μετονομασθεί σε ΕΟΔΥ. Αν δεν "σκυλοπνίγαμε" και δεν απωθούσαμε τους πρόσφυγες στο Αιγαίο δεν θα ήμασταν το προκεχωρημένο φυλάκιο της χριστιανικής Ευρώπης απέναντι στη Μουσουλμανική απειλή. Αν η Κεραμέως δεν είχε κάνει "ξέφραγο αμπέλι" της Cisco την τηλεκπαίδευση, δεν θα ξέραμε τίποτα για τη διαρροή των προσωπικών δεδομένων μαθητών και εκπαιδευτικών. (...)

H υπουργός Παιδείας δεν μας είπε τίποτα από αυτά που ανέμενε η εκπαιδευτική κοινότητα : - Για διενέργεια ενός ή δύο test την εβδομάδα από κλιμάκια του ΕΟΔΥ στα σχολεία. Το testing που ανακοινώθηκε, με βάση την ατομική ευθύνη, ήταν σε σημαντικό βαθμό αναξιόπιστο, ίσχυσε στην προηγούμενη περίοδο, πριν την εμφάνιση της "Ο" και δεν απέτρεψε να μολυνθούν 100.000 μαθητές από κορονοϊό, όπως ομολόγησε και ο κ. Γεραπετρίτης. Η αύξησή του κατά ένα test την εβδομάδα δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα - Για διακοπή της λειτουργίας ενός τμήματος από το πρώτο κρούσμα και επαναλειτουργία του λίγες ημέρες μετά, και αφού υπάρξει δωρεάν μοριακός έλεγχος όλων των παιδιών. Αντί γι` αυτό, ανακοινώθηκε η διατήρηση του εξοργιστικού "50%+1", προκειμένου να κλείσει ένα τμήμα, παρά την αποκάλυψη ότι το μέτρο αυτό δεν ήταν ποτέ εισήγηση της Επιστημονικής Επιτροπής. Άραγε, τώρα είναι; Δεν ακούσαμε τίποτα: - Για αραίωση στα μεγάλα τμήματα, αρχίζοντας από τα πολυπληθέστερα και με στόχο σε βάθος χρόνου να φτάσουμε στα 15 παιδιά-ανώτατο όριο/ αίθουσα, γιατί οι πανδημίες ήρθαν για να μείνουν και ανάλογα πρέπει να αναδιοργανωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα - Για διαφοροποιημένα μέτρα στα νηπιαγωγεία, όπου τα παιδιά δεν κάθονται σε θρανία και είναι σε συνεχή επαφή μεταξύ τους καθώς και για τα παιδιά Δημοτικού που είναι ανεμβολίαστα στη συντριπτική πλειοψηφία - Για λύσεις όπως η σύντμηση του ωραρίου και η λειτουργία των σχολείων σε δύο 4ωρες βάρδιες μέχρι τις 16:30 και με ενδιάμεσο καθαρισμό των αιθουσών - Για πρόσληψη του αριθμού των αναπληρωτών που απαιτούνται καθώς και του επιπλέον προσωπικού καθαριότητας - Για δωρεάν προμήθεια των ειδικών μασκών για μαθητές και εκπαιδευτικούς - Για προμήθεια συστημάτων καθαρισμού του αέρα εκεί που ο φυσικός αερισμός δεν επαρκεί. - Για απόσυρση ακατάλληλων self test που δίνουν ψευδή αποτελέσματα, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία - Για ανώτατο όριο στον αριθμό μαθητών στα λεωφορεία των ιδιωτικών σχολείων, αλλά και στα συγκοινωνιακά μέσα που μεταφέρουν μαθητές στα δημόσια σχολεία - Για επικαιροποίηση των πρωτοκόλλων και στα Φροντιστήρια και τις ιδιωτικές εκπαιδευτικές δομές - Για ιχνηλάτηση των κρουσμάτων που στην ουσία έχει καταργηθεί, αφού το τελευταίο 7ήμερο το 99,3% των κρουσμάτων χαρακτηρίζονται "ορφανά" - Για ετοιμότητα να εφαρμοστεί μερικώς ή εν συνόλω- στην απευκταία περίπτωση που χρειαστεί- η εξ αποστάσεως εκπαίδευση από δημόσια δομή, μετά την de facto "αποβολή" της Cisco από την τηλεκπαίδευση, λόγω του σκανδάλου με τη διαρροή των προσωπικών δεδομένων που διαπίστωσε η ΑΠΔΠΧ. Ουδείς γνωρίζει αν η χώρα διαθέτει αυτή τη στιγμή νόμιμη και ασφαλή πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης. Κι αυτό εξηγεί τη φανατική προσήλωση της κυρίας Κεραμέως στο "50%+1", αφού αν αρχίσουν να κλείνουν τμήματα ή χρειαστεί, τοπικά έστω τηλεκπαίδευση, θα αποκαλυφθεί ότι το ΥΠΑΙΘ στερείται αυτής της δυνατότητας.

