Είναι αδύνατο να μην διακρίνει κανείς το ισχυρό προοδευτικό ρεύμα που διαμορφώνεται διεθνώς και προτάσσει την ανάγκη για αποφασιστική δράση σήμερα, αλλιώς το μέλλον θα περιοριστεί στην αέναη μετάβαση από τη μία κρίση στην επόμενη.
Η επιστροφή του Κράτους, η επαναφορά των δημόσιων πολιτικών στο επίκεντρο της οικονομίας, τα τολμηρά μεταρρυθμιστικά μέτρα κοινωνικής στήριξης συνιστούν ενδείξεις της διεθνούς αυτής συνειδητοποίησης. Στην κλίμακα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χαλάρωση των ασφυκτικών δημοσιονομικών περιορισμών, η αμοιβαιοποίηση των βαρών και το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, υπογραμμίζουν την αξιοσημείωτη μετατόπιση σε σχέση με το όχι πολύ μακρινό παρελθόν. Να το πω απλά: αυτό που το 2010 και το 2015 φάνταζε αδιανόητο, πλέον δεν είναι. Έχουν δημιουργηθεί ιστορικές δυνατότητες για φιλόδοξες τομές και ριζικές αλλαγές του υπάρχοντος μοντέλου ανάπτυξης.
Θα ήταν πολύ δύσκολο για τη Νέα Δημοκρατία να ακολουθήσει αυτή τη συζήτηση. Για το λόγο αυτό καταφεύγει στην άρνηση της πραγματικότητας. Δεν είναι θέμα αντιληπτικής ικανότητας. Είναι μια σαφής πολιτική επιλογή που έχει ως στόχο την αναπαραγωγή ενός αντικοινωνικού μοντέλου.
Το παράδειγμα της υγείας είναι χαρακτηριστικό. Όσο και αν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, ο Προϋπολογισμός του 2022 περιλαμβάνει μειώσεις στις τακτικές δαπάνες για το δημόσιο σύστημα υγείας. Αν το 2020 και το 2021 ήταν οι χρονιές που όλος ο πλανήτης συνέκλινε στην ανάγκη όχι μόνο ενίσχυσης, αλλά επέκτασης του συστήματος της δημόσιας υγείας, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε ότι το 2022 θα είναι το έτος της συρρίκνωσης του.
Το ίδιο ισχύει με την ακρίβεια. Τη στιγμή που στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιστρατεύονται πολιτικές για την ρύθμιση των αγορών και την προστασία νοικοκυριών και επιχειρήσεων, η κυβέρνηση κατέθεσε έναν προϋπολογισμό δίχως την παραμικρή σχετική πρόβλεψη.