Θανάσης Καμπαγιάννης

18
04

Θανάσης Καμπαγιάννης: Αναθυμιάσεις ενός άταφου σαπισμένου πτώματος (Για τα υπαίθρια πάρτυ και το lock-down)

Τι πρέπει να γίνει: Ας καταργήσει τώρα η κυβέρνηση το sms και τη νυχτερινή απαγόρευση. Ας πάρει εκείνα τα στοχευμένα μέτρα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση της πανδημίας, είναι πλέον πασίγνωστα, αντί να ετοιμάζει ανέμελα το καλωσόρισμα του τουριστικού κύματος. Τα τελευταία στοιχεία (βλ. για παράδειγμα την τελευταία μελέτη στο Lancet) επιβεβαιώνουν αυτό που από ένα σημείο και πέρα ξέραμε, ότι δηλαδή ο ιός μεταδίδεται κατά βάση αερογενώς, όχι από επιφάνειες (τζάμπα τα δις για τα μαντηλάκια και τα αντισηπτικά) και όχι τόσο από σταγονίδια σάλιου. Αυτό σημαίνει ότι η βασική πηγή διάδοσης ειναι οι κλειστοί χώροι και τα βασικά όπλα κατά του ιού είναι η αποφυγή συνωστισμού στους κλειστούς χώρους, ο καλός εξαερισμός, οι μάσκες, κλπ. Πέραν φυσικά από την αυτονόητη ανάγκη ενός καλού δημόσιου συστήματος υγείας, από την πρωτοβάθμια φροντίδα μέχρι τα νοσοκομεία, με πολύ προσωπικό και πόρους. Τι δεν πρέπει να γίνει: Ας μην αφήσουμε τις εικόνες των πάρτυ στις πλατείες να νεκραναστήσουν την μακαρίτισσα «ατομική ευθύνη» και να ξεσηκώσουν κραυγές για το «πού είναι το κράτος;». Αυτό που βλέπουν από τα παράθυρά τους οι κάτοικοι της Κυψέλης που δεν μπορούν να κοιμηθούν δεν είναι το «λίγο», αλλά το «πολύ κράτος»: το κράτος της εξάμηνης καραντίνας, της ανορθολογικής απαγόρευσης κυκλοφορίας, της καταστολής της επιθυμίας για ζωή που καταλήγει στη μετατροπή δημόσιων χώρων σε υπαίθρια κλαμπ. Ας μην δημιουργήσουμε τις συνθήκες για νέες αστυνομικές επιχειρήσεις που θα γεννήσουν μια νέα κατασταλτική όξυνση: τα βέλη πρέπει να στοχεύουν την κυβέρνηση και την αποτυχημένη πολιτική της. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης που η διαχείρισή της δημιουργεί ταυτόχρονα θλιβερές εικόνες από καθημερινές εκατόμβες νεκρών και από υπαίθρια πάρτυ χαρμανιασμένων νεολαίων (ας σεβαστούν επιτέλους τη νοημοσύνη μας και ας μην μας πούνε ότι είναι αντιεξουσιαστές). Είναι ευθύνη της κυβέρνησης να μην μετατρέψει τις αναθυμιάσεις της πολιτικής της σε νέο γύρο κανιβαλισμού της μιας ηλικιακής γενιάς κατά της άλλης. Αν δεν μπορεί, ας παραιτηθεί.
11
03

Θανάσης Καμπαγιάννης: Προσοχή, δεν είναι σύνθημα: Μητσοτάκης – Ερντογάν, ίδιος μηχανισμός εκτροπής

