Ακρίτας Καϊδατζής

Οι λαϊκές μάζες φαίνεται πως στρέφουν την πλάτη στα κόμματα της Αριστεράς, περιλαμβανομένων των (πρώην,…

Η επιστολική ψήφος βρίσκεται σε σχέση έντασης με τρεις αρχές που το Σύνταγμά μας καθιερώνει…

Όσοι προτείνουν την «παράκαμψη» του άρθρου 16 του Συντάγματος για τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων επικαλούνται…

Συζητήθηκαν αρκετά τις τελευταίες μέρες τρεις αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου με τις οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές…

Το άρθρο 28 παρ. 1 του συντάγματος λέει ότι οι διακρατικές συμφωνίες, από την κύρωσή…

Το νομοσχέδιο για τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή υποτίθεται ότι έρχεται να καλύψει ένα θεσμικό κενό: την απουσία εκτελεστικού νόμου για τη ρύθμιση της άσκησης του δικαιώματος της συνάθροισης. Έρχεται όμως στη συγκυρία μιας ζοφερής πραγματικότητας, την οποίαν επέτεινε και ενέτεινε η υγειονομική κρίση. Το αποτέλεσμα είναι ένα νομοθέτημα που περιορίζει μάλλον παρά ρυθμίζει την άσκηση του δικαιώματος. Και που, κυρίως, αποκλείει εκείνους ακριβώς που το έχουν περισσότερο ανάγκη: τους πιο αδύναμους. Κρίσιμο στοιχείο της συγκυρίας είναι η πρωτοφανής μονοφωνία και απουσία πλουραλισμού στην ενημέρωση. Το μιντιακό σύστημα ασκεί καταθλιπτικό έλεγχο στη δημόσια σφαίρα, εξοβελίζοντας τις απόψεις που διαφοροποιούνται από τον κυρίαρχο λόγο. Για όσους δεν έχουν επαρκείς μιντιακούς πόρους, δηλαδή πρόσβαση στα κατεστημένα μέσα, κι ακόμα περισσότερο για όσους δεν έχουν φωνή, τους αόρατους της κοινωνίας, συχνά η μόνη διέξοδος που απομένει για να συμμετέχουν στα κοινά και να έχουν λόγο στην πολιτική είναι ο δρόμος. Αυτοί είναι τα θύματα του νομοσχεδίου.