Οι ζωές των κρατουμένων μετράνε «στη χώρα των κλουβιών»;
Η Νέα Δημοκρατία έκανε πράξη αυτό που προεκλογικά είχε υποσχεθεί: Επανέφερε την καταστολή και τον αυταρχισμό. Και κάτι παραπάνω, που είναι πρωτοφανές σε όλη την Ευρώπη. Παρέδωσε τη δικαιοσύνη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, δηλαδή στην αστυνομία. Η κίνηση αυτή έχει ένα μεγάλο συμβολισμό. Οι άνθρωποι στα χέρια της καταστολής. Από μόνη της αυτή η κίνηση σκιαγραφεί την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές της χώρας. Ό,τι είχε σχέση με την επανένταξη, σταδιακά αφαιρείται, σβήνει από τον χάρτη και στη θέση τους προστίθενται αυταρχικές και ανελεύθερες πινελιές πάνω στις παλιές. Το μαύρο κυριαρχεί παντού. Ρωτήστε έναν οποιονδήποτε κρατούμενο να σας μιλήσει για τη ζωή την περίοδο της πανδημίας. Το «απαγορεύονται, για λόγους υγείας, οι συναθροίσεις πάνω από εννέα άτομα σε κλειστούς χώρους», που ίσχυε στην «ελεύθερη κοινωνία», στις φυλακές μετατράπηκε σε υποχρεωτική πραγματικότητα. Οι άνθρωποι ήταν ανυπεράσπιστοι στον ιό, στην απόλυτη αδιαφορία της γενικής γραμματείας αντεγκληματικής πολιτικής, στη λογική ότι οι ζωές των κρατουμένων μετράνε λιγότερο. Οι άδειες δίνονται με σταγονόμετρο, κελιά που χωράνε ένα ή δύο ανθρώπους «φιλοξενούν» σήμερα τέσσερις, πέντε ή και έξι. Το πάτωμα έχει γίνει χώρος ύπνου, οι ανεμιστήρες είναι είδος πολυτελείας και τον διαθέτουν μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και πιστέψτε με, αυτοί είναι ελάχιστοι. Οι αγροτικές φυλακές αντί να αποτελούν εναλλακτική ως προς την έκτιση της ποινής είναι υποστελεχωμένες και ο αριθμός των κρατουμένων περιορισμένος. Σε πολλές φυλακές, όπως για παράδειγμα οι φυλακές Δομοκού, το νερό κόβεται συνεχώς και πολλά άλλα ανατριχιαστικά. Η κόλαση έχει όνομα…
