Cretan Left

16
08

Οι ζωές των κρατουμένων μετράνε «στη χώρα των κλουβιών»;

Η Νέα Δημοκρατία έκανε πράξη αυτό που προεκλογικά είχε υποσχεθεί: Επανέφερε την καταστολή και τον αυταρχισμό. Και κάτι παραπάνω, που είναι πρωτοφανές σε όλη την Ευρώπη. Παρέδωσε τη δικαιοσύνη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, δηλαδή στην αστυνομία. Η κίνηση αυτή έχει ένα μεγάλο συμβολισμό. Οι άνθρωποι στα χέρια της καταστολής. Από μόνη της αυτή η κίνηση σκιαγραφεί την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές της χώρας. Ό,τι είχε σχέση με την επανένταξη, σταδιακά αφαιρείται, σβήνει από τον χάρτη και στη θέση τους προστίθενται αυταρχικές και ανελεύθερες πινελιές πάνω στις παλιές. Το μαύρο κυριαρχεί παντού. Ρωτήστε έναν οποιονδήποτε κρατούμενο να σας μιλήσει για τη ζωή την περίοδο της πανδημίας. Το «απαγορεύονται, για λόγους υγείας, οι συναθροίσεις πάνω από εννέα άτομα σε κλειστούς χώρους», που ίσχυε στην «ελεύθερη κοινωνία», στις φυλακές μετατράπηκε σε υποχρεωτική πραγματικότητα. Οι άνθρωποι ήταν ανυπεράσπιστοι στον ιό, στην απόλυτη αδιαφορία της γενικής γραμματείας αντεγκληματικής πολιτικής, στη λογική ότι οι ζωές των κρατουμένων μετράνε λιγότερο. Οι άδειες δίνονται με σταγονόμετρο, κελιά που χωράνε ένα ή δύο ανθρώπους «φιλοξενούν» σήμερα τέσσερις, πέντε ή και έξι. Το πάτωμα έχει γίνει χώρος ύπνου, οι ανεμιστήρες είναι είδος πολυτελείας και τον διαθέτουν μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και πιστέψτε με, αυτοί είναι ελάχιστοι. Οι αγροτικές φυλακές αντί να αποτελούν εναλλακτική ως προς την έκτιση της ποινής είναι υποστελεχωμένες και ο αριθμός των κρατουμένων περιορισμένος. Σε πολλές φυλακές, όπως για παράδειγμα οι φυλακές Δομοκού, το νερό κόβεται συνεχώς και πολλά άλλα ανατριχιαστικά. Η κόλαση έχει όνομα…
13
06

Marwan Toubassi: Το Διεθνές Δίκαιο δεν πρέπει να ασκείται a la carte

Ο μόνος δρόμος για την αποκλιμάκωση της βίας στην περιοχή, είναι μόνο με τον τερματισμό της κατοχής που ξεκίνησε πριν από 54 χρόνια και να ενωθούν οι δυνάμεις ώστε να ανοίξει μια νέα πολιτική πορεία για τη σύγκληση διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης για τη Μέση Ανατολή, υπό την αιγίδα του Κουαρτέτου και οποιαδήποτε επιπλέον χώρα, όπου η Ελλάδα θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία. Αυτή η ειρηνευτική διάσκεψη που ζητάμε εδώ και χρόνια αντικατοπτρίζει την πεποίθησή μας για την αναγκαιότητα μιας δίκαιης ειρήνης βάσει της λύσης των δύο κρατών, η οποία θα βασίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και στα Ψηφίσματα του ΟΗΕ, ώστε να επιτύχουμε την ανεξαρτησία του έθνους μας στο Παλαιστινιακό Κράτος μας στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ όπως και την επίλυση του ζητήματος των Παλαιστινίων προσφύγων που εκτοπίστηκαν βίαια από την πατρίδα μας όπως και η οικογένειά μου, κατά τη διάρκεια του εγκλήματος της καταστροφής (Νάκμπα), που συνέβη το 1948 από τις σιωνιστικές συμμορίες και την απελευθέρωση των 5.000 πολιτικών κρατούμενων στις ισραηλινές φυλακές, που θεωρούμε μαχητές της ελευθερίας. Τώρα, αυτό που χρειαζόμαστε για να περάσουμε σε αυτό το στάδιο, είναι ένας Ισραηλινός Εταίρος για την Ειρήνη, ο οποίος απουσιάζει από το κράτος του Ισραήλ από τον καιρό που «οι αποικιακοί έποικοι» δολοφόνησαν τον Πρωθυπουργό τους Ραμπίν μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Όσλο με τον Γιάσερ Αραφάτ. Οι πολιτικές διαφορές μεταξύ των πολιτικών ισραηλινών κομμάτων συνοψίζονται τώρα στο ποιοι είναι περισσότερο ακροδεξιοί και ρατσιστές.