Θαρρείς και μια μαύρη τρύπα έχει ανοίξει στο κέντρο του πολιτικού συστήματος και ρουφάει αχόρταγα ελευθερίες και δικαιώματα: οι πανεπιστημιακοί που υπέγραψαν για τον κρατούμενο στοχοποιούνται, οι δικηγόροι βαφτίζονται «συνήγοροι των τρομοκρατών» και νιώθουν στο πετσί τους την «αύρα» της δημοκρατίας, οι διαδηλώσεις που καλούνται για το ζήτημα καταστέλλονται από τα ΜΑΤ χωρίς να έχουν εκδοθεί καν οι τυπικές απαγορεύσεις, οι φωτορεπόρτερ που τις καλύπτουν δέρνονται. Ταυτόχρονα, η Αστυνομία προαναγγέλλει ποινικές διώξεις κατά των συλλογικοτήτων που τις κάλεσαν, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται και νεολαίες κοινοβουλευτικών κομμάτων... Δεν είναι αργά για να έρθει η κυβέρνηση στα συγκαλά της και να πατήσει φρένο έστω και την ύστατη ώρα. Σε αντίθεση με την Τουρκία, η δίνη των τελευταίων εβδομάδων, σε μια περίοδο πραγματικών προκλήσεων όπως η οικονομική κρίση και η διαχείριση της πανδημίας, είναι αποτέλεσμα δικής της επιλογής και ιδεοληψίας.
18
02

Θανάσης Καμπαγιάννης: Για το αίτημα της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα: μια καθαρή υπόθεση

Είμαστε ενώπιον μιας τρανταχτής περίπτωσης κατά την οποία το κράτος επιδεικνύει τον μισάνθρωπο και εκδικητικό πυρήνα του. Για όσες και όσους πιστεύουν στη δημοκρατία, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: είμαστε αντιμέτωποι με μια εμβληματική περίπτωση κατά την οποία η δημοκρατία διαπράττει απιστία προς τον εαυτό της. Γιατί η δημοκρατία πρέπει να αποδεικνύει, ακόμα και απέναντι στους αρνητές της, την ηθική της ανωτερότητα. 'Οπως το έγραφε ο μακαρίτης ο Ανδρουλάκης: «η δημοκρατία ακούει και απαντά, προσπαθεί να πείσει τον αρνητή της ότι η προσφυγή του στη βία ήταν αδικαίωτη, γιατί οι θεσμοί της ήταν και είναι αναλλοίωτοι και ζωντανοί». Τσαλαπατώντας τους ίδιους της τους νόμους, στην περίπτωση Κουφοντίνα, η δημοκρατία δικαιώνει αναδρομικά την βίαιη δράση του. Και έτσι ο κρατούμενος, αντί να ηττάται όπως καμώνονται τα ανδρείκελα της κυβέρνησης, νικάει την ώρα της συντριβής του. Ας μην νικήσει ο θάνατος σε αυτή την υπόθεση. Ας νικήσουν, έστω την τελευταία στιγμή, η ζωή και η δημοκρατία.
06
12

Θανάσης Καμπαγιάννης: Το Σύνταγμα ως θερμοσίφωνας

Μεταμεσονύχτια ώρα, κατά το συνήθειο όσων μεθοδεύουν πραξικοπήματα, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ (τεύχος Β', 5344/4-12-2020) η κυβερνητική απαγόρευση όλων των συναθροίσεων σε ολόκληρη την επικράτεια την 6η Δεκεμβρίου. Η απαγόρευση υπογράφεται από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και αποτελεί κατ' ουσία επανάληψη της απαγόρευσης που είχε τεθεί σε ισχύ το τετραήμερο 15-18 Νοεμβρίου. Με την απαγόρευση αυτή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει συνολικά αναστείλει το άρθρο 11 του Συντάγματος επί 5 ολόκληρες ημέρες τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους: το Σύνταγμα προβλέπει την αναστολή ισχύος άρθρων του κατ' απόλυτη εξαίρεση, για χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνά τις 15 ημέρες, μόνον με τη διαδικασία του άρθρου 48 (Κατάσταση πολιορκίας), φυσικά με απόφαση της Βουλής και όχι του Αρχηγού της ΕΛΑΣ (δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας). (...) Το κάλεσμα για μια εκδήλωση που να τιμά τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου αγκαλιάζεται πλατιά: πάνω από δύο χιλιάδες συμπολίτισσες και συμπολίτες μας έχουν ήδη υπογράψει, ενώ με την υπογραφή της μας τίμησε και η Μάγδα Φύσσα. Οι οικείοι, οι φίλοι και οι καθηγητές του Αλέξη θα στερηθούν φέτος τη δυνατότητα να πάνε στο σημείο της δολοφονίας και να αφήσουν ένα λουλούδι. Η κρατική απαγόρευση προς αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί συνέχεια της σφαίρας του Κορκονέα.
24
11