αν σήμερα στρέψουμε το φακό στην αντιμετώπιση της παρούσας κρίσης παγκοσμίως, το ΟΧΙ, έστω με καθυστέρηση λίγων ετών δικαιώνεται. Και μόνο η δειλή, έστω,  αμοιβαιοποίηση χρέους στην Ε.Ε. (που τότε εθεωρείτο έγκλημα καθοσιώσεως) για τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης,  αρκεί. Για να μη μιλήσουμε για τις πολιτικές Μπάϊντεν και τα «λεφτά από το ελικόπτερο» που «τυπώνουν» αφειδώς οι Κεντρικές Τράπεζες, για να διασώσουν τις οικονομίες από την ύφεση, αυξάνοντας σε ιλιγγιώδη ύψη τα δημόσια και τα ιδιωτικά χρέη. (...) Το ΟΧΙ, λοιπόν, ήταν και συνεχίζει να είναι τοποθετημένο στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Και από τη σκοπιά της Αριστεράς και της σοσιαλιστικής προοπτικής,  μια μεγάλη στιγμή της  ταξικής πάλης. Μια ανεξάντλητη παρακαταθήκη έμπνευσης και αγώνα. Όσο κι αν κάποιες  ηγεσίες της Αριστεράς την αφήνουν ανυπεράσπιστη, και μηρυκάζουν την πρόσκαιρη ήττα ή  την απωθούν. Δεν μελετούν την εμπειρία που οδήγησε  στο  ΟΧΙ   και δεν «οικοδομούν» πάνω σε αυτό το φρόνημα την πολιτική τους. Ενώ, αναφερόμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να μεταβολιστεί ως διαρκής ήττα το 2015 και ως «νίκη» η εφαρμογή του 3ου μνημονίου, που υποχρεώθηκε να εφαρμόσει ως κυβέρνηση. Αυτός ο μεταβολισμός της ήττας  μαζί με τον ιό του ανερμάτιστου  κυβερνητισμού και της «κρυφής γοητείας» των κάθε λογής εξουσιαστικών σχέσεων και πρακτικών, αποτελούν το αφανές  ψυχολογικό υπόστρωμα και το «συμβολικό κεφάλαιο» της επιχειρούμενης -από πολλά κέντρα και παράκεντρα- μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα του συναινετικού δικομματισμού. Σε «κανονικό» κόμμα του συστήματος και πολιτικό υπομόχλιο  της ανασυγκρότησης του αστισμού σε όλα τα επίπεδα. Πιστεύω, πώς η μελέτη όλης της περιόδου, τουλάχιστον από το 2010 και μετά, η ευρωπαϊκή και η  διεθνής εμπειρία, βοούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Προς την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ως ένα μεγάλο  κόμμα αγώνα και διακυβέρνησης σε εθνικό επίπεδο. 

