Θα έπρεπε οι Εργατικοί να κινηθούν προς τα δεξιά για να διασφαλίσουν την εργατική τους βάση ;
Οι εκλογές του Δεκεμβρίου 2019 αποκάλυψαν μια εργατική τάξη διαιρεμένη σε βασικά ζητήματα που αφορούν τον εθνικισμό και τη μετανάστευση καθώς και τη ξενοφοβία που σήμερα αποκαθίσταται ως «πατριωτισμός». Οι αγωνιστές σοσιαλιστές πρέπει να βασιστούν στα πιο προχωρημένα τμήματα της εργατικής τάξης και να ξεκινήσουν από εκεί. Προσκυνώντας εκείνο το τμήμα της εργατικής τάξης που το κέρδισαν ψευδή επιχειρήματα τα οποία παρουσίαζαν μια καρικατούρα του Κόρμπιν και τους σοσιαλιστές ως «φιλελεύθερη ελίτ» δεν οδηγεί πουθενά. Ενάντια στις αντιδραστικές αντιλήψεις του πατριωτισμού, πρέπει να διεξάγεις πολιτικό αγώνα. Διαφορετικά, καταλήγεις να παραδίδεις όλο και περισσότερο έδαφος.
Η θέση για το Brexit του Εργατικού Κόμματος ξεσκίστηκε, επειδή προσπάθησε να «συμφιλιώσει» ασύμβατες θέσεις. Προσπάθησε να ενοποιήσει την εργατική τάξη πίσω από ασύμβατες θέσεις. Η Λονγκ-Μπέιλι υιοθετώντας τον «προοδευτικό πατριωτισμό» δείχνει ότι αυτή η ουσιαστικά γραφειοκρατική στάση εξακολουθεί να είναι διαδεδομένη στα ανώτερα στρώματα του "Κορμπινισμού".
Υπάρχουν πολύ ανησυχητικές ενδείξεις ότι μεγάλο μέρος της Εργατικής Αριστεράς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι προετοιμάζεται από το τη Δεξιά του κόμματος. Θέλουν μια από πάνω ως κάτω αντεπανάσταση στο Εργατικό Κόμμα. Θέλουν να απομακρύνουν - γραφειοκρατικά ή δια της απογοήτευσης- εκατοντάδες χιλιάδες αριστερά μέλη. Θα βοηθηθούν από μια ανανεωμένη επίθεση στον αντισημιτισμό, ειδικά μόλις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παραδώσει την έκθεσή του για το Εργατικό Κόμμα. Η δεξιά επίθεση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αγώνα, όχι με συνθηκολόγηση και προσαρμογή.