Θεανώ Φωτίου

Το κράτος πρόνοιας συμβάλλει στην ανάπτυξη. Με το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι μπήκαν σε μαγαζιά για ψώνια. Αυτό αυξάνει τον τζίρο, τονώνει την παραγωγή, δημιουργεί θέσεις εργασίας. Τα σχολικά γεύματα, 200.000 φέτος, 600.000 του χρόνου, έφεραν επενδύσεις στην εστίαση, προσλήψεις μισθωτών, αύξησαν τη ζήτηση για αγροτικά προϊόντα αλλά και τη σχολική επίδοση των μαθητών. Με το επίδομα στέγης και το επίδομα παιδιού νέοι άνθρωποι μπορούν ευκολότερα να φτιάξουν οικογένεια, να αναζητήσουν δουλειά, να δημιουργήσουν. Η μείωση του αριθμού των φτωχών από 700.000 το 2015 σε 470.000 σήμερα αυξάνει τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό και την παραγωγή πλούτου. Η ιδέα ότι πρώτα πρέπει να έρθει η μεγάλη ανάπτυξη κι έπειτα το κράτος πρόνοιας δεν είναι μόνο κοινωνικά ανάλγητη, είναι και οικονομικά ανόητη.

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού πρέπει να υπενθυμίζει σε όλους μας ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε να περάσει έστω κι ένα 24ωρο χωρίς τα παιδιά να βρίσκονται στο επίκεντρο. Εμείς οραματιζόμαστε ένα κοινωνικό κράτος που αγκαλιάζει τα παιδιά όλου του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας και θρησκείας. Αποτελεί βαθιά πεποίθησή μας ότι η καταγωγή δεν μπορεί να καθορίζει το μέλλον του κάθε παιδιού και για τον λόγο αυτό η παιδική προστασία βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής της κυβέρνησής μας. Πιστεύουμε ότι τα μέτρα για το παιδί πρέπει να είναι οριζόντια και να μην απευθύνονται μόνο στην ακραία φτώχεια. Στο πλαίσιο αυτό, στο υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, υλοποιούμε 10 εμβληματικές δράσεις που αλλάζουν καταλυτικά τον χάρτη της παιδικής προστασίας από το 2015 και μετά.

Η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση εξελίσσεται σε ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα του 21ου αιώνα. Ο πλανήτης βρίσκεται αντιμέτωπος με μια άνευ προηγουμένου σύγχρονη μετακίνηση πληθυσμών. Οι γενεσιουργοί αιτίες, για τις οποίες ο «πολιτισμένος» κόσμος έχει συμβάλει (πόλεμοι, πείνα κ.λπ.), είναι γνωστές, αλλά οι προσφυγικές /μεταναστευτικές ροές σήμερα διχάζουν την ανθρωπότητα. Δεν πρόκειται για συγκυριακή κρίση, αλλά για αλυσιδωτή αντίδραση, η οποία εμφανίζει πλέον μόνιμα χαρακτηριστικά. Συνεπώς, το μεγάλο δίλημμα είναι αν θα παρουσιάσουμε συλλογικές και μόνιμες λύσεις ή μονομερείς και αποσπασματικές. Ο ελληνικός λαός απέδειξε ότι συντάσσεται με τις δυνάμεις της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Εμείς λέμε «όχι» στον περιορισμό του ασύλου, λέμε «όχι» στην κατάργηση της συνθήκης της Γενεύης, λέμε «ναι» στην αναθεώρηση του Δουβλίνου, λέμε «ναι» στην άμεση επανένωση των οικογενειών. Είμαστε υπέρ της δημιουργίας νόμιμων και ασφαλών διόδων για τους αιτούντες άσυλο, υπέρ της άμεσης αντιμετώπισης των ανθρωπιστικών αναγκών των προσφύγων, υπέρ της ισότιμης και ισορροπημένης κατανομής τους μεταξύ των κρατών - μελών της Ε.Ε. Η μάχη για τα δικαιώματα των προσφύγων αποτελεί για μας, αλλά και για την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, ζήτημα δημοκρατίας, δικαίου και αξιών.