Χρήστος Καραγιαννίδης

Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, και κυρίως προς το χειρότερο, οι δικές μας λαθεμένες πράξεις ή, ακόμα χειρότερα, η δική μας απραξία ίσως να δίνει περιθώριο σε συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις να αναπτυχθούν, οδηγώντας μας πίσω στο παρελθόν.

Η κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη είναι αναγκασμένη να πει την αλήθεια γιατί πλέον δε μπορεί να διαστρεβλώσει ή να κρύψει οτιδήποτε. Και δεν μπορεί να πει ψέματα γιατί ο προϋπολογισμός είναι δημόσιο έγγραφο και περνάει κι από τον έλεγχο της ΕΕ. Οπότε αυτά που έλεγαν μέχρι τον Ιούλιο περί 4ου μνημονίου, περί αναιμικής ανάπτυξης, περί κατεστραμμένης οικονομίας όπως καταλαβαίνει οποιοσδήποτε διαβάζει το προσχέδιο ήταν απλά ΨΕΜΑΤΑ. Και ήταν συνειδητά ψέματα που καλλιέργησαν τα ελεγχόμενα από τη ΝΔ ΜΜΕ αλλά και ο σημερινός υπουργός οικονομίας.

Η τραγική αντίφαση όμως είναι ότι πάρα πολλοί που σήμερα δεν μπορούν να «αντέξουν» την παρουσία των προσφύγων και των μεταναστών είναι δεύτερη ή και πρώτη γενιά απογόνων των προσφύγων του ‘22. Η λήθη και η απουσία ιστορικής γνώσης οδηγούν πολλούς και πολλές να παίρνουν τη θέση των ανθρώπων που στο παρελθόν μεταχειρίστηκαν με σκαιό και εξευτελιστικό τρόπο τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους.

Καταγράφεται ως εγκληματικότητα, και σωστά, το να μπεις σε μια τράπεζα και να πάρεις με την απειλή όπλου ένα x χρηματικό ποσό. Το να δανείζεσαι εκατοντάδες εκατομμύρια που –διαπιστωμένα– δεν τα επιστρέφεις, δηλώνοντας, μάλιστα, με τις πράξεις σου τη βούλησή σου να μην το κάνεις ποτέ, καταγράφεται άραγε στους πίνακες της εγκληματικότητας; ΘΕΩΡΕΙΣΑΙ στρατηγικός κακοπληρωτής όταν οφείλεις στη ΔΕΗ κάποιες χιλιάδες ευρώ. Η οφειλή κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στη ΔΕΗ (που από καμία πράξη σου δεν διαφαίνεται ότι είσαι διατεθειμένος να την πληρώσεις) και η ταυτόχρονη παρουσίαση της επιχείρησης ως μη βιώσιμης καταγράφεται άραγε στις απάτες; Εγκληματικότητα επίσης για τη Νέα Δημοκρατία είναι η μη πληρωμή εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και οι παραβάτες χαρακτηρίζονται «αποβράσματα» της κοινωνίας. Πώς θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται λοιπόν οι υπουργοί που «βρέθηκαν» να μην πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας στα οχήματα πολυτελείας με τα οποία κυκλοφορούν ή να παραβιάζουν απροκάλυπτα τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας; ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ οι έννοιες για το σύνολο των στελεχών της Ν.Δ. δεν έχουν την ίδια ακριβώς σημασία που έχουν για όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Από την τηλεόραση συνέχιζε να ακούγεται μια φωνή... Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ανακοίνωσε την ενοποίηση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στο πλαίσιο ενός σχεδίου για την αναγέννηση του κέντρου της Αθήνας. Αυτός ο σχεδιασμός κατέρρευσε μέσα σε λίγη ώρα όταν ανακαλύφθηκε ένας πολύ συγκεκριμένος όρος που υπήρχε στην παραχώρηση του κληροδοτήματος από την κ. Ελένη Τοσίτσα και όριζε ότι η δωρεά αφορά αποκλειστικά εκπαιδευτικούς σκοπούς του Πολυτεχνείου. Μέσα σε λίγες ώρες το φιάσκο αυτό είχε γίνει πρώτη είδηση σε όλα τα ΜΜΕ. Ασκούσαν κριτική για την προχειρότητα των δηλώσεων, την ασχετοσύνη ολόκληρου πρωθυπουργού και του επιτελείου του, τονίζοντας μάλιστα πως κάτι τέτοιο είχε επιχειρήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πριν από δέκα χρόνια με την ίδια εξαιρετική αποτυχία. Το θέμα, τόνιζαν τα ΜΜΕ, το σήκωσε πολύ και η αξιωματική αντιπολίτευση ζητώντας άμεσα να γίνουν εκλογές έτσι ώστε να φύγουν οι ανίκανοι και άσχετοι από την κυβερνητική εξουσία και να αναλάβουν πολιτικοί που έχουν στρατηγικό σχεδιασμό και όραμα.

Η πατριδοκαπηλία και η συνεχής επίκληση στο έθνος ως πεδίο κοινωνικής αναγνώρισης ήταν πάντα βασικό συστατικό της συντηρητικής παράταξης στην Ελλάδα. Καλλιέργεια μύθων, μεγαλοϊδεατισμοί και εθνική αφήγηση των νικητών έχτισαν στη χώρα μας μια στρεβλή εικόνα του εαυτού μας, που οδηγούσε σε συνεχόμενες διεθνείς «σφαλιάρες» και σε ανοικονόμητες δηλώσεις υπεροχής προς τους ιθαγενείς αμέσως μετά. Μπροστά σ’ αυτό τον κίνδυνο επείγει να συγκροτηθεί η συμμαχία που θα αποτρέψει αρνητικές εξελίξεις για τη δημοκρατία, την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και την ειρηνική συμβίωση με τους λαούς της Ευρώπης. Η Αριστερά δεν προσέρχεται στην προσπάθεια αυτή ως ηγεμονικός πόλος ούτε επιζητεί πρόσκαιρα θετικά εκλογικά αποτελέσματα μέσω αυτής. Αντίθετα, επιδιώκει να ορθώσει τείχος απέναντι στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, αλλά παράλληλα να ανοίξει και την κουβέντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ανάγκη αλλαγής των πολιτικών στην Ευρώπη. Θα πρέπει όμως να διευκρινιστεί πως η Αριστερά δεν προσέρχεται και ως ικέτιδα, απεμπολώντας τις αξίες και τα στρατηγικά οράματά της. Ούτε πρόκειται να κάνει εκπτώσεις προς όφελος των νεοφιλελεύθερων ή συντηρητικών σχεδίων που τόσο πλήγωσαν την Ελλάδα αλλά και τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

Η «είδηση» για τη διάσωση του πρωθυπουργού στις Μαλδίβες που έσπευσε να τουιτάρει ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. δεν ήταν απλά κραυγαλέα ψεύτικη. Ήταν η επιτομή του γκεμπελισμού στις μέρες μας. Όσο πιο μεγάλο είναι το ψέμα τόσο πιο μεγάλο αντίκτυπο θα αφήσει στην κοινωνία, ακόμα κι αν διαψευστεί άμεσα.