Μενέλαος Γκίβαλος

Την κρίσιμη, τόσο για τη χώρα όσο για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, περίοδο 2011-2012…

Το κυβερνητικό καθεστώς συνυπογράφει τώρα το δικό του «Συμβόλαιο» με τα στυγνά μεταπρατικά- ολιγαρχικά συμφέροντα μέσα από το οποίο επιδιώκει να διαμορφώσει ένα σύστημα μετα-Δημοκρατίας που ακυρώνει στην πράξη τη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή κυριαρχία. Ένα ολοκληρωτικού τύπου σύστημα όπου οι κοινωνικές τάξεις, οι κοινωνικές ομάδες και οι φορείς τους, τα εργασιακά και κοινωνικά Υποκείμενα διαλύονται σε απομονωμένα άτομα – ιδιώτες που βρίσκονται ανυπεράσπιστοι απέναντι σε ένα αυταρχικό-εξουσιαστικό καθεστώς. Όμως αυτό το αντιδραστικό – αυταρχικό κι σκληρά ταξικό «συμβόλαιο» προδιαγράφει ένα ζοφερό μέλλον για το μεγαλύτερο μέρος του λαού, αφού περιλαμβάνει το σύνολο των δημοκρατικών προοδευτικών και αριστερών πολιτών πέρα και πάνω από πολιτικές, κομματικές και ιδεολογικές προτιμήσεις. Η Ελλάδα, ο λαός της, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία δεν πρόκειται να επιτρέψουν να γυρίσει η χώρα πολλές δεκαετίες πίσω. Η ιστορία, οι αγώνες και οι κατακτήσεις ενός λαού ούτε διαγράφονται ούτε καταργούνται. Γι’ αυτό και το «μαύρο συμβόλαιο» που προωθεί το καθεστωτικό μέτωπο των οικονομικο-πολιτικών συμφερόντων θα καταρρακωθεί, θα ακυρωθεί στην πράξη από τη συλλογική και ατομική αντίδραση και αντίσταση. Η Δημοκρατία η Ελευθερία, η Λαϊκή Κυριαρχία, η κοινωνική δικαιοσύνη, οι ανθρωπιστικές και κοινωνικές αξίες, η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός του κάθε πολίτη θα ακυρώσουν τα «μαύρα συμβόλαια» και θα στείλουν τους εμπνευστές τους εκεί που τους αξίζει.

Η κοινωνία δεν βιώνει μόνο την πολλαπλή κρίση, αλλά υφίσταται και μια νέα μορφή βίας και απαξίωσης που αφορά την ατομική και συλλογική ενοχοποίηση των πολιτών, τη στοχοποίηση των νέων, που υποδεικνύονται από την κυβέρνηση ως οι κύριο ένοχοι για την εξάπλωση της πανδημίας. Από το «μαζί τα φάγαμε» της μνημονιακής περιόδου 2010-2014, φτάσαμε στο «εμείς φταίμε, εγώ, εσύ και οι νέοι» για την εξάπλωση της πανδημίας. Ο ολοκληρωτισμός, πολιτικός, κοινωνικός και ιδεολογικός, σε όλο του το μεγαλείο... Στη νέα φάση, στη νέα περίοδο που ξεκίνησε, πρέπει να ασκηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία μια ριζοσπαστική, δυναμική και δημιουργική αντιπολίτευση. Δεν αρκούν οι κριτικές και οι υποδείξεις προς ένα ανάλγητο αντιδραστικό καθεστώς που μόνος του στόχος είναι το πλιάτσικο και ο ευτελισμός των δημοκρατικών θεσμών και των δικαιωμάτων των πολιτών. Θα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα μέσα ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία να δώσει μαζί με την κοινωνία τις κρίσιμες μάχες που έρχονται, να προχωρήσει δυναμικά στην ανασυγκρότησή του, να παρουσιάσει ένα συνεκτικό πρόγραμμα αντιμετώπισης και διεξόδου από την κρίση. Δεν υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια. Το κυβερνητικό καθεστώς δεν είναι απλώς ένα κυβερνητικό σχήμα, αλλά μια δομή συμφερόντων που δεν πρόκειται να ορρωδήσει προ ουδενός προκειμένου να κρατηθεί με κάθε τρόπο στην εξουσία. Ασφαλώς θα πρέπει να ορθωθεί ένα κοινωνικοπολιτικό «τείχος» για να αποτρέψει τις καταστροφικές πολιτικές. Όμως, παράλληλα και ταυτόχρονα, θα πρέπει από σήμερα κιόλας να διαμορφωθούν οι συνθήκες για την ανατροπή τού κυβερνητικού καθεστώτος και για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και της προοδευτικής πορείας της χώρας. Κάθε ολιγωρία, κάθε καθυστέρηση, κάθε ανοχή μπορεί να αποβούν μοιραίες.

Η παλιά «εθνικοφροσύνη» αντικαταστάθηκε από τον στείρο εθνικισμό, την πατριδοκαπηλία, τον κοινωνικό και φυλετικό ρατσισμό, ενώ διατηρήθηκαν έντονες οι αντικομμουνιστικές κραυγές από τη φασίζουσα πτέρυγα της Ν.Δ. και από τους ομοτράπεζούς της νοσταλγούς της Χούντας. Ο ευτελισμός των δημοκρατικών θεσμών (με επικεφαλής το Κοινοβούλιο), οι διώξεις κατά των πολιτικών αντιπάλων ( π.χ.Παπαγγελόπουλου), ο διασυρμός της Δικαιοσύνης με διώξεις κατά των έντιμων δικαστικών λειτουργών ( π.χ. Τουλουπάκη), η καταστολή και οι ξυλοδαρμοί ως επίσημη πολιτική του καθεστώτος, η περιστολή και η αντισυνταγματική απαγόρευση του συνέρχεσθαι αποτελούν μερικά μόνο από τα δείγματα ενός καθεστώτος που τελεί σε κατάσταση δημοκρατικής εκτροπής, ενόςκράτους – μηχανισμού Έκτακτης Ανάγκης που παράγει βία και τρομοκρατία και επιδιώκει να επιβάλλει τα συμφέροντα και τους στόχους του στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία με κάθε μέσον. Το καθεστώς και οι μηχανισμοί του μπορεί να μετασχηματίζονται ή και να αποκρύπτονται κατά περιόδους μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Όμως κάθε φορά που το καθεστώς κινδυνεύει, τότε ενεργοποιεί τις πλέον επαχθείς αντιδημοκρατικές και παρακρατικές εκδοχές του.