Βασιλική Κατριβάνου

Το θέμα της γονεϊκότητας αποτελεί κοινωνικά το μεγαλύτερο ταμπού, συμπυκνώνοντας εμβληματικά την ομοφοβία, η οποία…

Θυμάμαι, στην πρώτη δημόσια παρουσίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς, το κλίμα ενθουσιασμού, χαράς,…

Το αποτέλεσμα της 21.5 (ένα τριπλό σοκ: για τη μεγάλη νίκη της ΝΔ, τη σοβαρή…

«Φτάσαμε να πιθηκίζουμε εισαγόμενες ανοησίες για το πόσα είναι τα φύλα», «καταχρηστικός δικαιωματισμός», χαρακτηρισμός προσφύγων…

Για όσες υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε, εδώ και καιρό, το «Εγώ, αδερφή μου, σε πιστεύω» δεν…

Μια έκθεση με βαρύτητα, που όμως δεν εκπλήσσει.   Η έκθεση του State Department είναι…

«Τι ωραίες ζωγραφιές! Για τις γυναίκες του Ιράν και τις γυναίκες του Αφγανιστάν! Δυνατό! Πώς…

Πρέπει να μιλήσουμε για την ανάγκη η ένταξη να ξεκινάει από τη στιγμή της άφιξης και της πρώτης υποδοχής. Να μάθουν οι άνθρωποι ελληνικά, να εντοπιστούν και να καλλιεργηθούν τα προσόντα τους και οι δεξιότητές τους, να παρακολουθήσουν σεμινάρια κατάρτισης και στήριξης για να βρουν δουλειά. Και, βέβαια, να αλλάξει η νομοθεσία που απαγορεύει τη δυνατότητα εργασίας για τους αιτούντες άσυλο τους πρώτους έξι μήνες. Πρέπει, συγκεκριμένα, εκτός των άλλων, να αλλάξουν οι διοικητικές πρακτικές που κάνουν «βουνό» την έκδοση του ΑΜΚΑ και του ΑΦΜ, το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες, απαραίτητων για να μπορέσουν να δουλέψουν. Οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι αιτούντες άσυλο βιώνουν πολύ μεγάλες δυσκολίες και ταλαιπωρία με τις ελληνικές διοικητικές υπηρεσίες που παραμένουν σταθερά ανεκπαίδευτες, απροετοίμαστες και δυσανεκτικές απέναντι στους «ξένους» – αλλά τώρα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, στο πλαίσιο του ευρύτερου πολιτικού μηνύματος της «αποτροπής», και εντείνονται η ξενοφοβική ή και ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σε πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και μετανάστες. Στα ΚΥΤ που πηγαίνω βλέπω νέους ανθρώπους να παίρνουν ψυχοφάρμακα λόγω κατάθλιψης. Είναι τρομερό, αν σκεφτεί κανείς ότι ένα καθοριστικό βήμα για να αλλάξει η κατάστασή τους θα ήταν να πάψουν να ζουν στα κέντρα, να αρχίσουν να εντάσσονται στον κοινωνικό ιστό και να αποκτήσουν κάποια προοπτική για το μέλλον τους. Και βέβαια το θέμα της έλλειψης στέγης και αδυναμίας πρόσβασης στη δημόσια υγεία είναι τόσο κρίσιμο. Χρειάζεται να μιλήσουμε για όλα αυτά, ως αριστεροί και αριστερές. Θέλω να ακούσω τον ΣΥΡΙΖΑ να το κάνει, κεντρικά, καθώς και τις τοπικές οργανώσεις του. Στις δημόσιες τοποθετήσεις μας για την υγεία, την παιδεία, την εργασία να περιλαμβάνονται και οι πολιτικές ένταξης και στήριξης των δικαιωμάτων των προσφύγων. Για λόγους ανθρωπιάς, νομιμότητας, ως αντίδοτο ενάντια στη βία και τον ρατσισμό, αλλά και για τον μεγάλο κοινωνικό και ανθρώπινο πλούτο και εμπειρία που κομίζουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στην κοινωνία μας. Θα ήθελα να τους εντάσσουμε εμείς στον δημόσιο λόγο και τις τοποθετήσεις μας, να μην παραμένουν στο περιθώριο και του δικού μας λόγου, αλλά το θέμα της ένταξης να βρεθεί στο επίκεντρο των πολιτικών μας και της αλληλεγγύης μας, ενάντια στην αποτροπή. Να μιλήσουμε, λοιπόν, με σιγουριά και ενθουσιασμό, για την ένταξη!

Ο αγώνας είναι δύσκολος, καθώς δεν αφορά μόνο την ευαισθητοποίηση, είναι μια σκληρή σύγκρουση με την εξουσία σε πολλαπλές εκφάνσεις (πατριαρχική, κοινωνική, πολιτική, οικονομική), που άλλοτε συνδυάζονται άλλοτε όχι. Η αποτρόπαια υπόθεση Λιγνάδη, το κάνει απτό. Και εδώ έρχεται ο αποφασιστικός ρόλος του κινήματος. Είναι αυτό που μπορεί να πιέσει αποφασιστικά, να ενώσει τις μοναχικές διαδρομές των γυναικών και των αντρών που βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, να δημιουργήσει δεσμούς, να προτάξει συγκεκριμένες διεκδικήσεις. Να βγάλει το θέμα από τις αρένες της συγκάλυψης, της αποσιώπησης, της μικροκομματικής αντιπαράθεσης και να το αναδείξει όπως του αξίζει, ρίχνοντας φως στις σκοτεινές πτυχές, εκεί όπου πατριαρχία, εξουσία, εργασιακή αυθαιρεσία, έμφυλη βία, τρανσφοβία και ομοφοβία μπορεί να συνδυάζονται. Ήδη, μέσα από τις φωνές που μίλησαν σε διαφορετικούς χώρους, τις συλλογικές κινήσεις και αντιδράσεις, βλέπουμε –και μάλιστα μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας– τα πρώτα βήματα ενός κινήματος που συγκροτείται. Κι αυτό παίζει ρόλο καταλύτη.