Δημήτρης Χριστόπουλος

18
11

Δημήτρης Χριστόπουλος: Από τη φιλανθρωπία στη χειραφέτηση: σκέψεις για τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών

Η συστηματική ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, με στόχο να εξαλειφθεί το στίγμα για την ψυχική ασθένεια και να μετακινηθεί η νοοτροπία από την φιλανθρωπία στην ισότιμη συμμετοχή του ατόμου ως φορέα δικαιωμάτων, είναι επιτελικός στόχος για την υπόθεση της ανθρώπινης χειραφέτησης. Η ψυχική υγεία αποτελούσε πάντοτε πεδίο δοκιμασίας της ελευθερίας. Για τον λόγο αυτό μας αφορά όλους, διότι αν η αξία της ελευθερίας αφορά μόνο αυτόν που τη στερείται, τότε η κοινότητά μας από βάρβαρη, εγωιστική και αδιάφορη απλώς θα εκλείψει: θα πάψει να είναι κοινότητα. Γι’ αυτό μας νοιάζει η Λέρος, γι’ αυτό μας νοιάζει η Μόρια. Και πάει λέγοντας.
Περισσότερα »
29
09

Ενα Σαββατοκύριακο πριν από το δημοψήφισμα, επίσκεψη στα Σκόπια

Η ελληνική αδιαλλαξία σε σχέση με το όνομα συνετέλεσε στο να συγκροτηθεί ένα ισχυρό μπλοκ συνωμοσιολογίας στην εκεί κοινή γνώμη που, αδυνατώντας να καταλάβει τα κίνητρα της ελληνικής αδιαλλαξίας για το όνομα, πιστεύει ότι η χώρα μας επιβουλευόταν την ύπαρξη της δικής τους. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις ακόμη και σε μετριοπαθείς ανθρώπους πως, παρά τη στάση της, η Ελλάδα δεν είχε πρόθεση να διαλύσει τη γείτονά της. Οπως κι εδώ, η διαμάχη για το όνομα κατέστη η πρώτη ύλη για τη συγκρότηση της νέας εθνικοφροσύνης, έτσι και εκεί, έγινε η μαγιά για την εσωστρέφεια, τη θυματοποίηση και τελικά τον γκροτέσκο εθνικισμό. Κοινώς, θρέψαμε αυτό που υποτίθεται πως μας απειλεί. Η Συμφωνία των Πρεσπών αποσταθεροποιεί αυτά τα μπλοκ και στις δύο χώρες.
Περισσότερα »
03
07

Η μοιραία Ευρώπη του μεταναστευτικού

Ο φασισμός δεν είναι κάποιος πολιτικός εξωγήινος που αποβιβάστηκε στην Ευρώπη, αλλά «δικό μας παιδί». Η μοιραία Ε.Ε. έχει πλήρως αποδεχθεί το θεώρημα πως, τάχα, για να μην έχουμε φασίστες πρέπει να μην έχουμε μετανάστες. Από τον φόβο του αντιευρωπαϊκού ακροδεξιού λόγου, ενσωματώνουμε τις παραδοχές του και η ολέθρια ζημιά γίνεται. Ετσι έγινε το 1930 και έτσι –σε άλλο περιβάλλον– γίνεται και σήμερα. Απλώς περιμένουμε πότε θα πέσει η Μέρκελ, ώστε να γίνει και στη Γερμανία αυτό που έγινε στην Κεντρική Ευρώπη, στην Αυστρία και την Ιταλία. Τότε όμως θα έχει πετάξει το αφελές πουλάκι της πραγματικής ευρωπαϊκής ένωσης.
Περισσότερα »
10
03

Η Ιταλία φωνάζει. Η Ευρώπη ακούει;

Τα πολιτικά σενάρια της ηπείρου μας λίγο μπορούν να θυμίζουν κλασικές ταινίες του Χόλιγουντ όπου ξέρουμε από την αρχή πως ο καλός νικάει, μετά το σασπένς. Ο ιταλικός κινηματογραφικός ρεαλισμός μάς ταιριάζει πολύ περισσότερο. Και σε αυτό η Ιταλία δίνει γραμμή. Οσο η Ευρώπη παραμένει μέτρια τόσο ο κίνδυνος του κακού παραμονεύει. Η Ιταλία μάς έκανε τη χάρη να το φωνάξει.
Περισσότερα »
11
02

«Ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων» και τα μυστικά των Αθηνών

Αλυτρωτισμός δεν είναι εν γένει η μέριμνα της διασποράς. Εγκυροι Ελληνες συνταγματολόγοι, όχι ακριβώς φιλικά διακείμενοι στην κυβέρνηση, ούτε φυσικά «μειωμένης εθνικής συνείδησης» ή με ελλιπή επίγνωση των λεγομένων τους (Βενιζέλος, Σωτηρέλης π.χ.) έχουν αποφανθεί πως αλυτρωτισμός στο Σύνταγμα της γείτονος δεν υπάρχει.
Περισσότερα »
06
01

Το «τέλειο ηλιοβασίλεμα» και o «Βοναπάρτης των Βαλκανίων»…

Σε μακρά διάρκεια, η σύσταση Ειδικής Γραμματείας Ιθαγένειας στο υπουργείο Εσωτερικών είναι σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά δεν πρέπει να μείνει μετέωρο. Είναι επείγον, συνάμα, για τη χώρα να αντιληφθεί ότι η βαθμιαία μετατροπή της σε εσωτερική «υγειονομική ζώνη» της ΕΕ εδραιώνεται. Για τον λόγο αυτό, η Ελλάδα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί. Δύσκολο, αλλά αναγκαίο. Αρχές Δεκέμβρη του 2017, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δηλώνει ότι η πολιτική των ποσοστώσεων στην κατανομή προσφύγων και μεταναστών εντός της ΕΕ είναι «βαθιά διχαστική και αναποτελεσματική». Η ατζέντα της κεντροευρωπαϊκής ακροδεξιάς γίνεται πλέον επισήμως λόγος των κορυφαίων οργάνων της ΕΕ. Κακό σενάριο.
Περισσότερα »