Το φιάσκο του νόμου Χρυσοχοΐδη

Ο νόμος Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις αποδείχτηκε ένα φιάσκο. Οι διοργανωτές των συγκεντρώσεων δεν τον υπακούουν – και δικαίως αφού είναι αντισυνταγματικός. Τα κόμματα που τον ψήφισαν δεν τον πιστεύουν, ειδάλλως δεν θα συμμετείχαν σε συναθροίσεις που τον παραβιάζουν. Η ΕΛ.ΑΣ. δεν τον εφαρμόζει, γιατί γνωρίζει ότι οι διατάξεις του είναι προσχηματικές. Και η ίδια η κυβέρνηση τον ακυρώνει, επιλέγοντας άλλες νομοθετικές οδούς για να υλοποιήσει τις κατασταλτικές εμμονές της. Το χειρότερο είναι ότι ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί στο πλαίσιο της έννομης τάξης ένα καρκίνωμα, που νομιμοποιεί αντιδημοκρατικές υπερβάσεις και χτίζει μια γέφυρα προς ένα αστυνομικό κράτος αυθαιρεσίας και καταστολής. Για τον λόγο αυτόν, οι οργανώσεις του μαζικού κινήματος, οι διοργανωτές συναθροίσεων και οι δημοκρατικοί πολίτες θα συνεχίσουν να μην υπακούουν στις αντισυνταγματικές διατάξεις του. Και η όποια νέα κυβέρνηση αποφασίσει να αλλάξει πορεία από τον σημερινό αντιδημοκρατικό κατήφορο, θα πρέπει να μη μεταρρυθμίσει απλώς τις διατάξεις του, αλλά για πολιτικούς και παιδαγωγικούς λόγους να τον καταργήσει εξ ολοκλήρου, επιλέγοντας να νομοθετήσει εξ υπαρχής.
16
11

Θανάσης Καμπαγιάννης: Η ελευθερία της συνάθροισης είναι θεμελιώδης και απαράγραπτη

Κατ’ ουσίαν, η Βουλή υποκαθίσταται από τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας και την Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων, που τελούν υπό την άμεση εξουσία της κυβέρνησης και απέναντι στην οποία δεν απολαμβάνουν καμία ανεξαρτησία. Πρόκειται για ρεσάλτο της κυβερνητικής εκτελεστικής εξουσίας στις αρμοδιότητες της Βουλής και τους περιορισμούς που θέτει το Σύνταγμα. (...) Η απόφαση της κυβέρνησης που αποτυπώνεται στην Απόφαση του Αρχηγού της ΕΛΑΣ είναι δικαστικά ελεγκτέα. Για τους πολίτες και τις συλλογικότητες του εργατικού και του λαϊκού κινήματος, η ελευθερία της συνάθροισης είναι θεμελιώδης και απαράγραπτη. Είναι συστατική του Συντάγματος, η δε κοινή νομοθεσία επιτρέπεται μόνο να τη ρυθμίζει και όχι να την περιορίζει αυθαίρετα. Σε κάθε περίπτωση, η αντίσταση σε κάθε σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί όχι απλώς δικαίωμα, αλλά συνταγματική υποχρέωση κάθε Έλληνα πολίτη, όπως αυτή διατυπώνεται στην ακροτελεύτια διάταξη (άρθρο 120) του Συντάγματος.
25
10

Θανάσης Καμπαγιάννης: Με την αριστερά λοιπόν!

