Το πρόβλημα της μαφίας στην Ελλάδα ήταν πάντα υποτιμημένο. Σαν να αφορούσε τους ξένους, κυρίως τους Τούρκους και τους Αλβανούς. Στην πραγματικότητα, για εμάς τους Ιταλούς, που μελετάμε τη μαφία εδώ και χρόνια, η Ελλάδα ήταν πάντα πεδίο μαφιόζικης δράσης. Ολα τα ναρκωτικά στα τουριστικά νησιά της Ελλάδας, το χασίς, η ηρωίνη, η κόκα, τα προμηθεύουν οι οργανώσεις της ιταλικής μαφίας. Η Θεσσαλονίκη παίζει κεντρικό ρόλο για τη ρωσική μαφία. Η Κύπρος είναι πλατφόρμα ξεπλύματος για τα ρωσικά καρτέλ. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί στην ελληνική κουλτούρα δεν υπάρχουν τέτοιου τύπου ανησυχίες· πώς μια χώρα διαβρωμένη από τις μαφίες ανησυχεί μόνο για το γεγονός ότι επιδίδονται σε αυτές τις δραστηριότητες ξένοι. (...)
[Για να τους αντιμετωπίσει κανείς] ελέγχει τις ροές χρήματος που φθάνουν μέσω Κύπρου και Μάλτας και αγοράζουν περιουσιακά στοιχεία. Το ξέπλυμα στην Ελλάδα γίνεται μέσω του τουρισμού. Ωστόσο, οι Ελληνες πολιτικοί δεν μιλούν ποτέ για τη μαφία.
Όταν πέφτουν πολλές σφαίρες, παίρνει η μπάλα και αθώους, όπως είδαμε στη Νάπολη. Επίσης, όταν αρχίζουν να πυροβολούν, αποφασίζουν ποιος είναι μέσα και ποιος είναι έξω· είδαμε να εκτελούν δεύτερα ξαδέλφια μαφιόζων, που δεν είχαν ιδέα τι έκαναν οι συγγενείς τους. Η Ελλάδα είναι κόμβος για τη διακίνηση κάνναβης. Αν μπορούσα να δώσω μία συμβουλή στην ελληνική κυβέρνηση, θα ήταν να νομιμοποιήσει αμέσως την κάνναβη, αλλιώς θα εξαγοραστεί από τις συμμορίες που τη διακινούν. (...)