Αναρωτιόμαστε, με τα πολυπληθή γραφειοκρατικά, πελατειακά σχήματα και ένα ιδιόμορφο εκπαιδευτικό "κηφηναριό" που προοιωνίζονται οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης πόσοι θα απομένουν στα σχολεία ως εκπαιδευτικοί της πράξης, με πλήρη καθήκοντα. Στο μεγαλύτερο μέρος τους θα είναι οι κακοπληρωμένοι αναπληρωτές των ελαστικών μορφών απασχόλησης, αφού η κυβέρνηση θα προσλαμβάνει με το σταγονόμετρο μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Μεγάλο μέρος των μόνιμων εκπαιδευτικών, προορίζονται, να πάρουν μέρος σε αυτό το θλιβερό "αλισβερίσι" για απαλλαγή από μέρος των καθηκόντων τους και κυνηγητό μορίων με κριτήριο την αφοσίωσή τους στον διευθυντή-αφέντη, που με τη σειρά του θα υποτάσσεται στον παλαιού τύπου επιθεωρητή - "δερβέναγα". Ενώ, τα κρίσιμα πόστα των Διευθυντών Εκπαίδευσης και των Περιφερειακών Διευθυντών θα καλύπτονται από "ημετέρους" που θα επιλέγει επιτροπή ορισμένη από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας. Ούτε λόγος πουθενά για Υπηρεσιακά Συμβούλια, σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, ενώ, τώρα γίνεται ακόμη πιο κατανοητός ο λόγος που ΝΔ-ΚΙΝΑΛ μονοπώλησαν τις θέσεις στο ΑΣΕΠ, το οποίο προβλέπεται να έχει συμμετοχή στην επιλογή στελεχών.   Μετά από όλα τα παραπάνω μόνο ως κακόγουστη φάρσα και άσκηση υποκρισίας και θράσους μπορεί να  αντιμετωπιστεί η πρόσκληση διαλόγου που απηύθυνε η υπουργός Παιδείας.  Ο διάλογος με την εντυπωσιοθηρία, την υποκρισία, την προκλητική αλαζονεία και την πολιτική απρέπεια που εκπροσωπεί η κυρία Κεραμέως είναι εξαρχής άγονος και ναρκοθετημένος και άνευ σημασίας.   Αντίθετα, είναι επιβεβλημένος ο διάλογος  στην κοινωνία, με τους εκπαιδευτικούς, τη νεολαία, τις πολιτικές οργανώσεις, τα κινήματα και τα συνδικάτα, όλους αυτούς που περιφρονεί και αντιμάχεται η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης.   Οι πολιτικές δυνάμεις και ειδικά η Αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ό, τι έχουν  να πούν για το νομοσχέδιο θα το πουν  εκεί που αρμόζει. Στο Κοινοβούλιο, στους δρόμους του αγώνα για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στις αίθουσες και στα αμφιθέατρα όπου ακονίζεται ο νους και χτυπά η καρδιά της νέας γενιάς.

Καθήκον της Αριστεράς σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο είναι να ξεσκεπάζει καθημερινά τους επιμέρους ισχυρούς εθνικισμούς στις χώρες αυτές και όχι στο όνομα της συμπερίληψής της στον περιβόητο «εθνικό κορμό», όπως τον έχουν νοηματοδοτήσει οι αντίπαλοί της, να υποκλίνεται στον σοβινισμό και τον μιλιταρισμό, φλερτάροντας με σενάρια πολεμικής εμπλοκής. Ή να πέφτει στο βαρύ αλλά και παιδαριώδες ταυτόχρονα πολιτικό σφάλμα να φαντασιώνεται ότι μπορεί να συναγωνιστεί και να κερδίσει τον εθνικισμό στο δικό του έδαφος. Εθνικισμός αριστερής κοπής είναι αντίφαση εν τοις όροις και αποκρουστική τερατογένεση. Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η χώρα μας άλλωστε, μόνο να κερδίσουν έχουν αν ταχθούν αποφασιστικά υπέρ του διαλόγου και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών με την Τουρκία στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο. Η κλιμάκωση της έντασης δεν οδηγεί πουθενά. Ο ελληνοτουρκικός και ο πολυμερής διάλογος για το καθεστώς στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο και η προσφυγή στη Χάγη στις σημερινές συνθήκες πρέπει να γίνουν ο ακρογωνιαίος λίθος της εξωτερικής μας πολιτικής. Η Αριστερά με αυτόν τον τρόπο θα ξαναπιάσει το νήμα της εμβληματικής Συμφωνίας των Πρεσπών και θα πρωταγωνιστήσει στον αγώνα να γίνει το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος θάλασσα ειρήνης, συνεργασίας, οικονομικής και οικολογικής συνεκμετάλλευσης και όχι πεδίο ιμπεριαλιστικών-εθνικιστικών ανταγωνισμών, περιβαλλοντοκτόνων εξορύξεων και χωρίς όριο στρατιωτικών εξοπλισμών.