Η παράταξή μας έχει πολλά στραβά, που σηκώνουν μεγάλη συζήτηση. Έχει όμως εκείνους τους ανθρώπους που αν επιλέξεις να πορευτείς μαζί τους, δεν θα βαδίσεις ποτέ μόνος. Γιατί ο δικός μας κόσμος συγκλονίζεται από την κάθε αδικία: και γι' αυτό τον βλέπεις παντού, όταν άνθρωποι που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή κινδυνεύει το σπίτι τους ζητάνε αλληλεγγύη, όταν δυο γονείς έρχονται σε μια ξένη πόλη να δικάσουν τους δολοφόνους του γιου τους ή της κόρης τους, όταν μια καραβιά προσφύγων σκάει στις ακτές μιας πολιτείας. Και αν νικήσαμε σε αυτή την τελευταία μάχη, ήταν γιατί απευθυνθήκαμε στον κόσμο μας σε όλο του το μήκος και πλάτος: όχι μόνο στις μαχητικές εμπροσθοφυλακές, αλλά και στα μετόπισθεν, και στον κόσμο που τραβιέται από τις έγνοιες της ζωής του, που απογοητεύτηκε, που μπορεί να κουράστηκε. Καλέσαμε στη μάχη και κάναμε χαράκωμα το παραμικρό: μια παλιά φωτογραφία από το τραπεζάκι της σχολής ή από κείνη την πορεία, ένα ξεθωριασμένο αυτοκόλλητο, ένα παλιό στραμπούληγμα από το κυνηγητό στο Σύνταγμα, κάτι παλιές προκηρύξεις. Κάθε μνήμη, κάθε σκίρτημα που γεννά η εμπειρία του να έχεις προσπαθήσει να αλλάξεις τον κόσμο. Με την αριστερά λοιπόν! Με τον κόσμο μας, με τις οργανώσεις του κινήματός μας. Με συναίσθηση των αδυναμιών μας, αλλά χωρίς να βυθιζόμαστε στην ακινησία των κυνικών. Με την παράταξη που χτίζουμε συνειδητά για να αλλάξουμε τον κόσμο.
07
10

Θανάσης Καμπαγιάννης: Μια πρώτη μεγάλη δικαίωση των θυμάτων της ναζιστικής βίας

"Η απόφαση του δικαστηρίου είναι ιστορική. Το δικαστήριο δίκασε τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Έκρινε το σύνολο του Πολιτικού Συμβουλίου (7 άτομα: Μιχαλολιάκος, Λαγος, Κασιδιάρης, Γερμενής, Παναγιώταρος, Παππάς, Ματθαιόπουλος) ως διευθυντική ομάδα εγκληματικής οργάνωσης. Και το σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (11 άτομα) ως ενταχθέντες σε εγκληματική οργάνωση. Αυτό που το αντιφασιστικό κίνημα έλεγε επί δεκαετίες, ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική συμμορία μαχαιροβγαλτών, επισφραγίστηκε σήμερα από τη δικαστική απόφαση. Όλες οι εγκληματικές ενέργειες εκπορεύονταν από τον Αρχηγό. Όλες οι δολοφονίες και τα μαχαιρώματα πήγαζαν από τον Μιχαλολιάκο. Τώρα περιμένουμε την απόφαση του δικαστηρίου για τις ποινές και τις αναστολές, με την ελπίδα ότι δεν θα δώσει περιθώρια για παρερμηνείες. Μιλάμε σήμερα για μια πρώτη μεγάλη δικαίωση των θυμάτων της ναζιστικής βίας. Μπορούμε να πούμε ότι ο κόσμος της αλληλεγγύης, ο κόσμος της ανθρωπιάς, ο δημοκρατικός κόσμος που διαδήλωσε κατά δεκάδες χιλιάδες έξω από το Εφετείο, μετράει μια νίκη. Αποδείξαμε, στις σημερινές δύσκολες συνθήκες για την κοινωνία μας, ότι οι μέλισσες μπορούν να νικάνε τους λύκους. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε σήμερα από το Εφετείο , όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο". Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
30
04

Θανάσης Καμπαγιάννης: «Ο Βασίλης Δημάκης νίκησε γιατί είχε όλες και όλους εσάς»

Το τηλέφωνο χτύπησε, το Συμβούλιο είχε συνεδριάσει "διά περιφοράς" και η απόφασή του ήταν η εξής: "Το Συμβούλιο των Φυλακών Γρεβενών κάνει δεκτό το αίτημα του κρατούμενου, ήτοι τη μεταγωγή του σε κατάστημα κράτησης πλησίον του ακαδημαϊκού ιδρύματος στο οποίο σπουδάζει". Ο Βασίλης ετοιμάζει τη δήλωση λήξης της απεργίας πείνας και δίψας. Νίκησε γιατί είχε όλες και όλους εσάς: είχε τους καθηγητές του, τους συμφοιτητές του, τον κόσμο που κινητοποιήθηκε, έβγαλε ψηφίσματα, υπέγραψε, μίλησε ανοιχτά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Κυριάκο Αθανασίου και όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, που έσωσαν μια ζωή: απέδειξαν ότι είναι δάσκαλοι. Και αυτή είναι μια μεγάλη λέξη.
17
01

Θανάσης Καμπαγιάννης: Με τις μέλισσες ή με τους λύκους;

Το συγκλονιστικό τέλος της αγόρευσης του συνηγόρου Πολιτικής Αγωγής Thanasis Kampagiannis στη δίκη της Χρυσής Αυγής: "Στις πολλές ώρες αναμονής αυτής τη δίκης, μαθαίναμε πράγματα. Ένα από αυτά ήταν μια συνομιλία που είχε τυχαία, μεταγενέστερα, η μητέρα της Παρασκευής Καραγιαννίδου με την κυρία Φύσσα. Το βράδυ εκείνο, η Καραγιαννίδου επικοινώνησε με τη μητέρα της για να της πει ότι είναι σε ένα αστυνομικό όχημα, ότι υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας μιας δολοφονίας και ότι πάει να καταθέσει. Και η μητέρα της είπε τότε: «κατέβα τώρα από το αυτοκίνητο όπου κι αν είσαι, πάρε ένα ταξί και γυρνά σπίτι σου»,. Και η Καραγιαννίδου της απάντησε: «αν ήταν κάτω πεσμένος ο αδελφός μου, θα έλεγες το ίδιο;». Και την αψήφησε. Και πήγε και κατέθεσε. Τι φοβερό επεισόδιο στη ζωή ενός ανθρώπου. Να έχεις κάνει ένα παιδί, ένα κορίτσι, να μεγαλώνει, να γίνεται μια νέα κοπέλα, να ενηλικιώνεται, να έρχεται η ώρα να απογαλακτιστεί, να σε αψηφήσει. Και να χτυπάει το τηλέφωνο μετά τα μεσάνυχτα, να ακούς το παιδί σου να σου λέει ότι χύθηκε αίμα, ότι εχει εμπλακεί σ αυτή την ιστορία και ότι πάει να καταθέσει. Και να σε αψηφάει έτσι. Σε μια τέτοια περίπτωση. Τι φόβο θα πρέπει να ένιωσε αυτή η μάνα εκείνο το βράδυ. Αλλά και τι καμάρι. Δεν ξέρουμε για σας κ. Πρόεδρε, αλλά για εμάς αυτές οι δυο νεαρές κοπέλες είναι ο λόγος που μπορούμε να κοιμόμαστε τα βράδια. Μέσα σε ένα ζοφερό τοπίο, για την κοινωνία, για τον κόσμο, αυτές οι δύο νεαρές κοπέλες εκτέλεσαν τα πολιτικά τους καθήκοντα, με την πραγματική έννοια του όρου «πολιτικά». Γιατί εκείνη την άγρια νύχτα, δεν έδρασε μονο ο κοσμος των λύκων, γιατί αγέλη λύκων ήταν αυτοί που χίμηξαν πάνω στον Παύλο Φύσσα. Αλλά έδρασε, αναδύθηκε και ο κόσμος των μελισσών, ο κόσμος της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, ο κόσμος που βλέπει κάτω πεσμένο έναν άνθρωπο και δεν λέει «να ένας ξένος», αλλά λέει «να ο αδελφός μου». Γι' αυτό το λόγο περισσότερο από κάθε άλλο μάρτυρα, στην περίπτωση αυτών των δύο νεαρών γυναικών, καλείστε όχι μόνο να κρίνετε την αξιοπιστία τους, αλλά καλείστε κυρίες και κύριοι δικαστές να τοποθετηθείτε: Κι εσείς κ. Πρόεδρε, με ποιόν είστε. Με τις μέλισσες ή με τους λύκους;"